Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Qupperneq 126

126
ÚR FÓRUM BENEDIKTS FRÁ AUÐNUM
Grallaranum, því, sem við sýngjum það nú; ... ætli þaS sé nokkur íjarstæSa, aS ein-
staka tóna-setningar hafi getaS fluzt til frá einu laginu til annars; mér finst ekki
óhugsandi aS þetta liafi getaS átt sér staS, einkum á þeim tíma, þegar Grallarasöngur-
inn var aS fyrnast og falla í gleymsku. HvaS finst þér? Ekki veit ég hvort þú vilt anza
þessu nokkru. Enn ég gat ekki setiS meS þessa uppgölvun [!], án þess aS segja ein-
hverjum skynberandi manni frá henni.“
Jóhannes Sigurðsson
(Fór til Vesturheims um tíma en kom aflur, er mikill áhugamaSur um sócialism og
er fríþenkjari) 1/4 1897:
„Vænt þykir mjer um uppástungu þína um aS fá Jón Olafsson heim lil aS gefa
út íslenzka „Kringsjá“ .... Jeg finn aldrei hetur hve illa mjer lætur aS rita gott mál
og vel hugsaS, en þegar jeg er aS svara þínum brjefum“.
Sami 24/4 1898 frá SeySisfirSi.
HafSi heimsótt Þorstein Erlingsson nokkrum sinnum, finnst hann daufur í sócialism
og pólitík, en tali alltaf um skáldskap. Þorsteinn hafSi lesiS yfir honum úr sálmabók
frá 1740, dáSst aS fögrum skáldskap í henni og bölvaS vondum, og kvatt hann meS
vísu: Jóhannes meS harSan haus/hugsar lítt um trúna / samt fer hann ei sálmalaus
/ í sína hvílu núna.
Þorsteinn Erlingsson skáld, SeySisfirSi 3/3 1897:
„ÞaS er ekki til neins aS jeg fari aS reyna aS spenna mig á því aS skrifa ySur
jafngott brjef sem ySar er, jeg veit aS jeg get þaS ekki. Þar er bæSi fleira og betra í
en jeg hef feingiS áSur í brjefi og jeg vildi jafnvel heldur mega prenta þaS en rit-
gjörSina sem fylgdi meS og þó var hún kær sendíng.
HeyriS þjer nú til; ef viS sjáumst nokkru sinni á æfinni, þá verSur þaS okkar fyrsta
verk aS þúast, haldiS þjer þaS ekki líka? .... Jeg hefSi reyndar allra-fyrst átt aS
þakka þjer fyrir „SkipulagiS“B þitt. Mjer og minni ljóSasmíS hefur aldrei veriS jafn-
mikill sómi sýndur, jeg las hana í rúmi mínu og grjet yfir henni eins og barn. Mjer
er dálítiS gjarnt til tára, þegar eitthvaS hrífur mig, mjer er óhætt aS segja þjer þaS,
því þú hlærS ekki aS því. Mjer þótti ritgjörSin alt of góS til þess aS skrifa alment lof
um hana, og jeg var hræddur um aS þaS yrSi skiliS svo, sem jeg væri aS skrifa lof
um sjálfan mig undir rós, af því þú tekur þar svo mikiS uppí eftir mig.......Jeg má
til aS biSja þig aS fyrirgefa aS jeg hef orSiS aS búta greinina þína í þrent .... Jeg
get ekki aS mjer gert aS setja skæting í Þórhall (biskup Bjarnarson) 5 6 fyrir aS taka
ekki greinina, og því sest jeg á skammeliS neSan viS hana ....
5 Grein sem Benedikt skrifaði í Tímarit kaupfélaganna I, 1896.
6 Hafði neitað að taka greinina Svar til Kirkjublaðsins í Kirkjublaðið á þeim forsendum, að höf-
undurinn sem „þjer ritið á móti, og eruð óþarflega harðorður við, er Grímur Thomsen, minn góði
vin .... Aðalástæðan þessi lofsöngur agnostíkurinnar." Nú kom greinin í Bjarka II, 11, 12 og 13
með eftirmála eftir Þorstein Erlingsson.