Morgunblaðið - 20.03.2001, Síða 58

Morgunblaðið - 20.03.2001, Síða 58
MINNINGAR 58 ÞRIÐJUDAGUR 20. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Ágúst Sigurjóns-son fæddist að Svínhóli, Miðdölum, 15. ágúst 1902. Hann andaðist á sjúkra- húsi Akraness 13. mars síðastliðinn. Foreldrar hans voru Sigurjón Jónsson, f. 16.5. 1875, d. 20.4. 1956, og kona hans Kristín Ásgeirsdótt- ir, f. 1.11. 1878, d. 6.9. 1971. Systkini Ágústar eru: Guð- rún, f. 28.7. 1901, d. 2.2. 1962; Ásgeir, f. 19.11. 1904, d. 15.6. 1996; Jó- hanna, f. 29.7. 1911; Þuríður f. 3.11. 1912, d. 25.10. 1993; Margrét, f. 27.3. 1916, d.29.11. 1995; Stef- anía, f. 11.5. 1918, og Víglundur, f. 23.12. 1920. Ágúst kvæntist 5. maí 1938 Rannveigu Guðmundsdóttur frá Neðri-Hundadal, f. 17.9. 1909, d. 12.2. 1973, foreldrar hennar voru: Guðmundur Klemensson frá Gröf og kona hans Guðrún Jóns- dóttir. Börn Ágústar og Rannveig- ar eru: 1) Guðrún, f. 10.7. 1939, maður hennar er Árni Benedikts- son, f 25.9. 1933, þau búa á Stóra- Vatnshorni í Haukadal. Börn þeirra eru: Ágúst, f. 15.6. 1958, starfsmaður í Húsasmiðjunni og búsettur í Kópavogi; Rannveig, f. 14.5. 1960, maki Magnús Ágúst Ágústsson ylræktarráðanautur, þau eiga einn son og búa í Hvera- isdóttir, þau eiga einn son og búa í Reykjavík. 3) Gunnhildur, f. 4.10. 1943, starfsmaður á leikskóla, maður hennar er Hólmar Pálsson, f. 18.12. 1947, starfsmaður á Víf- ilsstöðum, þau búa í Kópavogi. Börn þeirra eru: Bryndís Björk, f. 20.5. 1968, maki Unnsteinn Þrá- insson útgerðarmaður, þau eiga tvö börn og búa á Hornafirði; Ása, f. 6.9. 1969, líffræðingur, maki Sigurður Sigurjónsson leikskóla- kennari, þau eiga þrjá syni og búa í Kópavogi, og Arnar, f. 3.5. 1973, rafvirki, maki Áslaug Gísladóttir leikskólakennari, þau eiga einn son og búa í Kópavogi. 4) Guð- mundur, f. 27.3. 1948, d. 28.7. 1974. Ágúst ólst upp hjá foreldr- um sínum á Svínhóli til 1911 en þá fluttu þau að Þorgeirsstaðarhlíð og bjuggu þar til ársins 1922 er þau fluttu búferlum að Glæsivöll- um og bjuggu þar í fjögur ár. Árið 1926 flutti Ágúst með foreldrum sínum að Kirkjuskógi í Miðdölum. Á þessum árum vann hann við ým- is landbúnaðarstörf á heimili for- eldra sinna og sem vinnumaður annars staðar, einn vetur var hann við sjóróðra suður í Höfnum. Árið 1936 gerðist hann bóndi í Kirkju- skógi og bjó þar til 1966 er hann keypti Erpsstaði í sömu sveit. Hann bjó þar til ársins 1975 er dóttir hans Gunnhildur og maður hennar Hólmar Pálsson tókur þar við búskap. Dvaldi hann hjá þeim til ársins 1997 þá flutti hann að Sauðafelli til Kristínar dóttur sinnar og manns hennar Harðar Haraldssonar og var hann þar til heimilis til æviloka. Útför hans fer fram frá Kvenna- brekkukirkju í dag kl. 14. gerði; Benedikt Rún- ar, f. 23.10. 1963, tré- smiður, maki Sigríður Kristín Kristjónsdótt- ir, þau eiga fjögur börn og búa í Kópa- vogi; Unnsteinn, f. 10.3. 1968, sölumaður hjá Sindra, hann á eina dóttur og er bú- settur í Reykjavík; Jónas Kristinn, f. 8.2. 1972, trésmiður, maki Elfa Katrín Ársæls- dóttir snyrtifræðing- ur, þau eiga tvo syni og búa í Reykjavík, og Jóhanna Sigrún, f. 4.2. 1974, kenn- ari, maki Valberg Sigfússon búfræðikandidat, þau eiga einn son og búa á Hólum í Hjaltadal. 2) Kristín, f. 13.8.1940, maður henn- ar er Hörður Haraldsson, f. 20.2.1938, þau búa á Sauðafelli Miðdölum. Börn þeirra eru: Finn- dís, f. 16.9 1960, garðyrkjubóndi, maki Bjarni Hákonarson bóndi, þau eiga þrjá syni og búa á Horna- firði; Haraldur, f. 11.10. 1962, vél- smiður búsettur í Reykjavík, hann á tvær dætur; Finnbogi, f. 17.2. 