Morgunblaðið - 07.06.2001, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 FIMMTUDAGUR 7. JÚNÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jóhanna Hann-esdóttir fæddist
á Hellissandi 22.
október 1915. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Grund í
Reykjavík hinn 26.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Hannes Guðjón
Benediktsson frá
Hömrum í Hraun-
hreppi á Mýrum og
Steinunn Jóhanna
Jóhannesdóttir frá
Hjarðarbóli í Eyrar-
sveit. Systkini henn-
ar voru Sigríður Hannesdóttir,
Benedikt Hannesson og Páll
Hannesson, sem er sá eini eft-
irlifandi af systkinunum.
Jóhanna giftist hinn 21. nóv-
ember 1942 Jóni Benediktssyni
myndhöggvara, f.
10. ágúst 1916.
Börn þeirra eru
Ólafur, f. 13. sept-
ember 1943, lög-
fræðingur, Bene-
dikt, f. 6. júní 1946,
verkfræðingur,
Gunnar Steinn, f.
18. apríl 1951, líf-
fræðingur og
Margrét, f. 22. nóv-
ember 1953, mynd-
listamaður.
Þau hjónin
bjuggu alla tíð í
Reykjavík og Jó-
hanna starfaði lengi í Blóðbank-
anum auk þess að sinna húsmóð-
urstörfum.
Útför Jóhönnu fer fram í dag
frá Fossvogskirkju og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elskulega systir mín, Jóhanna,
er látin. Ég er því nú sá eini eft-
irlifandi af okkur fjórum systk-
inum.
Hanna systir var grandvör,
vönduð, stillt og heiðarleg mann-
eskja og vel náttúrugreind og klár,
og ævinlega vel liðin í starfi og
leik, einkanlega síðustu árin sem
hún starfaði útivið við Blóðbank-
ann hér í borg. Þar var hún í há-
vegum höfð eins og annarstaðar
meðal vina og vandamanna. Hún
var vel gift Jóni Benediktssyni
fyrrverandi húsgagnasmiði, versl-
unarmanni og myndlistarmanni,
sem nú lifir konu sína og dvelur á
vistheimilinu Grund, við allsæmi-
legt heilsufar. Þau hjónin voru
miklar útivistarmanneskjur og
áttu sumarbústað og land í Þing-
vallasveit og stunduðu þar garð-
yrkju af kostgæfni árum saman til
yndis og sáluhjálpar. Þau hjónin
voru gæfumanneskjur með börn
öll, sem öll komust til mennta og
eru uppkomin og fyrirmyndarfólk
og nefnd eru í formála að þessari
minningargrein. Frá bernsku og
æsku minni á ég bjartar og ljúfar
minningar um Hönnu frá uppeldi
okkar í Vesturbænum, þar sem við
bjuggum lengst af í dentíð. Og
gætti hún mín þá á þeim hallæris-
og fátæktarárum; því hún var sex
árum eldri en ég sjálfur. Þetta vil
ég nú nefna endanlega með þakk-
læti og virðingu til hennar. Í lokin
við þetta litla ágrip úr lífi Hönnu
vil ég færa Jóni Benediktssyni eft-
irlifandi eiginmanni hennar og
börnum þeirra hjóna og barna-
börnum mína dýpstu samúð vegna
andláts Jóhönnu systur minnar.
Blessuð sé minning hennar og
megi skaparinn vernda hana og
varðveita á hennar nýja tilvistar-
sviði.
Páll Hannesson.
Elsku amma. Nú er víst komið
að kveðjustund hjá okkur í bili.
Við munum sérstaklega eftir öllum
sumarbústaðaferðunum þar sem
þú og afi tókuð á móti okkur með
Grétu í fanginu og með bros á vör.
Sama gilti þegar við komum á
Freyjugötuna. Þú varst alltaf svo
hjartahlý og góð manneskja sem
geislaði frá. Bros þitt smitaði frá
sér þannig að allir fóru að brosa,
það var svo þægilegt og gott að
vera í kringum þig. Þú hugsaðir
svo vel um okkur öll og varst alltaf
reiðubúinn að rétta fólki
hjálparhönd. Þó að við fáum ekki
að hafa þig lengur hér hjá okkur
munum við aldrei gleyma þér og
munt þú alltaf eiga stórt pláss í
hjarta okkar allra. Guð geymi þig.
Jóhanna Björk, Jón Freyr,
Guðmundur Bjarni og
Valgerður Gréta.
Okkur langar að minnast ömmu
Hönnu í nokkrum orðum. Hug-
urinn leitar fyrst upp í sumarbú-
stað. Þar voru amma og afi öllum
stundum þegar þau áttu frí og oft
fengum við að vera hjá þeim þar.
