Morgunblaðið - 16.01.2001, Qupperneq 51

Sjálf verð ég Guggu ævinlega
þakklát fyrir alla þá góðvild, upp-
örvun og umhyggjusemi er hún
sýndi mér og mínu fólki. Henni
var svo eðlislægt að samgleðjast
er vel gekk og sýna stuðning í
andstreymi lífsins.
Skömmu eftir fimmtugt varð
vart alvarlegra veikinda hjá
Guggu. Hún náði að vinna á þeim
bug og lifa lífinu áfram með reisn.
Hún hóf vinnu utan heimilis, ferð-
aðist þá gjarnan um á hjóli, synti,
stundaði dansæfingar, lærði á bíl
og gerði víðreist með Guðmundi
sínum. Veikindum síðustu ára tók
hún með því æðruleysi sem alla tíð
einkenndu hana. Það amaði ekkert
að henni að eigin sögn, en „hvern-
ig er hjá þér“?
„Gangi þér allt í haginn“ voru
hennar síðustu kveðjuorð til mín
er ég heimsótti hana á sjúkrahús
skömmu fyrir jól. Líkaminn var
örþreyttur, en sálarþrekið óbilað.
Enn sem fyrr stafaði frá henni
kærleika og velvild.
Ég og móðir mín, Vilborg
Kristófersdóttir á Læk, viljum við
leiðarlok þakka margra áratuga
órofa vináttu og vottum ástvinum
samúð okkar, vitandi að góðar
minningar um mæta konu verða
ekki burtu teknar.
Vertu mín ljúfust kært kvödd.
Ásdís Einarsdóttir.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.I.H.)
Já, minningarnar streyma fram
þegar hún Gugga vinkona er búin
að fá hvíldina eftir ströng og erfið
veikindi, sem hún bar með ein-
stökum sálarstyrk til hinstu stund-
ar. Hún hefur verið mín besta
vinkona frá því ég man fyrst eftir
mér. Við ólumst upp hvor sínu
megin við Suðurgötuna þar sem
Gugga átti alla tíð heima þótt hún
færði sig aðeins neðar í götuna er
hún giftist Mumma, en þau bjuggu
allan sinn búskap á Suðurgötu 64.
Það var gott að koma í Efstabæ
til Söllu mömmu hennar. Hún var
alltaf heima og tók vel á móti okk-
ur. Ekki var síðra að koma í kjall-
arann til Villa pabba hennar, þar
sem hann vann við að setja upp
línu eða sortera kartöflur. Við
krakkarnir hópuðumst í kringum
hann og hlustuðum á ævintýrin um
Digga og vini hans. Þetta voru
framhaldssögur, æðislega spenn-
andi, sem hann skáldaði á staðn-
um. Ég hef oft hugsað um það
hvað það hefði verið gaman ef
þetta hefði verið skráð niður og
gefið út.
Á vorin áður en sett var niður í
kartöflugarðana fór fullorðna
fólkið með okkur í sláboltaleik og
var Villi þar fremstur í flokki
hress og kátur. Þetta þótti okkur
krökkunum alveg frábært. Við
vinkonurnar áttum bú í klettun-
um fyrir neðan Uppkot, þar sem
ég átti heima. Þar stendur nú
sementsverksmiðjan. Í bökkunum
var leir sem við gerðum kökur úr
og skreyttum með blómum. Svo
var búðarleikur uppáhaldsleikur-
inn okkar. Ekki má gleyma
Langasandinum, þar sem við
héldum til hálfa og heilu dagana,
byggðum hús, hoppuðum í parís
og busluðum í sjónum. Í minn-
ingunni var alltaf sól í þá daga.
Er við vorum 12 og 13 ára geng-
um við í skátafélagið. Það voru
skemmtilegir tímar með fundum,
vinnukvöldum, gönguferðum og
útilegum. Þar eignuðust við marg-
ar góðar vinkonur, sem enn halda
hópinn. Þegar Svannasveitin fyrir
eldri skáta var stofnuð vorum við
þar með.
Svo komu unglings- og
fullorðinsárin og alvara lífsins tók
við. Við giftum okkur og bjuggum
báðar hér á Skaga. Börnin komu
hvert af öðru og nóg var að snúast.
Alltaf var hún Gugga sama góða
vinkonan, svo heilsteypt, víðsýn og
kærleiksrík. Þegar börnin voru
uppkomin og við hjónin keyptum
hannyrðabúðina var það mitt
fyrsta verk að biðja Guggu að
vinna hjá mér. Og það gerði hún.
Báðar höfðum við unnið sem ungar
stúlkur við afgreiðslustörf, hún hjá
verslun B.Ó. og Co og ég hjá
verslun H.B. og Co.
Kannski var það óðs manns æði
að fara út í verslunarrekstur á
slíkum verðbólgutíma sem þá var.
En þetta var nú samt gaman og
ekki var nú verra að hafa sína
góðu vinkonu sér við hlið og
kannski má segja að við værum
aftur komnar í búðarleik.
Elsku Gugga, við hjónin þökkum
þér fyrir þinn trúnað og tryggð,
sem var alveg ómetanlegt í svona
starfi. Guð veri með þér.
Elsku Mummi og fjöskylda, við
sendum ykkur öllum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðjum
Guð að halda verndarhendi sinni
yfir ykkur.
Þorbjörg L. Þorbjörnsdóttir
(Bobba í Uppkoti).
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. JANÚAR 2001 51
3   
  
