Frjáls verslun - 01.03.1979, Side 78

Samfrost — sameiginleg skrifstofa
frystihúsanna í Vestmannaeyjum
Annast vinnurannsóknir og bón-
usmál frystihúsanna. Rekur tölvu-
deild, sem sér um alla launaút-
reikninga fyrir húsin
Samfrost heltir fyrirtæki í Vestmannaeyjum, sem er
sameiginleg skrifstofa frystihúsanna í bænum og
annast fyrir þau vinnulauna- og kaupaukaútreikn-
inga. Einnig rekur það framleiðnideild fyrir húsin og
sér um skrifstofuhald fyrir útgerðarfélagið Klakk h.f.
og fiskverkunarstöðina Stakk h.f., Lifrarsamlag
Vestmannaeyja og Rannsóknarstofnun fisklðnaðar-
ins í Vestmannaeyjum. Framkvæmdastjóri hjá Sam-
frosti er Arnar Sigurmundsson og leitaði Frjáls
verzlun upplýsinga hjá honum um afkomu fyrirtækja
í sjávarútvegi, sem Vestmannaeyingar byggja af
komu sína á.
f upphafi viðtals okkar við Arnar var rifjuð upp
auglýsing, sem birtist í dagblöðum í fyrra, þar sem
hluti af bátaflota Vestmannaeyinga var auglýstur til
sölu. Með þessari heilsíðu auglýsingu var rækilega
vakin athygli á vandamálum útgerðarinnar í Eyjum og
við spurðum því Arnar, hvernig hagur hennar væri nú
um þessar mundir.
Arnar: — Mér er ekki kunnugt um að nein lausn sé
fundin á vandamálum útgerðarfyrirtækjanna og síð-
ast þegar ég vissi voru þau í skoðun hjá sjávarút-
vegsráðuneytinu. í þessari auglýsingu voru aðeins
smærri bátarnir en nótaskipin og togararnir ekki talin
með. Það breytir því ekki að rekstur allra þessara
skipa hefur verið mjög erfiður. Hjá bátunum er vand-
inn eiginlega tvenns konar. Á síðari árum hefur út-
gerð trollbáta aukizt mjög mikið. Samfara trollveið-
unum hefur olíukostnaður farið upp úr öllu valdi. Eins
og okkur er öllum Ijóst, hefur verðiö á olíunni farið
stöðugt hækkandi og olíuverðið í hlutfalli viö afla-
verðmæti er orðið alltof hátt.
Mörg útgerðarfyrirtækin fóru illa út úr gosinu eins
og aðrir. Til þess að koma sér af stað eftir gos fengu
þau ákveðna fyrirgreiðslu. Upprunalega býst ég við
að hún hafi aðallega verið í formi yfirdráttar en
vaxtabyrðin samfara þessu var að sliga alla bátaút-
gerð hér sl. haust.
í útgerö togaranna eru nánast sömu hlutirnir á
ferðinni. Þar er það hinn gífurlega hái olíukostnaður,
sem fyrst og fremst gerir okkur erfitt fyrir. Hér eru líka
tiltölulega ný skip, þannig að afborganir af þeim eru
mjög þungar í skauti.
F.V.: — Hefur svartoffubrennsla verið tekin upp
hér um borð í flskisklpum í sparnaðarskyni?
Arnar: — Það er einungis eitt fiskiskip hér, sem
brennt hefur svartolíu. Það er skuttogarinn "Vest-
Arnar Slgurjónsson. Á myndlnnl er verksmlðja Llfrarsam-
lagslns, sem nú er að hefja útflutnlng á nlðursoðlnni lifur til
Frakklands.
mannaey". Skuttogararnir hér eru fjórir og nú er
ákveðið að einn í viðbót, “Klakkur” taki upp svart-
olíunotkun í apríl eða maí. Neyðin rekur menn út í
þetta og “Klakkur” er þannig búinn, að tiltölulega
auðvelt er að skipta um, en hins vegar yröi það tals-
vert kostnaðarsamara í bátunum og mér er ekki
kunnugt um að svartolíubrennsla verði tekin upp um
borð í fleiri skipum.
F.V.: — Hvað hefur mikið sparazt með svartolíu-
brennslunni hjá “Vestmannaey”?
Arnar: — Samkvæmt þeim upplýsingum, sem ég
hef fengið frá eigendum, hefur þetta gefið góða raun.
Olíukostnaðurinn hjá “Klakk”, sem ég er fram-
kvæmdastjóri fyrir, var í fyrra 70 milljónir, en hjá
“Vestmannaey” 52 milljónir. Hjá “Klakk” var olíu-
kostnaðurinn 24% af rekstrargjöldum skipsins og er
þaö alltof hátt hlutfall. Að vísu er "Klakkur” með
hæsta hlutfallið af togurunum hérna. Þeir eru með
15—24%. Á skipunum fyrir vestan er þetta hlutfall rétt
um 10% vegna nálægðar við miðin.
F.V.: — Hvernig hafa aflabrögð verið hér að und-
anförnu og hvernig er hljóðið í mönnum?
Arnar: — Aflinn hefur verið að glæðast hér tölu-
vert síðustu daga, bæði hjá togbátum og netabátum.
Afli togaranna er talsvert betri en á sama tíma í fyrra.
Það breytir hins vegar ekki því, að hljóðið í mönnum
er litlu skárra, því að þeir eru meö þessar gömlu
76