Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Síða 65

65
langt út ifir takmörk lands síns í Qarlæg lönd og
sínir honurn eins og i skuggsjá mindir, sem hann
hefur aldrei sjeð, úr náttúru annara landa, og jaín-
vel stundum náttúrumindir, sem hvergi eru eða hafa
verið til í náttúrunnar ríki. í Völuspá stendur:
Þar Tcemr inn dimmi
d r eJci flj ú g andi
naðr fránn neðan
frá Niðafjöllum,
berr i fjöðrum —
flýgr völl yfir —
Niðhöggr nái
FJ. dettur þó víst ekki í hug að halda því fram,
að hugmindin um hinn vængjaða dreka sje tekin úr
náttúru Noregs,
Eftir þessar almennu athugasemdir skulum vjer
nú snúa oss að náttúrulisingum Eddukvæðanna.
Koma þá ekki firiri þeim mindir úr náttúru Islands?
Jú! Vjer sjáum í þeim »hélug fjöll« (Rígsm. 37,
Fáfn. 26) og »döggvaða dali«, »björg« (víða) og
•grænar grundir« (Vsp. 4) og »fúla miri«
(Goðrkv. III, 11), »sanda« og »sæ«*(mjög víða),
á r, sem »hníga af himinfjöllum« (H H. I, 1.), eða
»falla austan um eitrdala söxum og sverðum« (Vsp.
36j, fossa, sem örn flígur ifir og veiðir fiska i
(Vsp. 59)1 2, hrafna, vota af næturdögginni, sem
fljúga til bráða á morgnana (H H. II, 43), hunda,
1) Völuspá 66. er.
2) Jeg tek þetta fram sjerstaklega, af því að Miillenhoff
hefur viljað ráða af þessu, að Vsp. væri ekki ort á íslandi
heldur í Noregi! Jeg hef sjálfur sjeð örn á laxveiðum hjer
á landi, enda er það svo alkunnugt, að ekki þarf orðum að
því að eiða. FJ. er hjer á sama máli og jeg. (Lit. hist. I,
132. bis.).
5