Morgunblaðið - 20.03.2001, Blaðsíða 59

Morgunblaðið - 20.03.2001, Blaðsíða 59
átti eftir að koma götustráknum á óvart. Í Kirkjuskógi var á annað hundrað fjár og þekkti Gústi allar kindurnar með nafni og töluvert af lömbunum einnig. Gummi heitinn bætti um betur og þekkti einnig öll lömbin. Þetta innsæi þeirra feðga var auðvitað einstakt og er fáum mönn- um gefið. Það var alltaf sérstök at- höfn þegar markað var á vorin og lömbin færð inn í bók. Í fyrstu not- aðist Gústi við vasahnífinn sinn við að marka en seinni árin mín í Kirkju- skógi var ég látinn hlaupa eins hratt og ég mögulega gat að Skógskoti til Kristmundar til að fá lánaða marka- töngina sem hann hafði nýlega keypt. Það var góð nýtingin á fjárfesting- unni í þá daga auk þess sem hver og einn gegndi sínu hlutverki við hin ýmsu störf. Gústi hafði einstakt lag á að fá okkur krakkana með sér til allra verka. Það lærðu allir að vinna í Kirkjuskógi. Þegar rigndi og lítið var hægt að aðhafast úti og hætta var á að við drengirnir færum að fremja prakkarastrik brá Gústi á það ráð að láta okkur drengina rétta nagla inni í fjárhúsi. Þetta var auðvitað táknrænt fyrir Gústa á tvennan hátt, það var sú skynsamlega uppeldishlið á málinu að láta okkur hafa eitthvað fyrir stafni og láta það koma að gagni með því að nýta verðmæti. Mikið fuglalíf var í Dölunum á þessum tíma og kepptust allir krakkarnir við að finna sem flest hreiður á vorin og hirða síð- an fúlegg ef einhver voru, tæma þau og koma þeim fyrir í sérstöku eggja- safni. Með þessu fylgdist Gústi af áhuga og allt heimilisfólkið en enginn fann jafn mörg hreiður og Gummi heitinn. Milli sauðburðar og sláttar var gjarnan stungið út úr fjárhúsun- um, taðið þurrkað og sett í hrauka og notað sem eldiviður. Það var búmað- ur sem kunni að bjarga sér sem bjó í Kirkjuskógi. Þegar sumri tók að halla sendi Gústi okkur Gumma á fjöll með poka til að tína hagalagða. Þeir voru síðan grófhreinsaðir og lagðir inn á reikn- ing okkar hjá Kaupfélagi Hvamms- fjarðar. Seinna fengum við stígvél í staðinn. Hestar voru mikið notaðir í Kirkjuskógi til gagns og gamans. Gústi hafði einstakt lag á hestum og tók ástfóstri við þá. Ég minnist sér- staklega jörpu kláranna, Gamla- Jarps, Litla-Jarps og Stóra-Jarps. Þeir gegndu sannarlega hlutverki þarfasta þjónsins. Á fyrstum árum mínum í Kirkjuskógi man ég að það blikuðu tár í augum Gústa þegar hann kom frá því að fella og grafa Gamla-Jarp. Þau tóku stundum á bú- störfin. Gústa, þessa einstaka heiðurs- manns, verður ekki síst minnst fyrir frábæra kímnigáfu og skemmtileg- heit. Það var engin tilviljun hve oft séra Eggert heitinn á Kvennabrekku kom í heimsókn og sat við baðstofu- borðið ásamt öllu heimilisfólkinu í Kirkjuskógi. Gústi og séra Eggert höfðu báðir mikla kímnigáfu, sögðu sögur, allir hlógu og skemmtu sér. Það þurfti ekkert sjónvarp í þá daga. Jafnframt höfðu Gústi og séra Egg- ert með sér mikla samvinnu, Gústi hlóð galta á Kvennabrekku og séra Eggert sá um að láta bæði slá og hirða með aðstoð dráttarvélar en engin slík var til í Kirkjuskógi fyrr en um 1960. Neistinn í lífsgleði og ham- ingju Gústa dvínaði mikið við fráfall Veigu og síðar Gumma. Sveitin í Döl- unum varð ekki söm eftir. Nú mun Gústi hitta þau á ný. Minningin um góðan dreng og sannan heiðursmann lifir. Gunnhildi, Stínu og Gunnu ásamt fjölskyldum votta ég mína dýpstu samúð og þakka gestrisni á liðnum árum. Guðni Jónsson. Nú er