Eimreiðin - 01.01.1912, Qupperneq 33

33
um vert, en nú mestur skortur á með þjóð vorri. Hún eflir og-
skapar fjör og framkvæmdarlíf, áræði og snarræði, kjark og vilja-
þrótt. Á öllu þessu þurfa menn að halda við íþróttaæfingarnar,
og verður því hið sama tamt, þegar þeir eiga að fara að heyja
lífsleikinn á fullorðinsskeiðinu. Sú þjóð, sem mikla rækt leggur við
líkamsmentunina, mun því jafnan reynast duglegri og tápmeiri en
hin, sem hana vanrækir.
Um þetta fer dr. Valtýr Guðmundsson svo feldum orðum í
Eimr. XIV, 155:
»Hve mikilsverð góð líkamsmentun er fyrir þjóðirnar, má á
vorum dögum bezt sjá á Englendingum. Hjá þeim stendur lík-
amsmentunin hæst, og þeir eru líka fremsta þjóð heimsins. Getur
verið, að mörgum þyki það öfgar, að þakka þetta líkamsmentun
þeirra, en það mun þó sannast, að einmitt henni sé þetta að
þakka framar nokkru öðru. Í*ví einmitt við líkamsmentunina þrosk-
ast bezt ýmsir af þeim andlegu hæfileikum, sem gera menn fær-
asta í samkepni og baráttu lífsins. En í rauninni ættum vér ís-
lendingar ekki að þurfa að sækja þá speki til Englendinga. Pví
allar okkar fornsögur ættu að sýna okkur þetta betur en nokkuð
annað. Meðan líkamsmentunin stóð í blóma á Islandi, þá áttum
vér gnótt mikilmenna, — ekki aðeins líkamlegra, heldur og and-
legra. Pá vóru menn hér á landi ekki einungis knáir og karlmann-
legir, hugaðir og snarráðir, heldur líka spekingar að viti og reynd-
ir að drengskap. Pá var líka fjörið og Hfsgleðin margfalt meiri í
landinu, en upp af henni vex jafnan dugur og framkvæmdir, þar
sem hins vegar deyfðin og þunglyndið gerir menn að dáðleys-
ingjum. En jafnótt og líkamsmentuninni hnignaði, að sama skapi
gengu þessir eiginleikar forfeðra vorra til þurðar, og því lengra
sem leið, því meiri varð roluskapurinn. Pað er því sannarlega vel
gert að hefjast nú handa og prédika gildi líkamsmentunarinnar
inn í landslýðinn, ekki með orðum einum, — því þá mundi lítið á
vinnast, — heldur og í verki. Og þar sem Ungmennafélög þau,
sem nú eru að rísa upp, hafa einmitt sett sér það mark, að vinna
að þessu, þá ætti að styðja þau og styrkja til þess á allar lundir.«
Pessi ummæli sýna, að sumum af hinum eldri mönnum vor-
um er ekki síður en hinum yngri fyllilega ljóst, hvers virði lík-
amsmentunin er fyrir þjóðirnar. Og við þau dæmi, sem dr. Val-
týr nefnir, má enn bæta við því, að benda á Grikki í fornöld.
Hjá engri þjóð hefir líkamsmentunin og allskonar íþróttir staðið á
3