Morgunblaðið - 27.01.2001, Blaðsíða 46

MINNINGAR
46 LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ingólfína Jónas-dóttir var fædd á
Ísafirði 2. mars
1914. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 9. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Jónas Sveinbjörn
Sveinsson og Þor-
kelsína Guðmunds-
dóttir. Jónas var
skipstjóri á Ísafirði,
f. 31. desember 1878
á Súluvöllum í Þver-
árhreppi, Vestur–
Húnavatnssýslu.
Hann fórst 15. júlí árið 1927 í
Strandabugt. Kona hans var Þor-
kelsína Guðmundsdóttir, sauma-
kona, f. 24. nóvember 1886, í
Ófeigsfirði, Árneshreppi í
Strandasýslu, hún lést í Reykjavík
9. ágúst 1970. Inga átti tvö systk-
ini, en þau voru Hulda Margrét
Jónasdóttir, skrifstofumaður, f. 2.
nóvember 1919 á Ísafirði, d. 4. maí
Björnsson, verkfræðingur, f. 24.
júní 1965, sambýliskona hans er
Særún Lúðvíksdóttir úr Keflavík
og eiga þau saman eina dóttur,
Matthildi Lillý Valdimarsdóttur, f.
12. október 1999. b) Pétur Björns-
son, viðskiptafræðingur, f. 2.
ágúst 1975. 2) María Ingibjörg
Valdimarsdóttir, tollvörður, f. 26.
maí 1947. Hennar maður er Hall-
dór Ársæll Jensson, lögregluþjónn
í Keflavík og eru þeirra dætur a)
Þórey Halldórsdóttir, starfsmaður
Flugleiða, f. 6. september 1969.
Sambýlismaður hennar er Vil-
hjálmur Birgisson og eiga þau
saman soninn Halldór Jens, f. 29.
nóvember 1996. b) Jenný Hall-
dórsdóttir, nemi, f. 29. maí 1977.
3) Hulda Margrét Valdimarsdótt-
ir, leikskólakennari, f. 8. mars
1956, hennar maður er Bragi Guð-
jónsson, múrarameistari á Egils-
stöðum. Hennar börn eru a) Þor-
kell Guðjónsson, rafeindavirki, f.
6. apríl 1973. b) Móheiður Helga
Huldudóttir, leiðbeinandi, f. 8.
september 1978, hennar maður er
Ólafur Örn Pétursson. c) Lára
Garðarsdóttir, nemi, 21. ágúst
1982.
Útför Ingólfínu hefur farið fram
í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
1952 og Guðmundur
Jónasson, sem lést á
fyrsta ári.
Inga giftist 23.
október 1941 Valdi-
mar Erlendi Þórðar-
syni, stýrimanni, síðar
starfsmanni Sölumið-
stöðvar hraðfrysti-
húsanna í Reykjavík,
f. í Gerðum í Garði 16.
júní 1909, Valdimar
lést 22. júní 1996.
Hann var sonur
hjónanna Ingibjargar
Illugadóttur og Þórð-
ar Þórðarsonar sjó-
manns, en ólst upp frá unga aldri
hjá Einari Magnússyni skólastjóra
í Gerðum og konu hans Matthildi
Finnsdóttur kennara. Inga og
Valdimar eignuðust þrjár dætur.
Þær eru: 1) Matthildur Valdimars-
dóttir, skrifstofumaður, f. 21.
október 1942, hún er ekkja Björns
Magnússonar skrifstofumanns.
Þeirra synir eru, a) Valdimar
Hver er úti allan daginn?
Einkum þó er sólin skín,
kemur augnablik í bæinn
bara að sækja gullin sín.
Hjalar eins og buna í blænum,
brosir við og hleypur ört.
Mömmu yndi og allra í bænum
augnaskær og lokkabjört.
Þetta erindi úr þulu Guðrúnar
Auðunsdóttur er elsta bernskuminn-
ing mín um tjáskipti þín við mig,
mamma mín. En þessa þulu hafðir
þú það oft yfir við mig og langt fram
eftir aldri, að eldri dóttir mín hélt
hún væri ort um mig. En það að nota
ljóðið til að koma tilfinningum þínum
í orð var einkennandi fyrir þig, alla-
vega skildi ég alveg hvernig þér leið
eftir því hvaða ljóð þú fórst með.
Fyrir vikið varð það, að læra kvæði
heima, fyrir skólann, skemmtilegt.
