Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Blaðsíða 44

44
við annað og við önnur kvæði, því betur sannfærð-
ist jeg um, að þau væru ekki eins gömul, og jeg
hafði áður haldið, og loks komst jeg á þá skoðun,
sem jeg hef enn í dag, að ekkert þeirra væri eldra
enn bigging íslands. Þetta er líka skoðun F.J., svo
að um það þurfum við ekki að þrátta. Enn þegar
jeg var kominn að þessari niðurstöðu um a 1 d u r
kvæðanna, þá birtist spurningin um h e i m k i n n i
þeirra mjer í nírri mind. Jeg sá, að nú var ekki
framar frá aldursins hálfu neitt því til firirstöðu,
að kvæðin væru íslensk. Og því betur sem jeg
skoðaði þau, því dípra sem jeg skigndist inn í anda
þeirra og mál, því sterkari og ijósari varð sú sann-
færing mín, að meginið af þeim að minnsta kosti
væri til orðið á Islandi.
í annan stað verð jeg að bera það af mjer, sem
FJ. dróttar að mjer á 4. bls., að jeg hafi nokkurn-
tíma »heimtað, að hann mætti ekki láta í ljósi
skoðanir sínar, nema þær væru óiggjandi«. Slíka
fásinnu hefur mjer aldrei komið til hugar að segja.
Jeg hef að eins leift mjer »að ráða honum það heil-
ræði að meita betur skoðanir sínar, ef þær eru
ekki óiggjandu,1 og sjer hver maður, að það er alt
annað. Sú áliktun, sem hann dregur út úr þessum
rangfærðu orðum mínum, að því er mig snertir, fer
því firir ofan garð og neðan hjá mjer.
.Teg hverf þá að efninu sjálfu, og skal jeg first
leifa mjer að fara fáeinum orðum um þann kafia í
ritgjörð FJ., þar sem hann er að bera saman a ð f e r ð
sína og rnína. .Teg lái honum ekki, þó að honum
fari í þessum kafla iikt og ijóninu í dæmisögunni,
þegar það skifti bráðinni milli sín og hinna díranna,
1) Sjá Tímar. XV, 127. bls.