Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Qupperneq 37

37
"þó bæta við einni athugasemd um það, er BMO seg-
ir ólíklegt, «að nokkur maður, þó að Grænlendíng-
ur væri, hafi verið svo einfaldur að hugsa sjer höll
•Gjúkúnga umkríngda jöklum og isum». Hjererekki
um neina einfeldni að tala; skáldið getur ekki
— eins og að framan er getið — riflð sig lausan
frá heimalníngshugsununum og heimfærir því —
alveg ósjálfrátt — upp á önnur lönd náttúru síns
eigins lands — eins og óteljandi dæmi eru til. Það
er líkt og þegar kellíngin í Pilti og stúlku heldur,
að kóngurinn drekki ekkert nema kaffi og brenni-
vin, af því að það var það besta, sem hún gat
hugsað sjer. Slíkt er ekki heimska eða einfeldni,
lieldur skortur á þekkingu og andlegt þraungsýni,
sem á rót sína í uppeldi og lífi manns.
Jeg hefekki«uppgötvað»,aðorðiðiW^MWörr háfi
verið borið fram með h (Hnifl-) á Grænlandi; það
segir sig sjálft, því að það er borið svo framíAtla-
málum enum grænlensku. Orðmyndin Hnifl- kem-
ur hvergi annars fyrir í norskum eða íslenskum rit-
um og það er auðsjeð, að Snorri Sturluson hefur
ekki þekt h í þessu orði. Þess vegna hef jeg talið
sennilegt, að þetta sje grænlenskur framburður,
sem hafi myndast þar af tilviljun einhverri. Efþað
þykir ósennilegt, má þetta atriði falla burt fyrir
mjer; það er nóg samt til styrkíngar mínu máli. En
undarlegt er það, að slíkt skuli finnast að eins íþeim
kvæðum, sem af alt öðru mynda flokk sjer og eru
að gerð líkust Atlamálum hinum grænlensku. BMO
heldur nú að þetta h bendi til eldra framburðar
ekki að eins i Norvegi, heldur og í Þýskalandi, og
hann spyr, hvort það sje «alveg óhugsandi, að nafn-
ið hafi upphaflega byrjað & hn í þýsku máli?» (s.
119), og hefur það eftir 0. Behaghel, sem auðvitað