   7 < !


 +)%$ @

8 1+ 1

      
)  )" !"  4 !"!! !
!!!"
 $ %&&
:$+
 +%) $+
 + $+
-% + + $+&
2

 

,09






 
!"!! ! 
!"  
$ &&
5)7 !)"    5%1;-+
 ++%( )* 

5 -%5%1;)* 
%  7&+ -+

+% 5%1;)* 
+)4:" + -+

) 5%1;)* 

,- ++5%1;-+

 "*+5%1;-+
5 %   +)* 

8"$) 5%1;)* 
9*+  +)-+

9* ++ 5%1;)* 
  +) &  -+

1 + 5%1;)* 
,-8"$1-+

,-%5%1;-+

9*+5%1;-+

5%1;,* ++ -+
5 % :+) )* 

     + $+-% + + $+&
*
 
!
 :
75
A '

! ++ 1-)#BC

! 8!"   /(
 5!"  )  ! 0!)

!"  $
98"   ( :+) )* 

+ :+) -+

( :+) )* 

 ;+ 1+)* &
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
allan sólarhringinn — utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Sjáum um
útfararþjónustu á
allri landsbyggðinni.
Áratuga reynsla.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Á unglingsárum vann Guðmundur
ýmis störf, m.a. við byggingarvinnu.
Hann lauk sveinsprófi í vélvirkjun frá
vélsmiðjunni Héðni í Reykjavík árið
1952. Var félagi í Járniðnaðarmanna-
félaginu í hartnær hálfa öld eða frá 28.
maí 1953. Eftir það vinnur hann ein-
göngu við járnsmíðar, m.a. við Búr-
fellsvirkjun árin 66-67. Til Svíþjóðar
fer hann 1968 og vinnur hjá Kokum-
skipasmíðastöðinni um eins árs skeið.
Svíþjóðardvölinni lauk hann með
heimsókn til frænda síns og vinar,
Magnúsar Guðmundssonar í Odense,
Danmörku. Síðar starfaði Guðmund-
ur á ýmsum stöðum, m.a. Lands-
smiðjunni, Stálvík og Straumsvík.
Síðustu ár starfaði Guðmundur á
járnsmíðaverkstæði Reykjavíkur-
hafnar.
Vinnufélagi og samferðamaður frá
æskuárum rifjaði upp samstarf
þeirra, báðir af gamla skólanum, bíl-
lausir, treysta á ferðir milli staða, allt-
GUÐMUNDUR
GUÐMUNDSSON
✝ Guðmundur Guð-mundsson var
fæddur í Reykjavík
13. janúar 1931.
Hann lést 4. janúar
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Guðrúnar Magnús-
dóttur, f. 12.5. 1908 í
Hattadalskoti, Álfta-
firði v/Ísafjarðar-
djúp, d. 20.3. 1978 og
Guðmundar Júl.
Guðmundssonar, f.
25.5. 1893 í Reykja-
vík, d. 14.7. 1952,
starfsmaður Reykja-
víkurhafnar nær allan sinn starfs-
aldur. Systkini Guðmundar: Ósk-
ar Kristján Guðmundsson, f. 22.5.
1933, d. 22.4. 1946; Páll Ingvi Guð-
mundsson, f. 4.11. 1934; Kristjana
Margrét Guðmundsdóttir, f. 3.9.
1937.
