Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Síða 192

192
FRÁ HALLGRÍMISCHEVING
að Cleasby hafði í hyggju að safna til orðbókar í fcrnmálinu. Það datt ofan yfir mig,
þegar eg las þessi orð í bréfi yðar „Cleasbys orðbók verður ekki nema ofboð ófull-
kominn undirbúningur“, því eg hafði áður ímyndað mér allt annað. En eg held það
sé bót í máli, ef svo er sem þér segið, að Norðmenn rnuni ekki láta lengi bíða að ráða
bót á þeim bresti, þegar orðbók Cleasbys er komin út. Kemur þeim þá í góðar þarfir
sú nýja uppgötvun Ungers í registrinu aftan við Alexanders mikla sögu, að lirútr sé
= hafur.
Hugur minn vildi gjarna bregða sér yfir sundið og tala munnlega við yður, en ham-
urinn bannar.
Bréfið er á enda. Lifið allar stundir vel.
Yðar elskandi
H. Scheving
Reykjavík, 2. marz 1850
Hæstvirti elskulegi háskólakennari!
í flestum ef ekki öllum bréfum mínum til yðar á seinni tíð, hefi eg ekki getað á mér
setið að spyrja yður, hvað dönsku orðabókinni yðar handa Islendingum liði, og hafið
þér veitt mér það eftirlæti að lofa mér í bréfum yðar að vita, hvernig henni hefir miðað
áfram og hverjum farartálma hún hefir mætt. En nú er svo komið, hafi henni ekki
skapazt nýjar tálmanir, að eg fer að vonast eftir að sjá hana sjálfa, auðnist mér að lifa
til vors. - í bréfi yðar með póstskipi í haust er var, hvert bréf yðar eg ástskyldast
þakka, látið þér mig vita, að saga Gísla Súrssonar og Elucidarius hafi ekki verið hú-
inn svo þau geti senzt með póstskipi. í sama bréfi látið þér mig einnig vita, hvað
Cleasbys íslenzku orðabók líður. Sé eg þar af, að fyrirkomulag og undirbúningur hók-
arinnar undir prenlun hefir gengið miklu greiðar en von var á.
Því er miður, að eg get ekki orðið yður að neinu liði í því að vísa yður á staði, sem
til þess bendi skýrt eða óskýrt, að hin fornu rit séu flest öll íslenzk, en ekki norræn, því
eg hefi aldrei snúið huga að því efni. En Dr. Sv. Egilsen, sem saman hefir tekið til
fyrirlestra í efsta bekk í skólanum íslands bókmenntasögu — ekki veit eg, hve langt
hann var kcininn - held eg hafi hugsað um það efni, einkum síðan þér skrifuðuð hon-
um til um það með póstskipi. Hann er sá eini, sem fær er um að styrkja yðar áform.
Hvernig á ferð Egilsens til Kaupmannahafnar stendur, animus meminisse horret luc-
tuqve refugit.1
Um ákafa þann, sem kominn er í bændur vora að setja af embættismenn, fáið þér
að heyra, þó eg leiði það hjá mér, og eins það, hvernig þeir til þjóðfundar þess, sem
verða á hér að sumri, velj a mestmegnis bændur, af því þeir trúa embættismönnum ekki,
né halda, að þeir muni eins framfylgja þeirra uppástungum og menn úr þeirra flokki.
Verði gætilega og skynsamlega að farið af embættismönnum, er samt vonandi, að tak-
1 animus meminisse etc., hryllir hugann við að minnast á og leiðir það mæðuefni hjá sér.