Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Qupperneq 58

68
veittak geig. Skáldið segist hafa sjeð smáplöntur
grænar (teina) og stóran blett, sem snjó hafði
þítt á (þd), á hinum grasgróna haugi (í túni) Þor-
grims1. í Vafþrúðnismálum kveður Oðinn:
Segðu þat it ellipta,
hvar ýtar túnum í
haggvanlc hverjan dag?
val þeir Jcjósa
ok riða vígi frá,
sitja meirr um sdttir saman,
Vafþrúðnir svarar:
Allir einherjar
Óðins túnum í
hoggvasJc Jwerjan dag;
val þeir Jcjósa
oJc ríða vígi frd,
sitja meirr um sáttir saman2.
Hjer er eðlilegra að hugsa sjer, að einherjar berjist
úti á víðum velli enn í húsum inni eða í húsagarði,
enda væri það fjarstæða, að þeir »ríði vígi frá«, ef
þeir berðust inni. í Þrymskviðu 3. er.:
riðu þeir fagra
Freyju túna
er þá líklega orðið tún sömuleiðis haft í íslenskri
merkingu. Og alstaðar annarsstaðar, þar sem orðið
kemur firir í Eddukvæðunum, virðist þessi þíðing
eiga vel við3. Ef vjer nú eptir þennan langa útúrdúr
1) Jeg hef að eins bætt inn orðinu ok, sem er nauðsyn-
legt, til þess að kveðandi haldist.
2) Vaiþrúðnism. 40.—41. er.
3) T. d. Goðrkv. I, 16. er. = Sig. III, 29. er.:
ok gullu við
garns í túni.