Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Qupperneq 189

FRÁ HALLGRÍMISCHEVING
189
af Unger, sem eg þakka ástsamlegast. Sæmundar Eddu þeirra Munchs, sem þér spurð-
uð mig eftir í sama bréfi, hefi eg fengið, en af Leslrarbók þeirra Munchs vissi eg ekki.
Skyldu þeir ætla að hætta við Snorra Sturluscn, sem eg hafði áður heyrt að verða ætti
nokkurskonar lestrarbók. Járnsíða og íslenzku annálarnir vcru mér sendir af Arna
Magnússonar nefndinni, og stóð Rafns nafn undir miða þeim, sem lýsti því, að téðar
bækur væri mér af nefndinni gefnar, eg veit ekki hvort heldur sem ritara nefndarinnar,
eða sem þeim er í nefndinni hafi helzt gengizt fyrir gjöfinni. Af því eg er Rafni ókunn-
ugur með öllu, kem eg mér ekki að því að skrifa hcnum þakklætisbréf fyrir sendinguna,
veit ekki heldur, hvort það er venja. Verður mér það því fyrir að hiðja yður, fyrst þér
eruð komnir í nefndina, að skila þakklæti mínu til hennar.
Orðsafn mitt var frá upphafi ekki ætlað til þess að koma fyrir annarra sjónir, held-
ur gjört einasta fyrir sjálfan mig. Síðan það komst í stafrofsröð, sem var að mig
minnir áður en þér siglduð, hefi eg ekki umbætt það í hinu minnsta, heldur haft það
til að fletta upp í því svo sem tvisvar eða þrisvar sum ár, en önnur aldrei snert það.
Því var safnað í fljótræði, og er það fullt af gáleysis yfirsjónum. Þér megið því nærri
geta, að eg muni ekki vilja, að það fari útyfir landsteinana. Hefðuð þér orðið kennari
við skólann hérna, voruð þér sá einasti, sem eg hefði trúað fyrir því, en nú er útséð
um það, að þér komið til skólans hérna. Sýnist mér því bezt, að orðsafn þetta fari í eld-
inn áður en eg dey. Eg var húinn að safna nokkru til nýja málsins sem viðauka við
orðbók séra Björns Halldórssonar, og var það komið í stafrofsröð áður Skafti heitinn
Stefánsson sigldi. Síðan byrjaði eg að nýju að safna til þess úr daglegu máli úr öllum
landsins fjórðungum, af því eg sá að það mundi verða hægast við skólann, hvar læri-
sveinar eru saman komnir úr öllu landinu. Líka hefi eg safnað úr íslenzkum bókum
hinna seinni tímanna, ekki samt nærri öllum. En af þessu síðara safni er ekkerl komið
í stafrofsröð nema a, hitt annað er einasta dregið uppá spotta, nema það sem eg er enn
að smá bæta við. Þetta gjöri eg mér til skenmitunar á millum, óviss um, hvort nokkur
muni hirða um það eftir minn dag, þó eg léti það ekki fara í eldinn ásamt hinu.
Ætli Fornritafélagið láti danska útlegging fylgja hinum gutsku lögum, sem koma
munu næst frá því, ef það heldur áfram störfum sínum í ófriði þeim, sem nú er? Eg
fyrir mitt leyti vildi, að útgáfu þessari væri lika látið fylgja orðregislur, því ekki á
skólans bókasafn nein af hinum gömlu dönsku lögum, sem Rósarvængur hefir gefið
út. En gömul útgáfa er þar af gömlu svensku lögunum, koma þar mörg falleg orð, sem
vert væri að taka inní íslenzku, t. m. veðurkvörn og vatnskvörn fyrir vindmillu og
vatnsmillu. Ur nýrri svensku finnst mér ætti að taka ritblý fyrir blýant inní vort mál.
Ætli Danir láti ekki heyra til De oldnordiske Sprog, sem þér eruð orðnir lektor í,
auk gömlu íslenzkunnar, gamla dönsku, sænsku, norsku og færeysku frá miðöldunum,
áður mál þessi fengu þá lögun, sem nú hafa þau?
Eg sé, að nú er farið að vera heldur til ruglingslegt hjá mér, og finnst mér því mál
að hætta, að aflagðri ástsemdar kveðju og óskum beztu vellíðunar.
Yðar elskandi
H. Scheving