Eimreiðin - 01.05.1904, Blaðsíða 48

128
töflu1 minni og bjó til úr því kýr og hesta, og, viti Sevs, enda
menn líka, og líktist þetta allvel, eftir því sem föðurmínum þótti.
Fyrir þetta hafði ég nú reyndar verið barinn af kennurum mínum,
en nú var mér virt það til hróss og álitið vottur þess, að ég væri
efnilegur, og á þessari myndagerð minni vóru bygðar beztu
vonir og búist við, að ég mundi á stuttum tíma verða fullnuma í
iðninni.
3. Pegar nú dagur kom, sem hamingjuvænn þótti til að láta
mig bytja á iðnarnáminu, var ég látinn fara til móðurbróður
míns, og þótti mér satt að segja ekki margt að því, heldur gerði
ég mér í hugarlund, að bæði gæti það verið dáindis skemtilegt og
gott til að miklast af við jafnaldra mína, þegar þeir sæju mig
höggva út guðalíkneski og búa til smámyndir bæði handa sjálfum
mér og þeim, sem mér var bezt í þokka við. Og fyrst í stað
farnaðist mér í öllu eins og gerist fyrir byrjendum. Móðurbróðir
minn fékk mér hamar og skipaði mér að jafna á steinhellu nokk-
urri, er lá fyrir framan mig, um leið og honum varð á munni hið
fornkveðna: »Hálfnað er verk þá hafið er«. En af því ég, eins
og annar viðvaningur, hjó heldur hart, þá brotnaði steinhellan, en
móðurbróðir minn reiddist. tók stafprik sem lá þar hjá honum og
gaf mér svo óþyrmilega iðnar-vígslu með því, að ég grét undan
honum og urðu svo tárin upphaf iðnar minnar.
4. Eg hljóp þá þaðan heim til mín stanzlaust kjökrandi og
með augun full af tárum, sagði frá stafshöggunum og sýndi blóð-
rákirnar og bar mig upp undan þessari fádæma harðýðgi móður-
bróður míns; lét ég það fylgja með, að þetta hefði hann gert af
eintómri öfund, því hann væri hræddur um, að ég mundi verða
honum fremri í íþróttinni. Móður minni varð skapsárt og átaldi
bróður sinn harðlega. Pegar nótt var komin, sofnaði ég út af
grátandi og var altaf að hugsa um stafshöggin.
5. Fetta, sem enn er komið af sögu minni, er nú ekki annað
en skrítin barnasaga, en það, sem þið nú munuð heyra, góðir
vinir! er enganveginn lítilsvirðandi, heldur er það þess vel mak-
legt, að hlýtt sé á það með athygli. Fví svo ég tali með orðum
Hómers:
1 í fomöld rituðu menn á trétöflur, vextar eða yfirbræddar þunnu lagi af
vaxi (tabulae ceratae); var ritað á þær með málmstíl ('stilus), sem yddur var í annan
enda, en flatur í hinn til að draga út það, sem ritað var, og slétta aftur vaxið.