Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1882, Blaðsíða 61

t97
i88o: Mál er, munat enn sælu
menbrjótandi hljóta
__oss kom breiðr í buðir
böggr—af einu böggi.
J>á er fleymarar fjóra
fullkátir vjer sátum
nú er mógrennir minna
mitt sex tigu vetra.
Orðamunur handritanna er sá, sem nu s a greina,
eptir útgáfunm 1880: ^ ^ y f ^ Qg
sælu] munathef ek mestu sælm BfL Gmanat
ek meginsælu, A6; böggr-hoggi] baugr
einum haugi(!), B4. fleymarar fjóra] fleymár
fjórar, Bfl.; fley marir fjónr, C; fleymara fjo ,
H. mógrennir] mógunnar, Bfl., mógrunar,
Enn fremur getur útgáfan 1786 um þann^
að i stað minna í 6. visuorðmu ha visuorð.
menna og annað meira, og að fynr mett í 8. visuoro
fnu hafi hlndritin öll •* Af Þessu má sjá að rfbr
fjórar útgáfurnar hafa vísuna Því nær ems í megt
málinu, enda skýrir orðamununnn næsta Htið^ e
rjettara sagt eigi neitt. Hinn emi muniu■ é. visu .
eins og hún er tekin í meginmálið, að rjettntu
H^nfkildri er sá að Hólaútgáfan 1756 hefur i 5-
visuorðinu: itgSfan .786: /ieymirar, en hm-
TTfleyJJ: og >ar sem hrghfurnar .756 «í ‘7“
hafa Ztt i hyrjun 8. visuorSsins, ha a hmar
latínsk útlegging og nokkrar skýringar i orðatimngn-
am aHta lltimkfþýðing visunnar eptir Guðmund Pjet-
ursson, síðar sýslumann í Múlasýslu, hljoðar Þanmg.
Tempus iterum est, monilium consumtor 1