Eimreiðin - 01.05.1904, Blaðsíða 54
134
sagði draumvitrun sína, að honum þótti eldingu slá niður í hús
föður síns o. s. frv. — þið kannist við það — þá gerði hann það
ekki af því, að hann héldi, að áheyrendur sínir væru draumþýðar-
ar, og enn síður að hann ætlaði að skemta mönnum á hégómleg-
an hátt, eins og þá var ástatt, í miðjum ófriðnum og örvænt-
ingunni, heldur var það hitt, að hann sagði söguna í nytsamlegum
tilgangi.
18. Og svo hef ég einnig sagt þennan draum í þeim tilgangi,
að uppörva unglingana til að snúa sér að hinu betra og stunda
eftir mentuninni, einkanlega ef einhverjum þeirra skyldi hugfallast
af fátækt, svo að hann hallaðist að hinu verra og láti þannig góð-
ar náttúrugáfur fara til ónýtis. Tel ég það víst, að honum muni
eflast hugur, er hann hefur heyrt sögu mína, og að hann muni
setja sér mitt dærni fyrir sjónir og hugsa eftir, hvernig ég var á
vegi staddur, þegar ég tók fyrir mig að stunda eftir hinu fegursta
og sækjast eftir mentuninni, án þess að gugna af umhugsuninni
um þáverandi fátækt mína, og svo hins vegar hvernig á vegi
staddur ég nú er aftur kominn til ykkar* 1. Í*ví hvað sem öðru
líður, þá er ég þó að minsta kosti í svo miklu áliti, að ég jafnast
við hvern steinsmið sem vera skal.
þýtt hefur
STGR. TH.
Sigling Örlygs gamla.
í’að þykir oft byljótt við Breiðafjörð
því brött eru fjöllin og vogskorin strönd;
þeir þrengja sér hart fram um hamranna skörð
og hringast sem sveipir um fjarðanna bönd,
þar hrannirnar belja við bæði lönd.
þá Örlygur sá fyrst íslands strönd,
var ægileg sjónin í norðurátt,
boði, en að öðru leyti varð draumurinn til þess, að hann tók £ sig rögg og lagði
sig allan fram um að bjarga hernum, enda varð honum þess auðið, svo sem
kunnugt er.
1 Lúkían flutti »Drauminn« sem fyrirlestur í Samosata, fæðingarborg sinni.