Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Síða 67

67
litið á máiið írá norsku sjónarmiði. »Hvernig er
það t. d. skiljanlegt«, segir hann, »að refurinn, þetta
eina rándír og skaðræðisdír á íslandi, skuli hvergi
koma fram (o: í Eddukvæðunum), beinlínis eða ó-
beinlínis?« Er þá refurinn sjerkennilegur flrir ís-
land? Eru ekki og hafa ekki alt af verið refir til
I Noregi? Ef það, að refa er ekki getið í Eddu-
kvæðunum, á að vera sönnun firir því, að kvæðin
geti ekki verið ort á íslandi, sannar það þá ekki
um leið, að þau geti ekki verið ort í Noregi? í
steinaríkinu er munurinn meiri millí Noregs og ís-
lands, enn hvorki Eddukvæðin nje önnur fornrit vor
leggja sig niður við að greina sundur bergtegundir.
Grjót er í þeirra augum grjót, hvort sem það er nú
í rauninni granit eða basalt eða móberg. Jarðeld-
arnir eru að vísu einkennilegir firir ísland og alt,
sem þeim filgir (eldfjöll, hrauu, hverar o. s. frv.),
enn þess gætir líka í Völuspá, þar sem talað er um
h v e r a og heimsbrunanum líst eins og eldgosi
{sbr. áður); að slíks er ekki getið í öðriun Eddu-
kvæðum, virðist koma af' því, að efnið gefur ekki
tilefni til þess. Jeg higg því, að F. J. verði að játa,
að það sje þíðingariaust í þessu máli, þó að ekki
komi meira firir at þvi, sem er sjerstakt firir ísland
í Eddukvæðunum.
Enn það kemur mart firir í Eddukvæðunum,
segir FJ., sem er sjerstakt firir Noreg og ekki til á
íslandi, og því hljóta þau að vera norsk. Hjer
mega menn ekki gleima því, að það að kvæðin hafa
geimst á Islandi og eru skráð þar enn ekkert í
Noregi, og að einungis tvö af þeim eru talin útlend
í Konungsbók — þetta fellur hjer í metaskálina ís-
lands megin. Enn — setjum nú, að kvæðin sjeu ís-
lensk — er það þá nokkuð undarlegt, að einhverju
b*