Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 1895, Qupperneq 85

85
forföðurinn, enn ekki af hlutarheiti (appéllativum).
Snorra Edda segir, að Hniflungar sjeu frá »Nefi«
Hálfdanarsini, og er sú afleiðsla að minni higgju
margfalt líklegri enn afleiðslan af nifl-. Ef Hní/?-
ungar er hin elsta mind orðsins, hefur forfaðirinn
auðvitað heitið Hneflr enn ekki Nefir, því að rithátt
Sn. E. er ekki að marka. Enn annars þikir mjer
liklegra það, sem Viktor Rydberg heldur, að forfað-
ir Hniflunga hafl heitið Hnefr eða Hnefl. Hnefr er
nefndur konungur í Beovulfskvæði, og ekki er það
ólíklegt, sem Rydberg segir, að faðir Nönnu »Neps«-
dóttur1 hafi heitið Hnefr2. Hnefi er nefndur sækon-
ungur í Sn. E. Nöfnin Hnefr og Hnefi standast af
eins og Hallr og Halli, Steinn og Steini, Björn og
Bjarni og fleiri. Viktor Rydberg heldur eins og jeg,
að Hniflungar sje hin eldri mind orðsins. Aðjeghef
ekki fullirt meira ura þetta efni í ritgjörð minni í
firra, kemur af því, að jeg vissi ekki, nema orðið
kinni að koma firir með n í fornþískum ritum eldri
enn 800, eða frá þeim tima, er framburðurinn hn
var enn þá lifandi á Þískalandi. Meðan það er
ekki sint eða sannað, verð jeg að halda því fram,
að Hniflungr sje eldra enn Niflungr og afleiðslan af
nifl- því röng.
Hafi jeg misskilið FJ., þar sem hann segir, að
»subjektiv udtalelse« (hugræn orð eða hugræntmál)
komi fram í upphöfum þeirra kvæða, sem hann
kallar grænlensk, þá er það af því, að orð hans eru
óljós, og þau verða ekki ljósari firir þá »skíringu«,
sem hann gefur á þeim í svari sfnu. Þó að jeg sje
1) Um p firir f á undan s sjá A. Noreen, Altisl. und alt-
porweg. grammatik2 § 185, 2.
2) Viktor Rydberg, Undersökningar i germanisk mytlio-
logi I, 508. bls.