Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Qupperneq 26

26
og því síður næst, að setja báðar vísurnar í þ a ð'
samband hvora við aðra, sem BMO gerir með
Bugge (s. 68—9). Lángsennilegasta skýríngin á
sambandinu er að mínum skilníngi sú, að krákan
hefji tal sitt með því að láta í ljósi óánægju sina
yfir því að Konr sje að drepa systkini sín (krák-
unnar), fuglana, í stað hins gagnstæða og mun
karlmannlegra (að fella her). Þegar hann svo sje
búinn að því, þá geti hann farið að hugsa um
sæmilegt kvonfáng, og svo er bent á, hvar slíkt sje
að fá (eins og igðurnar visa Sigurði til Guðrúnar
Gjúkadóttur); það sje eingin vanvirða, að mægjast
við Dan og Danp, því að þeir sje bæði auðugir og
trægðarmenn. Þetta er hugsunin. En nú
þrýtur kvæðið. Að Konr hafi átt, að mægjast við
Dan og Danp, er sjálfsagt. BMÓ álítur, að hann
hafi eignast Dönu, dóttur Danps, og orðið ættfaðir
Danakonúnga. Það er auðvitað, að jeg hvorki vil
nje get neitað, að svo k u n n i það að hafa verið.
En eftir minum skilningi á vísum þeim, sem um
var getið, er ekkert því til fyrirstöðu, að mín til-
gátuskoðun sje eða geti verið rjett, nfl. sú, að Konr
ungi merki Harald konúng hárfagra sjálfan, sem
giftist d a n s k r i konúngsdóttur, Ragnhildi ríku, og
að kvæðið sje ort honum til virðíngar. Með þessu
einu móti get jeg skilið, að kvæðið sje ort i Nor-
vegi (að það sje ekki ort á Islandi hef jeg tilgreint;
n æ g a r ástæður fyrir í bók minni; að það sje ekki
til orðið í Danmörku, álítur BMÓ eins og jeg, bls.
72). Á móti þessu stendur eingan veginn, að Konr
ungr sje ekki látinn vera konúngsson, heldur jarls-
son, því að jarl samsvarar vel þeim smákonúngum,
sem vóru fyrir daga Haralds hárfagra. Þau 18 bú,