Við sungum þau saman og þú skýrðir
svo vel út fyrir mér um hvað kvæðið
var og hver höfundur þess var og
kjör hans í lifanda lífi. Getur verið,
mamma mín, að sá missir sem þið
amma urðuð fyrir hafi fært þér þá
næmi sem þú hafðir á bundið mál og
orðið farvegur þeirrar sorgar sem
missirinn olli þér? Þið Hulda systir
þín voruð vart af barnsaldri þegar afi
dó og þú þurftir að fara að hjálpa
ömmu við að koma húsinu upp sem
var í byggingu og síðar Huldu einka-
systur þinni til náms, sem þið amma
misstuð svo einnig í blóma lífsins og
þú saknaðir allt þitt líf. Áður höfðuð
þið misst bróður og son rétt innan
við ársgamlan. Einnig last þú fyrir
mig margar bækur sem þú hélst upp
á og taldir geta átt erindi til mín og
er mér ofarlega í huga þegar pabbi
var úti á landi að vinna að þú last
fyrir mig bækurnar um hann afa á
Knerri, hann afa með nefið, það er
„Fjallkirkjuna“ og „Viðfjarðar-
skottu“ og „Sálminn um blómið“ og
þannig urðu Lilla Hegga og Sobb-
eggi afi og amma Gagga vinir mínir
löngu áður en ég var læs. Setningar
og tilsvör úr bókunum gerðir þú að
þínum og notaðir og urðu þau mér
þar með töm og skiljanleg á unga
aldri. Með þessari upptalningu minni
vil ég koma til skila þeim arfi sem þú
eftirlést mér og því hversu þakklát,
mamma mín, ég er þér fyrir hann.
En með þessu kenndir þú mér svo
margt um mannsævina og lífið og af-
stöðu þína til þess, sem hefur orðið
mér betur og betur skiljanleg eftir
því sem ég eldist og sú útrás sem má
fá fyrir tilfinningar sínar á þennan
hátt. Í dag á ég hluta af bókunum
þínum sem ekki voru fáar, um ætt-
fræði, sem var þitt helsta áhugamál,
sagnfræði og ljóðabækur og kemur
það alloft fyrir að ég blaða í gegnum
þær þegar mér verður hugsað til
ykkar pabba. Þá kemur í ljós alls
kyns fjársjóður minninganna um þig
og bernskuheimilið, litlir miðar með
kvæðisstúfum, teikningar eftir
barnabörnin þín og tengingar við
ættfræðina, gamlar minningargrein-
ar um látna vini og ættingja og ýmis
greinarkorn úr dagblöðum sem þú
hefur auðvitað falið bestu vinum þín-
um bókunum að geyma. En auk bók-
anna komu í minn hlut öll gömlu
bréfin til þín frá Huldu systur þinni
þegar hún var við vinnu úti á landi og
erlendis, ásamt bréfum frá fólkinu
okkar að Ströndum. Gegnum þann
lestur kynntist ég þeim verðmætum
sem vinátta og frændsemi er, þar
sem vel er farið með þá hluti. En um
það geta margir vitnað hversu gest-
kvæmt var á æskuheimili okkar, þar
sem við systur ólumst einnig upp, því
þið amma bjugguð saman alla tíð og
stóð ávallt opið, bæði frændfólki þínu
norðan af Ströndum sem og góðum
og gömlum vinum. Þú kynntist
pabba ung en þið voruð bæði börn
sjómanna sem ótímabært höfðu fall-
ið frá. Gegnum uppeldi okkar systra
örlaði alltaf á þeim ótta sem grefur
um sig í sál þeirra barna sem
óhörðnuð missa sína nánustu og í
dag yrði kallað ofverndun. Þið pabbi
stofnsettuð heimili ykkar í húsinu
hennar ömmu á Óðinsgötu 24a,
ásamt Einari og Matthildi, fósturfor-
eldrum pabba, móður þinni og Huldu
systur þinni og seinna hennar maka.
Þar var heimilið þitt allt fram á árið
1990 eða rétt tæp sextíu ár, að þið
pabbi fluttust í Jökulgrunn. Þaðan lá
leiðin á Hrafnistu. Við það misstir þú
mikið og varst aldrei sátt við þá
breytingu og saknaðir hússins að