Gústi móðurbróðir minn lát- inn í hárri elli. Honum verður hvíldin góð og hann kvaddi saddur lífdaga. Þegar ég var barn varð ég þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að vera nokkur sumur í Kirkjuskógi hjá Gústa og Veigu konu hans. Það eru góðar minningarnar sem ég á þaðan, og oft verður mér hugsað til þeirra daga. Gott ef það var bara ekki alltaf sól og blíða. Ég man hvað mér fannst gam- an þegar ég kom úr rútunni við af- leggjarann og sá Gústa bíða mín þar með Gamla Jarp og hestvagninn. Ég gleymi heldur aldrei deginum þegar Gústi gaf mér hana Krúnu, litla svarta lambið með hvíta blettinn. Mikið fannst mér ég þá vera rík. Gústi átti góða elli hjá dætrum sín- um, umvafinn hlýju þeirra og ástúð. Hann var ótrúlega ern og alltaf var stutt í húmorinn. Þessi fáu orð eru ör- lítill þakklætisvottur frá mér fyrir liðna tíð. Ég votta öllum aðstandend- um samúð mína og óska Gústa frænda góðrar heimkomu. Þú lagður ert í langa ferð lúinn og ellihrumur, þér að flytja þá ég verð þökk fyrir liðin sumur. Þín mun bíða vinaval og vistin góð ... í öðrum dal. Blessuð sé minning hans. Kolbrún Eiríksdóttir. Kær frændi, móðurbróðir minn, Ágúst Sigurjónsson frá Kirkjuskógi í Dölum, er fallinn frá í hárri elli. Það sæmir að fylgja þeim manni úr hlaði. Ágúst var elsti bróðir í stórum líf- legum systkinahópi. Hans hlutskipti varð að taka við búskap af föðurnum og gerði hann það með sóma. Lengst af bjó hann í Kirkjuskógi, en er á æfi leið keypti hann Erpsstaði í sömu sveit og lauk búskap sínum þar. Ævi- kvöldin naut hann umhyggju dætra sinna á Erpsstöðum, Sauðafelli og á Stóra-Vatnshorni. Gústi var farsæll og vinsæll bóndi og átti ekki í deilum við aðra menn. Hann var skepnu- maður góður, sérstaklega á fé og hross og ræktaði hvort tveggja af natni. Gústi átti yndislega eiginkonu, hana Veigu, og barnalán. Mikið áfall varð þó örfáum árum eftir lát Veigu, er einkasonurinn Guðmundur féll frá í blóma lífsins. Gústa var ávallt annt um minningu þeirra beggja. Frænd- garðurinn var stór og ævinlega tóku þau Gústi og Veiga á móti systkinun- um og okkur systkinabörnunum opn- um örmum til skemmri eða lengri dvalar. Ég varð þess aðnjótandi að eiga samferð með Gústa á hestbaki, bæði í smalamennsku, rekstri og útreiðum. Þá var ekki asinn né æðibunugang- urinn, málin afgreidd af öryggi með stóiskri ró, oft með fleyg, en vel með farið. Gústi var vel ríðandi, oft á jörpu, en síðar gráu. Funi var hans síðasti reiðhestur og fallegt að sjá þá í lok reiðferils beggja, knapinn 75 ára, klárinn 22 vetra og sambandið klárt. Undir lokin var notalegt að sitja með honum á tveggja manna tali, yfir staupi og fá hann til að rifja upp gamla tíma. Það er ýmislegt sem krakkar vita ekki um foreldra sína á þeirra yngri árum og gaman að heyra af því. Gústi var hógvær í frásögnum af sjálfum sér, en það slysaðist upp úr honum einu sinni að hann hefði verið nokkuð góður í hástökki á sínum yngri árum og ekki meir um það. Ég mun sakna þessara stunda. Það eru bjartar minningar um Gústa og barnabörn hans nutu þeirr- ar gæfu að hafa kynnst honum vel og þau meta það mikils. Blessuð sé minning síðasta bónd- ans í Kirkjuskógi. Sigurjón Svavar Yngvason. Mig langar í örfáum orðum að minnast kærs móðurbróður míns Ágústs Sigurjónssonar, sem lést á sjúkrahúsi Akraness eftir nokkurra daga legu þar. Góðar minningar koma upp í hugann um Gústa frænda og sveitina hans, Dalina. Fyrstu ferð- ir