1965, trésmiður og bóndi, Sauða- felli, maki Berglind Vésteinsdóttir leikskólakennari, þau eiga þrjú börn og eru búsett í Búðardal, og Ágúst Sigurjón, f. 15.9. 1969, garðyrkjumaður, búsettur á Akra- nesi, og Guðmundur, f. 20.3.1976, vélsmiður, maki Íris Hrund Grett- Afi minn. Það verður skrýtið að koma að Sauðafelli og heyra ekki lengur; jamm og jæja, ert þú komin elskan mín. Um leið strýkur þú aftanverðan hálsinn á þér. Ég mun sakna þess að heyra ekki lengur frásagnir þínar af hestum og mönnum frá því þú varst ungur. Þetta voru ýmist sögur af kappreiðum, hestakaupum og öðrum skemmtilegum atvikum sem höfðu hent þig eða aðra. Ég viðurkenni að ég man ekki allar þessar sögur en gaman var að hlusta á þær. Elsku afi, ég mun ætíð muna hversu vel þú fylgdist með okkur af- komendum þínum og gladdist með okkur þegar vel gekk. Sama hvort það var í skóla, íþróttum, vinnu eða hverju sem er. Það hefur verið mér mikils virði að finna að þú fylgdist með mér og hafðir áhuga á því sem ég var að gera hverju sinni. Jóhanna Sigrún Árnadóttir (Hanna Sigga). Hann afi er dáinn. Við slík tíma- mót rifjast upp minningar. Við erum svo heppin að eiga fullt af góðum minningum um þig. Fyrir það viljum við þakka. Í morgunljómann er lagt af stað. Allt logar af dýrð, svo vítt sem er séð. Sléttan hún opnast sem óskrifað blað, þar akur ei blettar, þar skyggir ei tréð. – Menn og hestar á hásumardegi í hóp á þráðbeinum, skínandi vegi með nesti við bogann og bikar með. Betra á dauðlegi heimurinn eigi. – Sá drekkur hvern gleðinnar dropa í grunn, sem dansar á fákspori yfir grund. Í mannsbarminn streymir sem aðfalls unn af afli hestsins og göfugu lund. Maðurinn einn er ei nema hálfur með öðrum er hann meiri en hann sjálfur. Og knapinn á hestbaki er kóngur um stund, kórónulaus á hann ríki og álfur. (Einar Ben.) Ágúst, Rannveig, Benedikt, Unnsteinn, Jónas, Jóhanna Sigrún og fjölskyldur. Minning um afa. Það heyrist hóað í haustsólinni. Uppi á klettinum birtist maður á hvítum hesti með gulflekkóttan hund sér við hlið. Hann lítur yfir safnið, hóar aftur. Ofan hallann gengur hesturinn fumlaus og tignarlega, hundurinn fylgir í humátt með. Að kvöldi er komið inn í bæ, eftir kinda- vafstur. Kaffisopinn kærkominn, og kleina með. Jamm og jæja, gengið til hvílu. Að andartaki liðnu er systk- inahópurinn kominn með kunn orð á vör: „Afi, viltu lesa?“ Þá er tekin bók, þjóðsögur, um álfa og tröll, Jóu Gunnu og ævintýrin öll. Og það er lesið þar til sagan er öll. Að morgni er farið af stað út á grundu að gera við girðingar. Er líð- ur á daginn bíður verkefni – að hlaupa með nesti til afa, með mjólk- urflösku í ullarsokk. Rætt um heima og geima, og honum rétt hjálpar- hönd. Að dagsverki loknu er svo fenginn lánaður hjá honum hestur- inn. Við systkinin vorum sérstaklega heppin að mega upplifa það að hafa afa á heimilinu okkar uppvaxtarár. Það er nokkuð sem fáir hafa tæki- færi til á okkar dögum. En dýrmæt- ur fjársjóður slíkra samskipta og samverustunda er nokkuð sem mað- ur geymir í hjarta sér og býr að alla ævi. Það er fjársjóður sem aldrei verður frá okkur tekinn. Hann var alltaf til staðar og ævinlega tilbúinn að rétta manni hjálparhönd og ræða við okkur. Sögurnar sem hann las fyrir okkur fylla sjálfsagt heilt bóka- safn. Og þegar spurt var hvort við ætluðum nú ekki að fara að læra að lesa sjálf, var það nú óþarfi því afi myndi bara gera það fyrir okkur! Hann var alla tíð mjög bókhneigður maður og alltaf með bók á náttborð- inu. Afi hefur lifað ótrúlega tíma. At- burði sem maður les um í sögubók- um í dag. Frostaveturinn 1918, kreppu, heimsstyrjaldirnar tvær, vélvæðingu til sveita og umskipti í húsakosti okkar Íslendinga. En þrátt fyrir