Amma sagði að það væri alltaf
gott veður fyrir austan og það
hlýtur að vera satt vegna þess að
flestar okkar minningar eru af
ömmu úti í garði skríðandi á fjór-
um fótum með klút á höfðinu í
gúmmistígvélum og með fötu fulla
af arfa. Amma hafði líka gaman af
því að veiða en oft fengum við
stöngina hennar lánaða og vorum
við stolt yfir að hún skyldi lána
okkur hana. Þegar við komum oft-
ar en ekki þreytt eftir langar og
misvel heppnaðar veiðiferðir var
amma alltaf búin að hafa til kaffi
og með því en við krakkarnir feng-
um alltaf djús. Hún var líka búin
að kveikja upp í arninum svo við
gætum sest í ruggustólinn og horft
inn í eldinn. Það var alltaf gott að
vera fyrir austan því þar var alltaf
svo mikil ró og friður en samt sem
áður alltaf nóg að gera. Okkur
fannst þetta bara eðlilegt á sínum
tíma! en í dag þegar við erum sjálf
farin að fara austur sjáum við að
amma þurfti að hafa heilmikið fyr-
ir þessu öllu. Amma trúði á og
virti náttúruna mikið, hún flokkaði
sorpið og urðaði aðeins það sem
varð að mold en á þeim tíma var
það ekki algengt. Ef við týndum
hlutum sagði hún að álfarnir hefðu
fengið þá lánaða og hlutunum yrði
skilað þegar þeir væru búnir að
nota þá og oftast var það rétt að
hlutirnir skiluðu sér að lokum. Síð-
sumars þegar dimma tók á kvöldin
sátum við oft við kertaljós og spil-
uðum vist fram eftir nóttu því að
enginn var að fylgjast með klukk-
unni svo þar fengum við að vaka
þangað til við vorum orðin þreytt.
Amma og afi bjuggu lengst af á
Laufásveginum þegar við vorum
krakkar. Okkur þótti gaman að
koma þangað og leika okkur í
Hallargarðinum á sumrin og á vet-
urna fórum við á skauta á tjörn-
inni. Amma og afi voru aldrei
ströng á klukkuna svo okkur þótti
eftirsóknarvert að fá að gista hjá
þeim á dýnum á stofugólfinu. Þar
fengum við alltaf að vaka frameftir
og horfa á sjónvarpið. Auk þess
höfðu þau gott lag á að ná athygli
okkar og gera lífið spennandi með
sögum og leikjum. Amma átti allt-
af suðusúkkulaði og ópal (eins og
ekta ömmum sæmir) og alltaf gat
maður treyst á það að fá eitthvað
gott með kaffinu hjá henni. Hún
var oft búin að hafa eitthvað til
fyrir okkur þegar við komum þó
að við kæmum óvænt því að hún
fann það á sér og sagði „ég vissi að
þið væruð að koma“.
Þegar ferðunum austur í bústað
fór að fækka bjuggu amma og afi á
Freyjugötunni þar hafði amma
loksins garð til að sinna. Enda
blómleg kona!
Takk fyrir öll árin saman amma
okkar.
Söknum þín.
Björn og Guðrún Birna.
JÓHANNA
HANNESDÓTTIR
Elskulegur frændi!
Okkur systurdætur þínar langar
til að kveðja þig með nokkrum fá-
tæklegum orðum. Við höfum varla
áttað okkur á því að þú sért farinn
héðan því allt gerðist svo fljótt frá
því þú fékkst að vita um sjúkdóm-
inn illlæknanlega og þar til þú
varst allur.
Vissulega var það það bezta sem
gat gerst, þín vegna, að þjáning-
artíminn varð ekki langur. Auðvit-
að hefðum við getað sagt okkur það
sjálfar að Haddi frændi myndi
flýta sér í þessu sem og öðru. Þú
varst alltaf að flýta þér, t.d. þegar
við systur vorum í foreldrahúsum
og þú komst í heimsókn, þá elsk-
uðum við að hlusta á þig segja frá,
þú hafðir svo góða kímnigáfu og
allt varð svo skemmtileg og lifandi
í kringum þig. En svo þegar þú
varst búinn að gera okkur veikar af
hlátri með fyndnu frásögnunum,
sem oftast voru mistaka- og hrak-
farasögur af sjálfum þér sem þér
tókst með góðri kímni að snúa upp
í grín, þurftir þú að sjálfsögðu að
rjúka, „jæja, bezt að drífa sig.“
Elsku Haddi, hve við eigum eftir
að sakna þín, en minningin um
yndislegan frænda geymist í hjarta
okkar.
