Dagblaðið Vísir - DV - 25.05.2002, Qupperneq 18

8
H&lgarblað 3Z>"V LAUGARDAOUR 25. MAf 2002

Sólargeislinn
fannst í Kína
„Við lítum á Sunnu Líf sem íslending og alla þá sem flytjast hingað og aðlaga sig íslenskri menningu og tala
tungumálið okkar. Þegar maður upplifir hvað Kínverjar bera mikla virðingu fyrir okkur þá finnst manni það
skelfilegt að hugsa til þess að við skulum ekki bera jafn mikla virðingu fyrir þeim.
DV-myndir ÞÖK
ÞEGAR FÓLK SÆKIR UM AÐ ÆTTLEIÐA barn
tekur við mikil vinna við alls kyns umsóknir og leyfi.
Foreldrar sem hyggja á ættleiðingu þurfa að standast
strangar kröfur varðandi heilsufar, fjárhagslega
stöðu og önnur atriði sem lúta að fjölskyldunni. Krist-
jana og Bergþór segja að í þeirra tilfelli hafi þetta
ferli verið stutt, en frá þvi þau sóttu fyrst um og þar
til þau fóru til Kína, leið eitt ár. Þau segja að venju-
lega taki þetta ferli um eitt og hálft ár til tvö ár.
„Við vorum mjög heppin með hvað þetta allt sam-
an gekk hratt fyrir sig. Og án efa hefur það hjálpað til
að við búum í Keflavík, því félagsþjónustan hér stóð
þétt við bakið á okkur og aðstoðaði okkur á allan
hátt. Við höfum heyrt að ættleiðingar séu sparimál
hjá Félagsþjónustunni í Reykjavík og þar gangi allt
miklu hægar fyrir sig.“
Á íslandi er það fyrirtækið íslensk ættleiðing sem
hefur milligöngu um ættleiðingar. Kristjana segir að
sú starfsemi sem þar er innt af hendi sé gríðarlega
mikilvæg og verðandi foreldrar fá mikinn stuðning
þaðan. „Guðrún Ó. Sveinsdóttir er móðir Teresa okk-
ar íslendinga. Hún helgar sig starfmu af öllu hjarta
og hún vinnur örugglega miklu meira en henni ber.“
Opinber stuðningur lítill
Opinber stuðningur til þeirra sem ákveða að ætt-
leiða barn er lítill sem enginn segja Kristjana og
Bergþór. Þau eru mjög ósátt við það hvernig stéttar-
félag þeirra tekur á málum félagsmanna sem vilja
ættleiða barn.
„Við erum mjög ósátt við það að Kennarasamband
íslands hafi ekkert stutt okkur því við vitum að önn-
ur stéttarfélög hafa stutt sína félagsmenn sem vilja
ættleiða börn. Það kostar allt að einni og hálfri millj-
ón að ættleiða barn og okkur finnst það mjög sorglegt
þegar góðir foreldrar hafa ekki fjárhagslega burði til
að ættleiða bam. Þá foreldra ættu viðkomandi stétt-
arfélög að styrkja."
Þegar kom að því að taka ákvörðun um til hvaða
lands þau vildu sækja um stóð valið á milli Indlands
og Kína. Kristjana segir að þau hafi ákveðið að sækja
um til Kína því góðar líkur væru á því að það tæki
skemmri tíma því ferlið sé mjög svifaseint í hinum
löndunum og taki jafnvel 2-3 ár.
„Þegar við heyrðum að íslensk stjómvöld hefðu gef-
ið leyfi til ættleiðinga frá Kína ákváðum við að sækja
um þangað. Við komumst líka að því að það er svo vel
búið að þeim sem ættleiða barn frá Kína, þvi aðstoð-
in er svo mikil þegar til landsins er komið. Kínverjar
eiga hrós skilið fyrir það. Þeir sem ættleiða barn til
dæmis frá Indlandi, þurfa að ferðast þangað á eigin
vegum og sjá um allt sjálfir,“ segir Kristjana.
Fannst í pappakassa
Hinn 5. apríl síðastliðinn fengu þau að vita að þau
ættu litla 10 mánaða stúlku sem væri á barnaheimili
í Kína. Þremur vikum síðar fengu þau mynd af henni
og upplýsingar um stúlkuna. Sunna Líf Zan fannst
vikugömul þar sem hún hafði verið skilin eftir í al-