misjafnt atlæti í uppvexti náði hann nú næstum 100 árum. Svo ótrúlega heilsuhraustur maður, minnugur á menn og hross, og var það fram undir það síðasta. Hann hefur svo sannarlega lifað tímana tvenna. Það var mjög fróðlegt og skemmtilegt að hlusta á hann segja sögur frá fyrri tímum, t.d. þegar hann gekk suður á Reykjanes á ver- tíð vestan úr Dölum, og þótti ekki til- tökumál. Ekki má gleyma ógleyman- legum sögum hans af kappreiðum og hestum, sögur sem munu lifa með okkur alla ævi, svo og orðatiltæki hans, því afi var einnig orðheppinn maður. Afi var nokkuð vanafastur, og hafði sína reglu á hlutunum. Hann hlustaði t.d. alltaf á sína ákveðnu þætti í útvarpinu og stillti þá hátt, þannig að engum duldist að hann var að hlusta. Hann kenndi og sýndi okk- ur krökkunum ýmis verk sem til- heyra gömlum tímum, t.d. að slá með orfi og ljá, binda bagga og raka sam- an taðhrúgur af túnum, sem var góð- ur lærdómur. Hestar voru honum af- ar hugleiknir alla tíð, og í hugskoti okkar sjáum við hann fara fallega á Funa sínum, sem var gæðingur í hans höndum, en líka sérstaklega góður hestur fyrir börn. Hann leið- beindi okkur einnig og gaf okkur góð ráð með hestamennskuna. Vissulega er sár söknuður eftir afa, nærveru hans og gömlum sam- verustundum, en stundin er runnin upp og hans langa og merkilega ævi- skeið er á enda. Hvíldu í friði, elsku afi, og Guð geymi þig. Hér hefur hann búið ævina alla, og þekkir hverja þúfu, hvern stein, sem á leið hans verður er fer hann til fjalla sitt fé að sækja heim. Hann hefur svo margar sögur að segja, sögur um vonir og þrár. Hér er hann fæddur, hér mun hann deyja, hér mun hans nafn lifa um ókomin ár. (Haraldur Reynisson.) Bryndís, Ása og Arnar Hólmarsbörn. Vorið 1957, þá sjö vetra, stóð ég aleinn með tösku á þjóðveginum við afleggjarann upp að Kirkjuskógi. Á móti mér gengu maður á miðjum aldri og sonur hans, litlu eldri en ég. Maðurinn var dálítið lotinn í herðum og lyfti fótunum stutt frá jörðu er hann gekk. Þarna voru komnir að taka á móti mér feðgarnir Ágúst Sig- urjónsson, móðurbróðir minn, eða Gústi í Kirkjuskógi eins og hann var alltaf fyrir mér, og Gummi heitinn sonur hans. Við höfðum aldrei sést er þetta var. Við heilsuðumst og gengum síðan í rólegheitum upp að Kirkjuskógarbænum þar sem Veiga heitin, sú frábæra manneskja, tók á móti okkur ásamt Kristínu ömmu. Vorgangan með töskuna frá brúsa- pallinum átti eftir að endurtaka sig þrjú vor í viðbót. Það voru í raun sérstök forréttindi fyrir ódælan götustrák úr Reykjavík að fá að kynnast og læra af þessu frá- bæra fólki í sveitinni í svona mikilli nálægð við náttúruna. Trúlega er slík sveitadvöl borgarbarna besta uppeldi sem völ er á. Sauðburðurinn stóð sem hæst og það var margt sem ÁGÚST SIGURJÓNSSON                                                !"   #$   %& '&       %  (             !"#  !$   %   !$  &'    !$  ( ) !*   #     * #  *  +#  #' !$   , - !     . #    . / )                     " 01&2 1200 *'  3 & ' 4 5'6!#.7  ) ) ' #     *  8'/  # !$  2 /8$'   &' */  # !$  "     8$   #   #92/   . !$   )5   #   #9 !$  2.)&' ! !$  $ * ! $  85&' !     ! !$    #) . !/            +      12200 1200 :01;1 < ;  #=>     #,  - .      *      &' !.#  $ &' ! !$   $ &' ! !$   )5 ?   &' !&' !  ; #! &' ! !$    2 )      #  . /        +      2*&?@?1 + 9  '  $=A & ' 4  # &    ,  -     *  & .8  !$  $  /$  # $ !$  &' $ * !   8 5 $      2 ) !$  * ! $ !$  &' !*/$  #  . / /     $    2&B + . #% 7C & ' 4 #,  -  '  $  + *0        # .   &  +   !1  *223 D #          '  '8 ) !$   #  4 .   # # !$  # / # !$  4 .  #  E  -9 !$ /

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.