Eimreiðin - 01.01.1912, Qupperneq 44

44
1 þessari skjaldarglímu tóku þátt: Hallgr. Benediktsson, Guðm.
A. Stefánsson, Halldór Hansen, Pétur Gunnlaugsson og Sigurjón
Pétursson. Var glímunni fylgt með miklum áhuga og forvitni af
áhorfenda hálfu, því menn vissu, að Guðm. A. Stefánsson hafði
unnið Islandsbeltið á Akureyri sumarið áður, og bjuggust jafnvel
við, að hann mundi bera alla ofurliði. En svo fóru leikar, er máske
sízt varði, að Sigurjón Pétursson vann Ármannsskjöldinn í
þetta sinn. Var þessi skjaldarglíma enn tilkomumikil og fór vel
fram að vanda. Vóru keppinautar allir næsta jafnir, enda stóðu
sumar glímurnar svo lengi yfir, að hvíldir varð að taka milli leikja.
Fjórða skjaldarglíman var og háð í »Iðnó«, i. febr. 1911.
Hafði nú keppendum fjölgað, svo að nú keptu alls 11 um skjöld-
inn. Fór þessi glíma hið bezta fram sem aðrar kappglímur »Ár-
manns«, og bar Sigurjón enn sigur úr býtum og vann nú Ár-
mannsskjöldinn í annað sinn.
PlNGVALLAGLÍMAN. Pegar verið er að rekja sögu »Ár
manns«, verður líka að minnast á hina frægu Pingvallaglímu 1907
í viðurvist konungs, ríkisþingsmanna, alþingis og annarra karla og
kvenna hundruðum saman. Sjálfsagt hefir engin glíma hér á landi
verið sótt með jafnmiklum »spenningi« eins og sú glíma. Var það
ekki sízt fyrir ummæli þáverandi glímukappa Islands, Jóhannesar
Jósepssonar, er hann heitstrengdi að halda þar velli, hverjum
sem væri að mæta. Pótti sumum þau ummæli nokkuð digurmælt,
en bjuggust þó við, að hann mundi geta staðið við þau, þar sem
hann hafði fám mánuðum áður unnið svo frægan sigur í íslands-
glímu á Akureyri. En eftir var þó að vita, hve vel Sunnlendingar
hefðu undirbúið sig, því þeir ætluðu nú að verða með í leiknum.
í þessari glímu tóku þátt: Jóhannes Jósepsson, Hallgr. Bene-
diktsson, Guðm. A. Stefánsson, Sigurjón Pétursson, Snorri Einars-
son, Árni Helgason og Guðbr. Magnússon(?). Var eftirvæntingin
og umtalið um hana afarmikið og menn biðu með óþreyju þeirrar
stundar, er glíma átti. Á dagskrá hátíðarinnar stóð, að fangbrögð
skyldu hafin kl. 4 síðd. á danspallinum, og þá streymdi líka allur
þingheimur þangað. Hljómaði þá og suðaði í sífellu fyrir eyrum
glímumannanna: »standið ykkur, standið ykkur«, og kom sú hvöt
þeim til að hitna uffl hjartaræturnar, ekki sízt þar sem flestir
gerðu sér víst litla von um annað, en að verða að lúta lágt fyrir
glímukappanum norðlenzka. Pað dró heldur ekki úr hitanum, að