HALLDÓR
KJARTANSSON
✝ Halldór Kjart-ansson fæddist í
Reykjavík 1. júlí
1942. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 28. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Sigur-
lilja Pétursdóttir, f.
27.9. 1907, d. 29.12.
1989, og Kjartan
Einarsson f. 19.7.
1904, d. 8.2. 1959.
Halldór á tvö systk-
ini, Guðmundu og
Harald. Halldór var
tvíkvæntur, fyrri
kona hans var Ólína Jónasdóttir
og áttu þau einn son, Kjartan f.
12.3. 1964 og seinni kona hans var
Ólöf Stefánsdóttir og áttu þau
einnig einn son, Viðar, f. 22.8.
1970.
Útför Halldórs fór fram frá
Fossvogskirkju miðvikudaginn 6.
júní.
Sonum þínum,
Kjartani og Viðari, og
þeirra fjölskyldum,
einnig systkinum þín-
um, Guðmundu og
Haraldi, sendum við
okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Halldóra
(Denný), Lilja,
Andrea (Addý)
og Helga.
Kæri mágur!
Þú ert ekkert að tví-
nóna við hlutina, frek-
ar en fyrri daginn. Verður veikur
og nokkrum vikum seinna ertu lát-
inn. Maður á besta aldri. Þú sem
hafðir alltaf verið svo heilsuhraust-
ur. En svona er lífið, kemur og fer.
Ég er búinn að þekkja þig frá því
að þú varst smá polli þótt ég sé 10-
11 árum eldri en þú. En það helg-
ast af því að þú áttir svo sæta syst-
ur, sem aftur á móti orsakaði það
að við urðum mágar. Ekki sakaði
að við höfðum báðir áhuga á knatt-
spyrnu. Báðir höfðu gaman af skák
og var oft tekist á og gekk á ýmsu
hjá báðum. Allt var þetta í góðu en
báðir þó pínulítið tapsárir eins og á
að vera hjá mönnum með metnað.
„Þú ert nú meiri prakkarinn að
fara að kveðja okkur núna,“ ein-
mitt þegar mínum mönnum er farið
að ganga nokkuð vel og allt útlit
fyrir að okkur takist að endur-
heimta bikarinn aftur eftir margra
ára einokun þinna manna. Ég á að
sjálfsögðu við Liverpool sem mitt
lið og Manchester United sem þitt.
Við vorum sammála um að vera
ósammála um hvort liðið væri
betra. Aftur á móti vorum við sam-
mála um að KR væru bestir hérna
heima. Enda lékst þú með meist-
araflokki KR sem ungur maður en
ég var fastur liður í áhorfendastúk-
unni ásamt Agli rakara. Og við tón-
uðum fullum hálsi, áfram KR, eða
út af með dómarann. Allt eftir því
hvort okkur gekk vel eða illa á vell-
inum.
Kæri mágur, þú varst með
skemmtilegri mönnum. Ég kveð
þig með söknuði. Ég reyni að brosa
gegnum tárin.
Guðmundur (Dengsi).
✝ Soffía Jónsdóttirfæddist á Súg-
andafirði 15. maí
1908. Hún lést á
Landspítalanum 30.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Jón
Guðmundur Magn-
ússon og Salóme
Jónsdóttir. Systkini
Soffíu eru Margrét
Jónsd. Andersen, f.
19 mars 1910, d. 10.
ágúst 1989. Jón Sal-
ómon Jónsson, f. 24.
febrúar 1913, og
hálfbróðir þeirra Einar Guð-
mundsson, f. 16. maí 1923, d. 8.
sept. 1981.
Soffía kvæntist 26. mars 1932
Adólfi Albertssyni, f. 30. sept.
1901, d. 22. nóv. 1985. Þeim
varð ekki barna auðið en tóku í
fóstur soninn Krist-
ján L. Júlíusson, f.
30. júlí 1933. Krist-
ján kvæntist Sigur-
björgu Jóhannes-
dóttir og eignuðust
þau 4 börn, Adólf
Örn, Grétar, Ósk
og Rut. Kristján og
Sigurbjörg slitu
síðan samvistum.
Langömmubörn eru
18 og 3 langalang-
ömmubörn. Krist-
ján er í sambúð
með Aðalheiði L
Gunter.
Soffía vann um hríð á barna-
heimilinu Brákaborg og í
þvottahúsi með sínum hús-
mæðrastörfum.
Útför Soffíu fer fram frá
Langholtskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku mamma, ég þakka þér
Þær stundir sem áttum við saman.
Þú undur góð varst alltaf mér,
við hlógum og höfðum gaman.
Árin liðu allt og fljótt
og komið að kveðjustundu.
