Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Side 187

FRÁ HALLGRÍMISCHEVING
187
ásamt því hvort orðabókin hans Ungers er komin á prent. Eg vona, að Jón Sigurðar-
son, skrifari fornritafélagsins og alþingismaður, eftir fyrirmælum skólapilts Magnúsar
Grímssonar, fái yður tvær spesíur frá mér fyrir Codicem diplomatarium monasterii
Munkalivensis af Munch, sem þér senduð mér. Þó mér væri mesta skemmtun að tala
lengur við yður, ef tíminn leyfði, því heldur sem eg tek til að verða hræddur um, að
mér ætli ekki að auðnast að sjá yður í þessu lífi, verð eg nú samt að hætta.
Lifið allar stundir vel. Þess óskar
yðar elskandi
H. Schevitig
Reykjavík, 16. ágúst 1847
Hæstvirti elskulegi herra skólakennari!
Af því alþingismaður Jón Sigurðarson, sem eg ætlaði að biðja fyrir bréf til yðar,
fór miklu fyrri til Kaupmannahafnar en mig varði, læt eg seðil þenna fara með kaup-
manni P. Petersen, og fæ honum um leið 80 sk. eða 5 mörk fyrir Ungers Grammatik,
I rbd. fyrir Munchs Eddu, og annan rbd., sem eg fæ Petersen, legg eg til í „Det halvaar-
lige Bidrag til det nordiske Litteratur Samfund, og vil eg hiðja yður að rita eða láta
rita nafn mitt sem þess er vilji verða hluttakandi í félagsskap þessum. Aminnzt smá-
ræði vona eg að kaupmaður Petersen greiði yður þegar viljið. Ástsamlega þakka eg
yður sendingu ljóðmæla Jónasar Hallgrímssonar. Kvæði amtmanns Bjarna er eg húinn
að fá, og get eg þess svo þér sendið mér þau ekki. Gaman þætti mér að vita, livað þér
hafið fyrir stafni síðan þér lukuð við sögu þeirra Droplaugarsona annað en dönsku
og íslenzku orðbókina, og hvort þér eruð orðnir því hreinlega afhuga að búa til ís-
Ienzka grammatík, ef annir yðar leyfðu yður að fást við hana. Ekki held eg þeir
Munch og Unger hafi svo tæmt það efni í því, sem þeir eru búnir með, að yður sé
ekki nóg eftir skilið fyrir utan Syntaxis í eldra málinu, sem gott væri að gengi á undan
annarri í hinu nýja, ef óhægt þykir að sameina þær báðar. Það er mikill bægi fyrir
skólann, að okkur skuli vanta ena síðarnefndu, er þó virðist sem leggja þyrfti til
grundvallar fyrir kennslu annarra mála.
Það væri mér gleði, ef mér á að auðnast að fá hréf frá yður, að frétta, að yður væri
í seinni tíðinni orðið hugléttara en þegar þér skrifuðuð bréf þau, sem eg hefi fengið
frá yður á næst undanförnu.
í von um að ósk þessi rætist endast línur þessar með ástarkveðju.
Yðar elskandi
H. Scheving
Reykjavík, 27. febrúar 1848
Hæstvirti elskulegi herra Adjunkt!
Þegar eg í yðar seinasta bréfi las raunatölur yðar, er létu því hreyft meðal annars,
„að þér væruð orðnir afllausir og fjörlausir andlega og líkamlega“, lá mér í fyrstu