Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Qupperneq 38

38
er rjett, að h falli burt á undan n í fornháþýsku*
En þetta á ekkert við hjer; þar sem aldrei|,neitt
h hefur staðið í orðinu, þar getur það ekki hafa
fallið burt. Orðið Niflung- (þ. nibelung-) kemur af
nifl- og í því orði hefur aldrei verið neitt h (lat.
nebula, gr. neféle, sanskr. nábhas osfrv., sjá t. d.
Kluges orðabók) og mig furðar á, að minn heiðraði
mótmælandi skuli hafa komið fram með þá skoðun,
að h hafi verið nokkuru sinni i þessu orði í þýsku,
nema því að eins að hann neiti þessum uppruna orðs-
ins, sem jeg gat uin og einginn efar, en það hefur
hann ekki gert svo jeg viti, og getur valla gert
það.
Jeg hef lika tekið fram það merkilega atriði, að
einmitt þau kvæði, sem hjer er um að ræða, hafí
líkt upphaf, — og er ekki til neins fyrir BMÓ að
vefeingja það sem allir geta lesið. Hann lætur
mig segja, að «skáldið láti» þar »í ljós hina per-
sónulegu eða hugrænu (súbjektívu) skoðun1 2 * sína»,
og segir, að þetta sje «ekki satt*. Það er hægt að
ósanna orð manns, þegar þau eru ekki höfð rjett
eptir.8 Jeg hef ekki talað um, að það komi fram
csúbjektív (hugrænu?) skoðun* í þessum kvæða-
upphöfum. Jeg hef af ásettu ráði haft orðatiltæki,.
sem nær yflr öll þessi upphöf, hvort sem skáldið
segir þar: «jeg» eða ekki, nfl. «subjektiv udtal-
else» — en það eraltannað en «súbjektív skoð-
un». Upphafið «.Frétt hefr öld ófo» er skáldsins eig-
in «udtalelse», maður finnur höfundinn eða sögu-
manninn í þessum orðum eða bak við þau (en það
1) Gleiðletraö af mjer.
2) Mjer dettur ekki í hug að segja, að BMÓ hafi gert þai>
vísvitandi, heldur í gáleysi.