Óðinsgötu 24a alltaf, og rekur mig
grun í að þær breytingar á högum
þínum hafi ýtt undir þá öru hrörnun
sem við horfðum upp á hjá þér síð-
ustu fjögur árin á ævi þinni. En fátt
er svo með öllu illt, því að þegar elli
kerling fór að leggja snörur sínar
fyrir þig kom í ljós önnur mamma
sem var á öðrum tíma en við og við
það kynntumst við þér á annan hátt,
meira eins og ungri konu sem átti
móður á lífi og hafði skyldum að
gegna gagnvart henni og heimilinu
ykkar. Þú máttir ekki alltaf vera að
því að stoppa lengi færum við saman
á Bollagötuna því að mamma þín
beið eftir þér eða þú þurftir að mæta
til vinnu. Undir það síðasta var oft
erfitt að kveðja þig, þúvildir ekki að
við færum og þá var orðin regla að
við hringdum í Jónu Guðmundsdótt-
ur æskuvinkonu þína þegar önnum
kafnir ættingjar máttu til með að
fara. Jóna á ómældar þakkir skyldar
fyrir hvað hún var þér góð vinkona
og skildi veikindi þín vel og þið fyrir
vikið gátuð átt góð samtöl um löngu
horfna vandamenn allt fram á síð-
asta dag. Mamma mín, nú ertu farin
frá okkur, þú varst orðin þreytt og
saknaðir pabba mikið frá því að hann
kvaddi lífið eftir löng og ströng veik-
indi sem gengu þér nær en mig órar
fyrir. Að leiðarlokum, elsku mamma,
langar mig til þess að þakka þér allt
og óska þér velfarnaðar á „Astral-
planinu“ sem þú varst aldrei í efa um
að myndi taka við þegar að þú þyrftir
ekki lengur á ytra hylkinu að halda.
Ekkert okkar ættmenna þinna
hérna megin grafar var í vafa um að
margir yrðu til þess að taka á móti
þér og að glatt yrði á hjalla hinum
megin þegar þú mættir. Eins var
okkur ljóst að amma Þorkelsína væri
búin að baka nokkrar sortir og nú
ekki ofan í fuglana, eins og pabbi
sagði stundum í stríðni þegar honum
fannst nóg um magnið hjá þessari
elsku. Við dætur þínar og barnabörn
sitjum hnípin en þakklát fyrir að fá
að eiga ykkur pabba, ásamt yngstu
afleggjurum ykkar, honum Halldóri
Jens og henni Matthildi Lillý sem
enn eru of ung til að muna þig og afa
en við sem eftir lifum munum kenna
þeim að þekkja uppruna sinn og vera
stolt af. Að endingu, elsku mamma
mín, læt ég fylgja að skilnaði tvö er-
indi úr einu af þínum uppáhald ljóð-
um, „Lestin brunar“, en þér þótti
þetta kvæði svo fallegt og segja svo
margt. Hvíldu í friði, elsku mamma.
Lestin brunar hraðar hraðar,
húmið ljósrák sker,
bráðum ert þú einhvers staðar
óralangt frá mér.
Út í heim þú ferð að finna
frama nýjan þar,
ég hverf inn til anna minna,
allt er líkt og var.
(Jón Árnason.)
Þín
Hulda.
Ég hafði átt nokkuð þung spor inn
Óðinsgötuna fyrir tuttugu og átta ár-
um þegar ég barði að dyrum hjá
Ingu og Valda í fyrsta sinn. Börnin
okkar, ósköp ung og fyrirhyggju-
laus, áttu nú sjálf von á barni og
fréttin var óvænt og erfið. En þessi
fyrstu kynni sýndu mér hvern mann
þessi hæglátu hjón höfðu að geyma.
Mér hvarf allur óróleiki og fann að
hér var tekið á viðkvæmu máli af
festu og kærleika. Þau studu við bak-
ið á hjónaleysunum ungu og á Óðins-
götunni áttu þau skjól fyrst eftir að
Þorkell litli fæddist. Þegar leiðir
ungu foreldranna skildi varð dreng-
urinn um kyrrt hjá afa og ömmu og
það varð honum til mikillar gæfu að
fá að njóta elsku þeirra og um-
hyggju. Hann Þorkell er löngu full-
vaxta maður, ljúfur og traustur, og
