Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1906, Side 21

Eimreiðin - 01.01.1906, Side 21
21 aðra röndina, svo að það er annálað. Það er til marks um ein- feldni hans, að hann gat ekki hleypt til ánum sínum nema með tilstyrk konu sinnar. Hún varð að skera úr, hvenær fullgilt væri. Fjórða tegund einkennilegra karla er enn þá ótalin. Pað eru þeir menn, sem bölva öllum nýjungum í sand og ösku, finst öllu fara aftur: gáfum manna, fegurð, afli og atgerfi og skapsmunum líka. — Karl er nýdáinn í Mývatnssveit, Jón Tómasson, sem skaraði fram úr öllum öðrum í þeirri grein. Jón var afbrigða mælskumaður, svo að honum varð aldrei orðfall í heimahúsum. Á mannfundum talaði hann ekki. Ótal þulur eru eftir honum hafðar, og eru þær, því miður, varla hafandi eftir í hámæli, enda njóta þær sín bezt, þegar hermt er eftir honum um leið. Lát- bragð og málrómur var svo frábrugðið, efni og orðfæri, því sem gerist hjá öðrum mönnum, Petta er til marks um afturförina í heiminum í hans tíð: Pegar ég var ungur. sagði Jón, slitu kýrnar sig upp á básunum milli kálfs og hylda og — beiddu. Nú liðu 12 vikur frá burði kúnna þangað til þær hygðu til nauta. Tík- urnar voru lóða á hvolpunum og hlupu geltandi upp á baðstofu- pall, þegar gestir komu með hund! Enginn dugur var orðinn í nokkrum manni, sem ungur var. Prestarnir voru orðnir að peðum o. s. frv. Annars þarf ekki til Jóns gamla Tómassonar að fara til þess að heyra þessar kenningar. Skamt er síðan Jón í Múla sagði, »að enginn dugur væri í nokkrum manni, sem er innan við þrí- tugt«. Honum mun hafa runnið í skap við Sigurð bróður sinn, skáld, á Arnarvatni. Sigurður vildi ekki gerast skrifstofubrúða hjá Zöllner. En þama fór Jón minn villur vegarins, þótt vel sé hann sýndur; því að miklu meiri kjark þarf til þess að gerast einyrkjabóndi í Pingeyjarsýslu, en skrifstofulalli hjá einhverjum yfirmanni. Prangarasýslur og skrifstofu-hægindi eru Gósenlönd leti og lítilmensku, eins og dæmin sýna, og þarf engum blöðum um það að fletta. Pessi þrjózka Sigurðar er annars ekki eins dæmi. Fleirum mönnum hefir staðið tii boða að fara utan og forða sér. En því hefir verið hafnað. Ræktarhugur til lands og þjóðar hefir verið sá bakhjallur, sem þar hefir stutt á móti. Sá hugur er bróðir þjóðrækninnar og íslenzku æskunnar, sem nú er einmitt að aukast og margfaldast á austurvegum íslenzkrar tungu, og ef til vill líka fyrir vestan haf. Pað er þessi hugur, sem nú er óðum

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.