Útför Guðmundar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
af mættir á réttum
tíma. Stóðu daginn þar
til vinnu lauk.
Guðmundur var ekki
allra, gat verið ákveðinn
ef því var að skipta.
Hann teiknaði töluvert
og málaði, hafði gaman
af, ekki síst ef glytti í
skop. Flestar mynda
sinna rétti hann öðrum,
vildi ekki að þær ryk-
féllu hjá sér. Myndavél-
ina hafði hann oft með-
ferðis og pípustertinn
skildi hann sjaldnast við
sig.
Fennir í fótspor
ferðamanna,
svo í heimhaga
sem í hágöngum,
fljótt í sum,
seinna í önnur,
loks í allra eins.
Einn er hver á vegi
þó með öðrum fari,
einn í áfanga
þó með öðrum sé,
einn um lífsreynslu,
einn um minningar,
enginn veit annars hug.
Samt er í samfylgd
sumra manna
andblær friðar
án yfirlætis,
áhrif góðvildar,
inntak hamingju
þeim er njóta nær.
Því skal þér, bróðir,
þessi kveðja
allshugar send
þó orðfá sé
því skulu þér þökkuð, bróðir,
öll hin liðnu ár.
(Guðmundur Böðvarsson.)
Vertu kært kvaddur.
Þín systir,
K. Margrét Guðmundsdóttir.
Okkur langar með nokkrum orðum
að minnast móðurbróður okkar og
frænda, Guðmundar Guðmundsson-
ar, sem lést 4. janúar síðastliðinn.
Leiðir okkar hafa legið saman í
nokkra áratugi samanlagt. Margs er
að minnast. Einhvern veginn eru orð-
in alltaf svo fátækleg yfir eiginleika
og athafnir, leik og gleði þegar ástvin-
ur kveður.
Þú hlaust mikla listhneigð í vöggu-
gjöf og naust þess að teikna og mála.
Þú varst örlátur og gjafmildur –
gafst flest þín verk öðrum sem kunnu
að njóta.
Þú hafðir yndi af lestri fræðirita
um land og dýr.
Þú myndaðir margt og marga.
Þú varst lítið fyrir pjátur, príl og
skrum.
Þú varst hreinskiptinn og heiðar-
legur.
Þú varst ákveðinn og oft stífur á
meiningunni.
Þú gast verið ör og framkvæmt
fljótt.
Þú varst sjálfum þér samkvæmur.
Þú varst þú.
Okkur systrunum þykir ljúft til
þess að vita að þú sofnaðir á friðsælan
hátt.
Gekkst til hvílu að kvöldi og vakn-
aðir ekki meir. Stutt var í sjötugsaf-
mælið og þú varst um það bil að ljúka
þínum starfsdegi þegar kallið kom.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matth. Joch.)
Kæri frændi, þökkum þér samfylgd-
ina í gegnum árin.
Guðrún, Hjördís og Brynja
Ástráðsdætur.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.