Eimreiðin - 01.05.1904, Blaðsíða 44

124
anum af þjóðinni. Að minsta kösti ber það ekki ávalt sigur úr
býtum, heldur verður æði oft að lúta í lægra haldi, á ýfirbörðinu
að minsta kosti. En mikill hluti hinna helztu manna og beztu,
sem nú eru uppi, lifa í því andrúmslofti og ljá þeim skoðunum
fylgi sitt. Paö er eigi ávalt, að þeir eigi til langframa sigri að
hrósa, sem mest stundarfylgi hafa, og í bili bera hærra hlut í leik.
Hin þunga undiralda þess almenningsálits, er um stund verður að
lúta í lægra haldi, skilar sér á sínum tíma og verður þá þeim mun
öflugri, sem hún hefur lengur á leiðinni verið.
Sumir blaðamenn dekra við það almenningsálit, sem þeir vita
að ræður lögum og lofum, þótt þeir finni til þess, að það sé bæði
spilt og öfugt. Peir þreifa fyrir sér, áður en þeir láta nokkurar
skoðanir í ljósi, til að fá vitneskju um, hvernig almenningur manna
muni á málin líta. Slíkt dekur á ekkert annað en fyrirlitningu skilið.
Enda hefur það frá upphafi verið eins fjarlægt ísafold og ritstjóra
hennar og frekast má verða. Á öllum tepruskap og »húmbúggi«
hefur hann ávalt megna óbeit og lætur í ljós álit sitt á mönnum og
málefnum hiklaust í blaði sinu, hvað sem hver segir. Ear er karl-
mannlega til dyranna komið í hvert skifti og einarðlega. Pegar
ritstjórinn er sannfærður orðinn um ágæti einhvers málstaðar eða
skoðunar, ljær hann fylgi sitt ótrauður og liggur ekki á liði sínu,
og mun hann oftast drjúgur reynast. Lætur hann það þá litlu
skifta, hve margir kunna að vera á móti.
Björn Jónsson er giftur Elísabetu Sveinsdóttur, systur
Hallgríms biskups Sveinssonar. Þau eiga fjögur börn, öll upp-
komin og mannvænleg. Guðrún er nýgift Pórði lækni Pálssyni
í Axarfirði, Sigríður er nýfarin til Kaupmannahafnar til að leggja
stund á málaralist, en Sveinn og Ólafur stunda báðir nám við
háskólann í Kaupmannahöfn.
Myndin, sem Eimreiðin flytur af honum, er tekin í Kaup-
mannahöfn í byrjun þessa árs. Að ytra áliti er hann all-ólíkur
flestum íslendingum. Hann hefur verið dökkur á brún og brá, en
er nú tekinn að hvítna og ber það með sér, að vera vestfirzkur
að kyni, og þá um leið að líkindum ættaður vestan um haf að
fornu fari, þar sem víkingarnir höfðu blandast blóði Keltanna.
Peim, sem þekkja hann, kemur saman um, að leitun sé á skemti-
legri manni og elskulegri í allri umgengni. Hann neytir aldrei
áfengra drykkja, hefur megna óbeit á drykkjuskap, styður bind-
indishreyfinguna af alefli, og hefur mörgum drykkjumanni á fætur