Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Qupperneq 41

41
'hlutinn í vörslum sínum (possidentes þýðir ekki ætíð
alveg sama sem eigendur)\ það tek jeg undir með
BMO. Aldrei verður sá heiður tekinn af oss Is-
lendíngum, að hafa safnað þessum ágæta kvæða-
íijóð og geymt hann um margar aldir, að því leyti
ær hann vor eign — þar áereinginn efi. En
vjer höfum geymt ýmislegt fleira, sem er ekki vor
upphaflega eign, svo að það er ekki eins dæmi
eða undantekníng, þótt eitthvað af Eddukvæðunum
— eða flest — væri óíslenskt að uppruna.
BMO segir að síðustu, þegar um heimkynni
Eddukvæðanna sje að ræða, verði «útsjónin af Heklu-
tindi bæði víðari og betri en frá nokkrum öðrum
stað, hvort sem hann heitir Dofrafjall eða Brocken®.
Ekki er jeg alveg á sama máli — jeg þori and-
spænis þessu að segja, að hollast sje að líta á mál-
ið bæði frá Heklutindi o" frá Dofrafjalli, og það
er það sem jeg hef reynt aðgeraog alveg óvilhalt.
Goethe segir einhvers staðar:
Willst du den dichter recht verstehn,
musz du im dichters lande gehn.
— «ef þú vilt skilja skáldið til fulls, verðurðu að
■dvel.ja í landi skáidsins*. Fyst í Noregi hefur mjer
rjettilega skilist svo undramart í Eddukvæðunum,
sem jeg hefði aldrei getað skilið, þótt jeg hefði far-
ið landshorna á millum á Islandi — þar fyst hef
jeg skilið skáldið til fulls. Þess vegna held jeg fast
við skoðun þá, sem jeg hef komist að og dr. Björn
-M. Ólsen hafði árið 1884.