ber með sér að hafa hlotið gott vega-
nesti frá Ingu ömmu og Valda afa
sem er látinn fyrir nokkrum árum.
Ég tel það ómetanlegt ungum dreng
að alast upp á heimili þar sem bækur
voru í hávegum hafðar og talað var
gott mál og kjarnyrt. Inga var vel
gefin kona, margfróð og skemmtileg
og hafði mikinn áhuga á ættfræði.
Hún átti safn góðra bóka og batt
sjálf inn bækur af miklum hagleik.
Samband fjölskyldna okkar var
mjög gott og Inga og Valdi voru eins
ljúf við föður Þorkels sem hann væri
þeirra eigin sonur.
Oft átti ég leið um Óðinsgötuna ár-
in sem Þorkell var hjá afa sínum og
ömmu og þá voru sporin ævinlega
létt. Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að kynnast Ingu, hlýju hennar og
mannkostum. Blessuð sé minning
hennar.
Sigrún Guðjónsdóttir.
Jæja, amma mín, þá hefur þú
ákveðið að kveðja okkur. Þú er flott-
ust. Fórst eins og þú vildir fara og
ekkert verið að skafa af því. Það er
ekki margt sem slær tunglmyrkva
við en það gerir þú.
Þú varst ein af mínum bestu vin-
konum og ég á eftir að sakna allra
frábæru stundanna sem við áttum
saman. Þeir vour ófáir gellurúntarn-
ir þínir. Þú rússaðir með mann út um
allt á kerrunni þinni. Ef það var ekki
í kaffiboð þá var það í lúguna á
McDonald’s þar sem mín hafði eng-
an tíma til að panta. Það varð að við-
halda fjölskylduböndunum með
Símanum GSM og svo var það ís á
eftir þar sem við sátum fyrir utan
Hrafnistu og horfðum yfir Kópavog-
inn. „Det var dejligt.“
Elsku amma, takk fyrir allar
stundirnar sem við áttum saman.
Kysstu afa frá mér.
Augun þín
og augun mín
ó þá fögru steina
mitt er þitt
og þitt er mitt
þú veist hvað ég meina.
(Skáld-Rósa)
Þín vinkona,
Móheiður Helga.
Elsku Inga amma. Nú ertu flogin
á vit ævintýranna, þar sem mögu-
leikar hinna ódauðlegu eru endalaus-
ir, því vissulega er minningin um þig
ódauðleg.
Ég sé þig fyrir mér með rauðu
húfuna í vetrar-moonboots-unum,
íklædd gráu kápunni, með sítt glans-
andi englahár rétt eins og þú sýndir
mér þegar ég var fimm ára og var þá
fullviss um að það væri hár af þér,
með gylltan svífandi geislabaug yfir
höfðinu. Engill alveg eins og þú
varst.
Ég mun aldrei gleyma þér og það-
an af síður stundum okkar saman.
Þær voru jafngóðar flatbrauðinu
sem mamma kom með hlaupandi til
okkar upp í rúm, þar sem við,
nautnabelgirnir, lágum á okkar
græna og létum stjana við okkur.
Engill er hún amma mín
og hefur ávallt verið.
Hversu blíð og góð og björt ásýn
Vil ég yrkja í þetta kverið.
Flogin ertu burt frá mér
og kemur ei til baka.
Megi englar guðs hjálpa þér
og yfir gröf þinni vaka.
Þakka vil ég stundir þær
er áttum við góðar saman.
Uppi í rúmi og átum tvær
minningin hrópar gaman.
Sit ég hér ein með tár á kinn
og um þig þetta pára.
En tími er kominn að kveðja um sinn
þín dótturdóttir Lára.
(Lára Garðarsdóttir)
Ég bið að heilsa afa og kysstu
hann frá mér.
Kveðja,
þín „Lára litla jólarós“,
Lára.
INGÓLFÍNA
JÓNASDÓTTIR
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Símar 567 9110 og 893 8638
www.utfarir.is
runar@utfarir.is
      
     

533
3
6
      
-&%3% '#%

%%'!%%& *&
)- %0$ '#%
#.7%2% %'
    
   

,


86
. ) $'-&
 $%%*.-' - 
,$ * '%*9$.7-' /7
!   "# $ 
    % &
&      /%!%
7'*& " %%"# ' *#%
 " %*&
0 %%" %*&

7'"&" %#%