Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Side 124

ÚR FÓRUM BENEDIKTS FRÁ AUÐNUM
124
Sami 16/3 1911:
„ I mörg ár hefi ég ekki öfundaö neinn höfund eins mikið og Selmu Lagerlöf af
kynjaferð Þumals litla með villigæsonum; svona höndum tekur snillingurinn á dýr-
onum, á þjóð og sögnum, landi og vötnum, ám og hafi. Þurrar og einhliða eru mínar
12, smáar dægurflugur, sem lifna suða og deya. Allt er annað athæfilegra en að au-
virðast og gefast upp, það geri ég heldur ekki, en viðkvæmt varð mér margt meðan
ég las bókina. Ég sendi þér bækur með Steinþór, svo nú er ekki eftir af sendingunni
nema Æfintýri Þumals, sem unga fólkið hérna er að lesa og þarf að lesa ....
Gott væri að fá sögu Gusta Berlings eða þá eitthvert hnossgæti, sem mýkir og sefar
vanstillt skap ....
Um óstjórn og argskap stjórnarfarsins skrifa ég ekkert, úr því fargani fer ég og les
fornsögurnar, mér til lækningar; þær hafa lengst æfinnar sefað mig best og stutt mig
lil að þola þessar sífelldu skrokkskjóður sem einræni mitt og óhlífni hafa bakað mér.“
Sami 17/11 1912:
„ . . . St. (G. Steph.) hafði sent mér „Andvökur“ sínar og þessa vísu framan á: „Víst
er orðin löng til lands / leið, til Bjarka, að hyggja; / viltu þó ei vegna hans / vökur
mínar þiggja.“4
Af lillu heimanað komnu hefir skáldið glaðst; metið meir viljann en verkið. Island
og þjóðin má vel una við slíkan son, ramþjóðlegan í hjarta og huga og eitt mikilhæf-
asta skáld sem hér hefir fæðst; hraustur og áræðisgóður og víðsýnn.“
Albert Jónsson á Stóruvöllum 12/2 1894:
„ . .. Ekki dró ég að hnýsast í bækurnar og er það mikill svölunarbrunnur sem mað-
ur bergir þar af. Fyrst fór ég yfir bókina þína (trúarspursmálið) og hef ég aldrei
orðið fegnari bók . . .“
Jón Ólafsson skrifari, fluttist til Vesturheims
(Benedikt hefur sagt vestur-íslendinga bannsyngja Island og armóð þess. Því neitar
Jón.)
„ . . . en það sýnir aðeins öfuga þjóðrœkni í landinu heima fyrir, að reka af hönd-
um sér hingað vestur aðra eins aumingja og t. d. N. N. við Húsavík af 20 króna með-
lagi árlega, án þess að nokkur væri, af hennar fólki hvorki á ferðinni né hér vestra,
sem gæti tekið hana til umsjónar. Þér í hreinasta sannleika að segja, þá hefi eg mörg
dæmi þessu lík, og hér í okkar litlu hyggð er annað jafn samvizkulaust dæmi á manni,
sem rekinn var af sveitarframfæri og sendur hingað, aðstoðarlaus og án vits til að
geta unnið“.
Séra Bjarni Þorsteinsson á Siglufirði 31/12 1898:
„Jeg er nýlega búinn að fá frá þjer lög og langar og góðar athugasemdir . . . .“
4 Þorgils gjallandi skrifaði um Stefán í Bjarka 1897.