Frjáls verslun - 01.01.1975, Qupperneq 96

Iliti heima 03 geima
— Ég get aöeins afborið að vinna alla þessa yfirvinnu með því að
hafa mynd af kerlingunni og krökkunum fyrir augum að staðaldri
Móðirin var í heimsókn hjá
syni sínum, sem var fangi í
ríkisfangelsinu.
— Næst, þegar þú sendir mér
sandköku, ættirðu að láta sagar-
blað fylgja með.
— Heyrðu góði. Þú ætlar þó
ekki að saga þig út úr klefan-
um?
— Nei ég ætla að saga mig í
gegnum sandkökuna.
•
— Við erum nú orðin full-
þroskað fólk, sagði hann við
vinkonu sína. — Nú skulum við
ganga í hjónaband til reynslu og
ef það sýnast vera mistök getum
við einfaldlega haft þetta eins
og áður.
— Þú segir það. En hvað
eigum við að gera við „mistök-
in“?
Sigga litla spurði móðursystur
sína:
— Hvernig stendur á því, að
þið eigið enga krakka?
— Það er af því, að storkur-
inn hefur ekki komið að heim-
sækja okkur, elskan, svaraði
frænka.
— Nú það er svoleiðis. Ég
myndi nú ekki treysta á þann
furðufugl í svona málum.
— Pabbi er það satt, að við
séum komnir af öpum?
— Já Kalli minn.
— Hver fattaði fyrstur að
hann væri ekki api?
Edginmaðurinn var búinn að fá
vinnu úti á landi en konan var
um kyrrt í bænum. Allt virtist
í bezta standi hjá kappanum og
konan fékk svohljóðandi skeyti:
— Hef fengið kauphækkun.
Fjöður í hattinn. Stop.
Stuttu seinna kom annað
skeyti:
— Önnur kauphækkun. Ný
fjöður í hattinn. Stop. Og í
þriðja sinn:
— Enn einu sinni kauphækk-
un. Enn ein fjöður í hattinn.
Stop
Svo leið tíminn og einn góðan
veðurdag barst konunni svo-
hljóðandi skeyti: Fyrirtækið
farið á hausinn. Atvinnulaus.
Sendu peninga fyrir heimferð-
inni. Stop.
Þá sendir konan svarskeyti:
— Færð enga peninga. Notaðu
fjaðrirnar. Fljúgðu heim. Stop.
Það var mikil þröng á barn-
um og allt í einu sagði einn
gesturinn við annan:
— Hvað finnst yður um
kvensu, sem drekkur eins og
svampur allan liðlangan dag-
inn?
— Voðalegt.
— Já. Og þvær sér ekki, held-
ur dælir yfir sig ilmvatni til að
slökkva óþefinn.
— Oj bara.
— Og svo fer hún úr maga-
beltinu á kvöldin þannig að 20
kíló af holdi hellast stjórnla,ust
út til allra hliða.
— Þetta liljómar allt mjög
óskemmtilega.
— Látið konuna mína í friði
úr því að þér kærið yður ekkert
um liana.
96
FV 1 1975