Frjáls verslun - 01.04.1973, Síða 95

Um heima og geima
Sendiherrafrúin hafði afar-
dugandi einkabílstjóra í bjón-
ustu sinni. Hann var starfsamur
og ávallt reiðubúinn en hirti
lítið um eigið útlit. Fannst
frúnni nóg komið og vildi hún
vinsamlegast benda bílstjóra á
að brífa sig svolítið betur:
— Heyrið bér nú, bílstjóri.
Hvað teljið bér hæfilegt að
menn raki sig oft í viku?
— Ég reikna með, að frúnni
myndi nægja rakstur briðja
hvern dag.
— Hafðu engar áhyggjur, ást-
in. Ég er ekkert að missa áhug-
ann á ástalífinu.. Ég fer bara
svona rólega í sakirnar til þess
að askan af sígarettunni minni
lendi ekki í rúmfötunum.
Kennsla fyrir fullorðna í
stærðfræði stóð yfir. Kennarinn
spurði bekkinn:
— Ef maður seldi tólf háls-
men með demöntum fyrir 7.5
milljónir stykkið, og græddi 25
% á sölunni, livað myndi liann
bá fá út úr bessu?
Einn nemandinn af vcikara
kyninu rétti upp hönd og sagði:
— Allt, sem hann bæði mig
um.
— • —
Erlendis þurfa foreldrarnir oft
að auglýsa eftir börnum sínum,
sem flutt hafa að heiman í fússi.
Eitt afar hjartnæmt bréf af
þessu tagi birtist nýlega í blaði
í New York:
— Sheldon, komdu heim.
Hættu að eltast við blóm og
hippalýð. Gildi lífsins er bara
að finna á heimilinu. Þegar þú
hefur ákveðið að koma heim,
láttu okkur þá vita með ein-
hverjum fyrirvara, því að við
leigðum út herbergið þitt. Pabbi.
— • —
Miðaldra forstjóri var orðinn
dálítið svekktur á síendurtekn-
um háðsglósum undirmanna
sinna, sem gátu ekki á sér setið
að gera grín að skallanum hans.
Morgun nokkurn gerðist einn af
aðstoðardeildarstjórunum svo á-
ræðinn, að strjúka hendinni yf-
ir skallann á forstjóranum um
leið og hann sagði:
— Þetta er alveg eins og rass-
kinnin á konunni minni.
Forstjórinn setti upp mik-
inn undrunarsvip, strauk yfir
skallann og sagði:
— Já. Það segirðu alveg satt.
Það var áliðið hausts og Indi-
ánahöfðinginn kallaði ættflokk-
inn saman og tilkynnti að hann
hefði fréttir að færa — sumar
góðar og aðrar slæmar. Hann
'hélt áfram og kvaðst fyrst
myndu segja þeim slæmu tíð-
indin, sem sé, að vegna fyrir-
hyggjuleysis þeirra sjálfra yrði
ættflokkurinn að éta eintóma
buffaló-mykju yfir vetrarmán-
uðina. Síðan mælti hann:
— Og þá eru það góðu frétt-
irnar. Við eigum nægar birgð-
ir af buffaló-mykju.
FV 4 1973
95