Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1882, Blaðsíða 22

I
(7.5) njá Snoria. J itifi munu forn.skáldin samt hafa
ið >ér þenn.ui oiðuleik; en upp úr þessu komu nú
hinii dýru br.i£rnr'’frttir á e ium vngri rimum og' sum-
um kvæðum. Eld i rímur þær er á skinn eru ritaðar.
eru eigi eins dvrt kveðnar og hinar yngri, en þó eru
þær að öllu lakari. stirðar og staurslegar.— f>essi orða-
leikur, er eg nú hefi átt við um stund, hefir tíðkazt
víðar en hjá oss; eg skal minna á eitt vers, sem Leib-
niz tilfærir í „de arte combinatoria“:
Lex Rex Grex Res Spes Jus Thus Sal Sol bona Lux
Laus
Mars Mors Sors Lis Vis Styx Pus Nox Fox mala
Crux Fraus,
og segir Leibnitz þessu megi breyta á 39,916,800 vegu,
og getur hver reynt sem nennir því. Sumt má kveða
aptur á bak staf fyrir staf (ekki orð fyrir orð), svo
sem þetta vers :
Signa te signa temere me tangis et angis;
en í íslenzkum kveðskap held eg að sléttubönd sé dýr-
astur háttur, efþau eru rétt kveðin (í háttalykli Rímna-
halls og í sumum rímum er sumt kallað „sléttubönd11
sem alls eigi er það); þau eru upp komin seint á öld-
um og hafa sjálfsagt verið ókunn hinum eldri skáld-
um; í hverri vísu eiga að vera 14 orð, öll rímuð nema
4 ; í sér hveiju orði eru tvær samstöfur, nema í sein-
ustu orðunum í 1. og 3. vísu-orði, þau eru ein sam-
stafa eður eins atkvæðis orð ; fyrstu orðin í 2. og 4.
og næst-síðustu orðin í 1. og 3. vísu-orði gjöra eigi
hendingar; má svo kveða vísuna á 16 vegu þannigað
stuðlar og höfuðstafir haldi réttum stað og meiningog
setningarlag standi óraskað; þannig er ein vísa um
það er lik Grettis og Uluga voru flutt úr Drangey1.
Vísan er mæta vel ort og færist þannig til:
1) Bg hefi kunnað þessa vísu frá bamæsku, og var hún
þá eignuð Hallgrími Péturssyni, en ekkert veit eg frekar um