mínar í Dalina með foreldrum mín- um eru eftirminnilegar en þá var far- ið með rútu í nokkra klukkutíma, vegirnir vondir og Brattabrekka ekki í líkingu við það sem hún er í dag. Að mörgu leyti fannst mér eins og Gústi og Veiga heitin í Kirkjuskógi væru eins og afi minn og amma. Amma Kristín og afi Sigurjón bjuggu áður í Kirkjuskógi en hann lést þegar ég var 5 ára þannig að ég man lítið eftir honum. Kirkjuskógur var lítill og notalegur bær og þar var kolaeldavél sem ég man vel eftir, því við hliðina á henni sat maður oft og malaði kaffi- baunir fyrir Veigu heitna. Gústi og Veiga voru mjög barngóð og vildu margir fá að vera hjá þeim. Þegar ég var á áttunda ári fór ég í sveit til Gunnu dóttur þeirra á Stóra-Vatns- horni og var þar í nokkur sumur. En eitt fannst mér alveg ómissandi og það var að fá að vera 1–2 nætur í Kirkjuskógi þegar ég kom vestur og eins áður en ég fór suður. Rútan stoppaði nokkurn spöl frá bænum en Gummi heitinn sonur þeirra kom allt- af á traktornum niður á veg til að sækja mig. Mér skilst að helstu sum- arfríin sem foreldrar mínir Jóhanna og Hilmar hafi farið í sé vestur í Dali til Gústa og Veigu og pabbi hafi þá stundum málað glugga og annað sem þau kunnu vel að meta. Ég man ekki eftir öðru en að það hafi verið rólegt og enginn hávaði á þessum bæ þó svo að oft hafi verið margt um manninn í þessu litla húsi. Í minningunni finnst mér alltaf hafa verið sól þar, bæði innandyra og utan. Veiga heitin alltaf með bros á vör og Gústi með sín ró- legheit. Gústi hafði verið mjög heilsu- hraustur alla tíð en það sem háði hon- um í mörg ár var léleg heyrn og sjón. Hann fylgdist samt vel með öllu og spurði um börnin mín og aðra ætt- ingja í hvert skipti sem ég kom vestur að heimsækja hann nú undanfarin ár. Eftir að Gústi hætti búskap bjó hann hjá dætrum sínum, fyrst á Erpsstöð- um hjá Gunnhildi og síðan á Sauða- felli hjá Stínu. Einnig fór hann oft upp á Stóra-Vatnshorn til Gunnu dóttur sinnar. Ég veit að hann hefur kunnað vel að meta það að getað verið alltaf heima þó svo að hann hafi kannski ekki talað mikið um það. Að lokum vil ég þakka Gústa frænda mínum það sem hann hefur gert fyrir mig og fjöl- skyldu mína. Ég vil votta samúð mína dætrum hans, tengdasonum, barna- börnum, barnabarnabörnum og eft- irlifandi systkinum hans sem öll eru á níræðisaldri, Jóhönnu, Stefaníu og Víglundi. Ósk Guðrún Hilmarsdóttir. MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. MARS 2001 59 Sími 562 0200 Erfisdrykkjur Legsteinar Vönduð íslensk framleiðsla Fáið sendan myndalista Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík sími: 587 1960, fax: 587 1986 MOSAIK ✝ Marmari Granít Blágrýti Gabbró Líparít        +       82@ + 0## #.C     # ,  -  .     *1     /&  !$  !!  #9 !$  * ! )  $   .  !$  "#  # $   2'   8$'F#   '  '  #  . / /          +      G@EG/(0 4 #.'77    #   *4  5     % "    !$  5 (  E  5 G '   $ (  1 G  !$   $ (  #  . / /               E02 +  )  ;#  H3   #  $ * ! !$  # E      E  !$  * !2/E      #/E  !$  $   E       E  !$   $&/2 )  / ) $   8+;1?E 0" + $ ')5 # ! ) ' '     5 )  ) ) ' #&   ,  -  '  $       *1        #6   &     !2  *033 E  5 6  #  #  8' #  # !$  #) . !/          12 + &?@1200 1   =A 5'  # 'C=    #   *4     #7 &  & + !!  *033   .    .    8/* # #'E/   .  2 )    .  #  . / 7        ;;;@ 1200 ( #  #  8#         #  .# 2.)   #8$ !;  ' !4     # #-  ,I  /
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.