Morgunblaðið - 29.03.2001, Blaðsíða 58

58 FIMMTUDAGUR 29. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 
  

 
  



    
 
 




 
  

  


  
     

 


 


BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞRÁTT fyrir velgengni, nóga fæðu,
hæfilega hvíld og þægindi ætlar
óhamingjan og þunglyndið margan
beinlínis að drepa. Það er undar-
legt.
Nútímamanninum er innprentað
frá æsku hvernig öðlast má ham-
ingju í lífinu. Honum eru kenndar
margar leiðir til þess, sem allar
eiga að uppfylla þrár hans til að
öðlast lífsfyllingu og fullnægju sem
beinast að honum sjálfum. Hann er
miðdepill alheimsins, samkvæmt
tölvuforriti heilabús síns og hann
trúir því, samkvæmt því forriti, að
hann verði hamingjusamastur allra
manna í jarðríki, efitr því sem hann
eignast meira, borðar meira og
skemmtir sér meira. Og þegar þær
stundir koma, þegar honum þrátt
fyrir allt sem hann á, finnst sem
eitthvað vanti og hann sé ekki fylli-
lega fullnægður, leitast hann af enn
meira krafti við að gera sjálfan sig
ánægðari með ennþá meiri munaði
og veraldlegum glæsileika. En dug-
ir ekki til. Svo eitthvað er bogið við
forrit hamingjunnar.
Læknavísindi hafa oft bent á
mátt hinnar bitru mixtúru til lækn-
inga. Það kemur oft upp sú staða,
þegar hið sæta og mjúkhenta dugir
ekki lengur. Það verður einfaldlega
að snúa við blaðinu, gera 180 gráða
stefnubreytingu. Því það er öllum
óhollt að hugsa of mikið um sjálfan
sig. Hvernig okkur líður á morgn-
ana þegar við vöknum, hvort við
séum með hærri „kommuhita“ í
dag en í gær, hvort við séum
hundrað grömmum léttari en við
vorum í gær og hvort streituhöf-
uðverkurinn sem er að pirra okkur
sé tilkominn vegna höfuðæxlis.
Þegar við náum því að gleyma okk-
ur sjálfum, líðaninni, þreytunni,
hjartslættinum og önduninni verð-
ur okkur ósjálfrátt kleift að slaka á
og hvíla hugann, sem er svo upp-
tekinn af endalausum áhyggjum af
okkur sjálfum. Og hver skyldi svo
vera gagnlegasta leiðin til að
gleyma sjálfum sér? Það er hvorki
sú leið, sem felst í því að drekka
sig svo ölvaðan að maður viti
hvorki lengur í þennan heim né
annan, né hin að gleyma sér í
skemmtunum og leik. Heldur er
það leiðin sem liggur burt úr sjálfs-
elskunni og inn í þjónustuna við
náungann. Þegar maður fer að lifa
fyrir aðra og rétta þeim hjálpar-
hönd sem líður líkamlegar þrautir
eða andlegt svartnætti, eða þó ekki
sé annað en láta sig skipta daglega
velferð vina, nágranna eða úti-
gangsmannsins, þá fer manni sjálf-
um að líða betur.
Móðir Teresa þekkti vel þann
lífskraft og lífsgleði sem gafst við
líknarstörf. En þar er að finna lög-
mál Guðs um lífshamingju. Í Nýja-
Testamentinu segir frá því að ef
við aðstoðum með fúsu og kær-
leiksríku hjarta þann sem í nauðum
er staddur þá muni verndarengill
þess manns launa okkur og bera
Guði gott orð af oss. Einnig segir
svo frá í Mormónsbók að þegar við
erum í þjónustu bræðra okkar og
systra, eða aðstoðum nauðstadda
séum við beinlínis í þjónustu Guðs
og ávinnum okkur velþóknun hans.
Með því að gefa hjálp okkar og
bera fyrir brjósti velferð náungans
munum við engu glata. Þvert á
móti eignumst við nýja vini, bæði
jarðneska sem himneska, gleymum
okkur sjálfum og öðlumst betri
heilsu, jafnt líkamlega sem and-
lega, að ógleymdri hamingjunni,
sem fylgir í kjölfarið. Þetta er sá
vegur út úr svartnætti, þunglyndi
og óhamingju, sem hrjáir margan
nútímamanninn, leiðin til hamingj-
unnar og betra lífs.
EINAR INGVI MAGNÚSSON,
lektor,
Bratislava.
Leiðin til
hamingjunnar
Frá Einari Ingva Magnússyni:
TIL ritstjórnar Morgunblaðsins.
Ég vil gjarnan spyrja hvort þér
getið aðstoðað mig við að finna fjöl-
skyldu mína á Íslandi. Föðursystir
mín, Ólöf Ingibjörg Einarsdóttir, fór
1901 eða 1902 til Danmerkur þar
sem hún giftist Carl Andersen árið
1902. Hún var dóttir Einars Guð-
mundssonar og Steinþóru Einars-
dóttur. Skömmu eftir seinni heims-
styrjöld höfðum við mikið samband
við nokkra úr fjölskyldunni á Íslandi.
Einn þeirra var skipstjóri á Gull-
fossi, hann hét Guðráður Sigurðsson
og bjó árið 1948 í Basmaldid 3
(Barmahlíð 3?) í Reykjavík.
Öðru hverju sér maður í dönskum
dagblöðum að afkomendur Dana
reyna að fá upplýsingar um ættingja
sína. Það myndi gleðja mig mjög ef
þér gætuð hjálpað mér við að fá slík-
ar upplýsingar. Ég vona að þér skilj-
ið dönsku, því miður kann ég ekki
stakt orð í íslensku en veit að ætt-
ingjar mínir sem komu í heimsókn á
fimmta og sjötta áratugnum til Dan-
merkur töluðu dönsku.
Með fyrirfram þökk og kærri
kveðju,
KAREN RASMUSSEN,
Klintehaven 49,
2630 Taastrup,
netfang: karped.@mail.tele.dk.
Dönsk kona
leitar ættingja
Frá Karen Rasmussen: