Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1882, Side 70

2o6
svá skal verða
böggver höggvinn (Svarfd. 18. K., Kmh. 1830),
þá þýðir Sveinbjörn Egilsson það orð í Lexic. poet.
undir orðinu böggvi með latinsku orðunum: auctor
molestiarum (=óheilla höfundur) eptir orðaregistrinu
við Sæmundar-eddu, Kmh. 1787, bls. 447—48, við orðið
byggvir, og segir þó, að það sje viðurnefni Klaufa.
Jeg fmynda mjer og, að Klaufi hafi haft þetta viður-
nefni, og hafi það verið dregið af skapnaði hans ; því
að í sögunni, kap. 14., endar lýsingin á Klaufa þannig:
„ok allt (líklega fyrir allr) var hann at áliti, sem hann
væri krepptr og knýttr". Sögnin „bagga'1 þýðir og að
tálma (Hvað baggar honum?=hvað er honum til
tálma ?). Mjer finnst og orðið breiðr í vísunni benda
til þess, að Glúmur hafi hugsað sjer aðra frummerk-
ingu í böggr en beinleiðis—mein.
Samkvæmt því, sem jeg hef nú þegar sagt, ætla
jeg að vísuna megi rita þannig:
Málörr munat enn sœlu
menbrjótandi hljóta
(oss kom breiðr í búðir
böggr af einu höggvi),
pá es—fleymærar—fjóra
fullkátir vjer sátum—
nú er—mógrennir— minna
mitt setr—tigu vetra.
Og tek jeg hana þá þannig saman :
Málörr menbrjótandi munat enn hljóta sælu þá,
es vjer sátum fullkátir fjóra tigu vetra; nú er mitt setr
minna, fleymærar mógrennir. Breiðr böggr kom oss
í búðir af einu höggvi.