Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1882, Síða 52

’fátalaðr með lítilæti’ (Lilja 52). Eigi verður heldur
nein veruleg kveðandi af breiðum hljóðstaf við grann-
an, t. a. m.
grjótniðaðar síðan. SE 64. AM i, 312.
ráðgjarn1 hafa en aðrir. Bisk. 1, 660,
hvorki aðalhending né skothending; þess vegna stend-
ur og í kvæði Arngríms um Guðmund biskup :
trú ok vón þær treystu hreinan. Bisk. 2, 197,
í staðinn fyrir .von’, því ó-ei gerir fyllra hendingar-
hljóm en o-ei, eða: breiður hljóðstafur á betur við tví-
hljóðanda en grannur. fví ætti og að lesa ,kóm’, en
eigi ‘kom’, í vísu-orðinu:
eigi kom ek enn at dœma. (Píslargrátr
Jóns Arasonar 20).
Sama er að segja um þetta:
áss hretviðri blásin. SE 62. AM 1, 296,
sem á að vera aðalhending, en verður það ekki nema
vér segjum annað hvort ,ás’ eða (blássin’ (í AM er
rangt prentað ,blásinn‘). Slíkar óreglur koma þráfald-
legn fyrir í fornum kveðskap.
1) þetta er getgáta.