Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Síða 71

71
. Hann vár sár á leikvöl'um,
hann millum manna herjar,
rívur upp e ik ik el v i stnr,
hann lemjir sumar til heljar.1
Ætli eik hafi nokkurn tima vaxið í Færeijum? Og
ef Færeiingurinn, sem orti þetta getur látið Sjúrð
rífa upp eikikeíli (o: ung eikitrje) til að berja á
jafnöldrum sínum, hví getur þá ekki íslendingurinn,
sem orti Helgakv. Hund. II, látið geitasmalann sinn
ganga við heslikilfu? Enn Sjúrðarkvæði er náttúr-
lega norskt!! Þar kemur líka flrir »úlvir túta«(—
úlfar þjóta),2 sem eflaust er vottur um norskan upp-
runa eftir skoðun FJ. eins og hið sama í Regins-
málum(!), og þar er talað um »liljublað«3 4 og »rósur og
svo liljur^ og ímislegt fleira, sem ekki er til í Fær-
eijum! Annars kemur hasl og orð, sem eru leidd af
þvi, oft firir í islenskum fornritum, t. d. hasl í Sn.
E. II, 483 a5 (= 566 a19) og hjá Hauki Valdisarsini
i Islendingadr. 1. er. (hausa hasl= hár), hasla í Egils
sögu 52. k. (útg. FJ. bls. 1627), helsistöng í þætti af
Nornagesti í Flat. I, 353. bls., Egils s. 52. og 56. k.
(útg. FJ. bls. 16110 og 18721).
Það er því ekki rjett, sem FJ. heldur fram, að
náttúrulísingar Eddukvæðanna geri það »s e n n i-
1 e g t«, ad kvæðin sjeu ort í Noregi. Hinu hefur
mjer aldrei dottið í hug að neita, að það væri »m ö g u-
legt«, að einstök kvæði væru til vor komin frá
Noregi,5 enn það verður að sanna það, að þvi er
1) Sjúrðar kvæði 1851, 7. bls, (Regin smiður 39. er.).
2) S. st. 51. bls. (Högni 1G6. er.).
3) S. st. 10. bls. (Regin smiður 72. er.).
4) S. st. 28. bls. (Brinhild 133. er.) og 52. bls. (Högni 173. er.).
5) Sbr. ritgjörð mína í flrra á 125. bls.