Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Qupperneq 131

ÚR FÓRUM BENEDIKTS FRÁ AUÐNUM
131
Kirkjurjetturinn segir: Engum þjóðkirkjupresti er skylt að gefa saman hjónaefni
nema þau hafi verið skírð, fermd og verið til altaris.
Er þjóðkirkjupr. nokkurstaðar beinlínis bannað að gipta þó fyrnefnt skilyrði vanti?
Hvað segið þið lagamennirnir um það? Jeg vildi gjarnan gefa saman aumingja
persónurnar af því það er þeirra einlægur ásetningur o. s. frv., eins og þú kannast við.
Ferming er ekki hjónavígsluskilyrði, er valdsmaður eða löggiltur utanþjóðkirkju-
prestur gefa saman.
Viltu gera svo (vel) að senda mjer ráðningu gátunnar nú með ferðinni út . ..“
Dr. Sigurður Nordal 1/12 1919:
„ . . . Eg hef oft síðan hugsað til yðar og bókasafnsins, og meira að segj a hvatt
unga menn í öðrum sýslum til þess að fara þangað pílagrímsferð“.
Jónas Jónsson, síðar ráðherra, frá Hriflu 20/2 1916:
„Sigurgeir (Friðriksson) hefir minst á forskrift við þig. Hér þarf að reformera
skriftina, og þín ætti að vera model. Agætt ef þú skrifaðir dálítið eftir einhverju for-
skriftarkerfi t. d. sænsku í 7 heftum, og létir það vera sem handrit eign ættar þinnar,
ef ekki tækist að gefa það út, fyr en þú værir fallinn frá. Það kemur sú tíð, ef þessir
ungu sprotar, sem nú bólar á, fá að þroskast að öðruvísi verður séð fyrir alþýðu-
mentun en nú er gert. Og meðan þú fékst að ráða við bókasafnið hefir þú vakið til
starfs fleiri lýðforingja en nokkur annar Islendingur.“
Sami 6/1 1921:
„Altaf kvabb við þig. En fyrst lukkuósk til þín fyrir að vera liættur að vera sýslu-
maður og geta gift Þingeyinga! En nú er auðséð hvað þú átt að gera með frelsið.
Gamla verkið, að skrifa ýmsa þætti viðvíkjandi þínu lífs (s) tarfi, sögulegar heimildir,
sem mega geymast í skjalasafni Sambandsins og vera gögn fyrir ókomnar kynslóðir.“
Dr. Guðmundur Finnbogason síðar landsbókavörður 9/10 1920:
„Eg finn þar enn (í br. Benedikts 10/9 1920) sama eldinn, sem mér þótti svo merki-
legur og vermandi þegar við hittumst forðum í Bárðardalnmn, óslökkvandi eld þekk-
ingar- og umbótaþorsta, sem er þinn heilagi eldur.“
Pétur Jónsson ráðherra, Gautlöndum 24/3 1921:
„ .. . Já, það er satt, að okkar samleið er orðin býsna löng, og lengi vel, á meðan
aldursmunur okkar var svo mikill, undraði jeg mig á því, að þú skyldir taka mig,
eins ungan og illa að mjer, upp í samfylgd við þig. En það hefir nú verið og orðið
lengst þitt hlutskifti, að rjetta æskunni „örfandi hönd“. Og einlægt getur þú lesið í
þig nýjan og nýjan móð til þess, það sje jeg á þessu brjefi þínu.
Ekki finnst mjer þú neitt um of „kríta liðugt“ um það, hve stefna okkar, og þá