Í gærkveldi var allt svo hljótt,
þá trega og tómið fundu.
Kveðja, þín tengdadóttir,
Aðalheiður.
Mig langar að skrifa nokkrar lín-
ur til að minnast Soffíu langömmu
minnar sem lést á Landspítalanum
30. maí síðastliðinn.
Ég vildi helst ekki trúa því að þú
værir dáin, amma mín, þegar
mamma hringdi í mig að kvöldi 30.
maí og lét mig vita að þú værir fallin
frá, þó svo að við værum viðbúin því
að þú gætir farið hvenær sem er.
Ég á margar góðar minningar um
þig, amma mín, sem eiga eftir að
endast mér um alla ævi.
Ofarlega í huga er þó minningin
um það hve gaman þú hafðir af því
að syngja og gerðir það við hvert
tæki- færi sem gafst á meðan heilsan
leyfði. Einnig sú minning um það
hve vel þú og langafi tókuð vel á móti
okkur þegar við fjölskyldan komum í
heimsókn þegar ég var yngri.
Og ég gleymi því aldrei hve
ánægð þú varst í hvert skipti sem ég
kom með Heiðu mína í heimsókn. Þú
beiðst einnig spennt eftir því að fá
annað langalangömmubarn í hópinn
sem er væntanlegt í september og
þú vonaðir að þér myndi endast ævi
til að sjá það. En því miður verður
ekkert af því. Þú átt eflaust eftir að
fylgjast með að ofan.
Elsku amma mín, ég kveð þig með
miklum söknuði en ég veit að þér líð-
ur vel þar sem þú ert núna því að nú
hafið þið Adolf langafi sameinast á
ný.
Bless, elsku amma mín, og megir
þú hvíla í friði.
Elsku Diddi afi, Alla og aðrir fjöl-
skyldumeðlimir, ég bið Guð um að
styrkja okkur í þessari miklu sorg.
Svava Berglind.
Kæra Soffía. Kallið kom til þín
rétt fyrir hvítasunnuna og rofnaði
þá í bili það góða samband sem þú
hefur haft við fjölskyldu okkar. Það
samband hefur varað um langt ára-
bil og jafnan verið gleði- og gæfu-
ríkt.
Gleði- og gæfuríkt, segi ég vegna
þess að í minningunni eigum við,
strákarnir í Akurgerði 34, einungis
gleðilegar stundir með ykkur
sæmdarhjónunum, þér og Adolf Al-
bertssyni sem í raun var frændi
okkar en alltaf kölluðum við þig
Soffíu frænku enda varst þú sann-
kölluð besta frænka. Ég minnist
stórkostlegra jólaboða á Langholts-
vegi 26, þar sem allir voru hjartan-
lega velkomnir þótt oft væri þröngt
á þingi. Nú einnig minnist ég tíðra
heimsókna til okkar í Akurgerðið,
þar sem oft var slegið á létta strengi
og hlátur þinn stutt undan, þótt ekki
værir þú alltaf heilsuhraust. Og ekki
má gleyma því þegar við bræður
komumst á bílaaldurinn og Addi
frændi var að hjálpa okkur að eiga
við bílana, þá varst þú búin að útbúa
heljarfína veislu fyrir okkur í ofaná-
lag og alltaf var sjálfsagt að fá að
kvabba á ykkur. Ég man þegar Addi
hafði verið í keramikinu í dágóðan
tíma, þá fengum við nú heldur betur
að njóta allra þeirra fögru hluta sem
hann útbjó og mér er ekki grun-
laust, að þú hafir fengið að ákveða
hvað var framleitt, því öll tilefni í
ættinni þekktir þú og allir fengu fal-
lega muni til að njóta til minja um
ykkar góða hug til fjölskyldna okkar
bræðranna fjögurra.
Mér er ljúft að skila góðri kveðju
frá móður minni, Sigríði Þórarins-
dóttur en hún og systur hennar frá
Þernuvík vilja færa þér miklar
þakkir fyrir hlýhug og stuðning, allt
frá því þær komu fyrst til Reykja-
víkur, og alla tíð síðan.
Þegar komið er að kveðjustund
veit ég að margir eiga um sárt að
binda, sérstaklega barnabörnin sem
sakna ömmu sinnar og langömmu-
börnin litlu. Ég veit að það verður
tómlegra um að litast á Langholts-
veginum hjá Didda og Öllu, en þau
önnuðust þig með miklum sóma allt
til hinstu stundar. Ég veit að þín
bíða góðar móttökur á æðri stöðum,
þar sem allir una hag sínum vel.
Megi minningin um elskulega
frænku lifa.
Gunnar Jónasson.
SOFFÍA
JÓNSDÓTTIR
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.