Morgunblaðið - 11.07.2001, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 11. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 




  
 


  
  
  !!
" 
 #
 

$
 %

 !
 
&
 !
%



! $

 '%
 BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG hef oft verið að velta fyrir mér,
hverjir muni helst græða á verk-
föllum og hef, eftir margar vanga-
veltur komist að raun um, að það
séu engir, fremur að sé um tap að
ræða hjá öllum aðilum. Venjulega
fer fólk (hópar fólks) í verkfall til
að krefjast hærri launa, annaðhvort
hjá ríki eða sveitarfélögum, stend-
ur í samningaþófi í 1–3 mánuði, til
að fá 10–20–30% kauphækkanir, en
til hvers? Um leið og þessar svo-
kölluðu kjarabætur hafa fengist,
stendur fólk í sömu sporum og áð-
ur, fremur öllu verri, því á sama
tíma hefur öll vara og þjónusta
hækkað að sama skapi og jafnvel
skattar verið hækkaðir til samræm-
is við „kjarabæturnar“. Það tekur
fólk oft nokkur ár að vinna upp
tapið, sem skapast hefur við það, að
hafa verið kauplaust í þann tíma,
sem verkfallið hefur staðið.
Margt fólk heldur að ríkið og
sveitarfélögin séu eitthvað „appa-
rat“, sem sé því óviðkomandi, eins
og eplatré úti í garði, sem hægt sé
auðveldlega að tína ávextina af
þegar því hentar, en það er mesti
misskilningur. Ríkið og sveitar-
félögin eru bara við sjálf, sem bú-
um á þessu fallega og friðsæla
landi. Með því að fara sífellt fram á
hærri laun, á hverju ári, eru menn
einungis að færa fé úr öðrum vas-
anum yfir í hinn, sem kannski er
með gati í botninum. Ég hef ætíð
haft þá skoðun, að aðalatriðið sé
ekki að fá sem allra mestu launin,
heldur að fara betur með þau laun,
sem aflað er en fólk almennt gerir.
Ég get nefnt nokkur dæmi um það,
hvernig fólk (almennt) gæti látið
laun sín duga betur:
1) Það gæti dregið verulega úr
reykingum sínum, uns það hætti
þeim alveg.
2) Það gæti dregið verulega úr
áfengiskaupum sínum.
3) Það gæti verulega minnkað við
sig í mat og drykk.
4) Það gæti minnkað kaup á alls
kyns „drasli“, sem það hefur
engin not fyrir. (Ég hef komið
inn á heimili, þar sem vart er
hægt að þverfóta fyrir leikföng-
um barna, sem þau virðast ekki
hafa neinn áhuga á, þegar til
lengdar lætur. Þau vaxa fljótt úr
grasi og eru farin að stunda
tölvuleiki fyrr en nokkurn órar
fyrir.)
5) Það gæti gengið meira (sér til
heilsubótar), skilið bílinn eftir
heima og sparað með því talsvert
bensín.
6) Það gæti fækkað utanlandsferð-
um sínum umtalsvert og þá
gjarnan ferðast meira hér innan-
lands, eftir því sem efni og
ástæður leyfa. Svona mætti lengi
telja, en ég læt þetta nægja að
sinni.
Góðir Íslendingar, temjið ykkur
nægjusemi – það er að segja þeir,
sem vita hvað orðið nægjusemi
þýðir. Verið ekki sífellt að kaupa
hluti, sem þið hafið engin not fyrir.
Hugsið um að greiða skuldir ykkar
fyrst og notið svo afganginn til að
skemmta ykkur fyrir, nú og ef eng-
inn afgangur er, þá sleppið því að
fara í bíó eða leikhús í það sinn,
farið bara út að ganga í góðu veðri
og njótið hinnar fallegu náttúru,
sem hvarvetna blasir við augum
ykkar! Þið, sem ung eruð að árum,
vitið ekkert um kreppuástandið
sem ríkti hér á landi og víðar í
heiminum í mörg ár eftir fyrri
heimsstyrjöldina, 1914–1918. Á
þeim árum höfðu margir ekki til
hnífs og skeiðar, en flestir voru þó
ánægðir með sitt og fólk lærði
fljótt að lifa samkvæmt þeim „sult-
arlaunum“, sem það hafði. Þá bar
fólk sig saman við líf þorra manna í
öðrum löndum, þar sem ástandið
var engu skárra.
Ég ætla ekki að hafa þennan
pistil öllu lengri, en segi þó enn og
aftur: Verið ekki sífellt að heimta
meira og meira af ríkinu, sem er
ekkert annað en við sjálf, sem bú-
um á þessu fallega landi, laus við
allar hörmungar stríðs og upp-
lausnar, sem margar aðrar þjóðir
mega þola, svo árum skiptir.
Með vinsemd og virðingu fyrir
Íslandi:
SIGURGEIR ÞORVALDSSON,
Mávabraut 8c,
Keflavík
Hver græðir á
verkföllum?
Frá Sigurgeiri Þorvaldssyni:
UNDIRRITAÐAN rak í rogastanz,
þegar hann las í Fiskifréttum 6. júlí
að Nasco ehf. í Bolungarvík hefði átt
hlut í eða séð um útgerð fimm rækju-
frystitogara. Ég vissi ekki annað en
að það Nasco, sem gerði þessa togara
út, hefði verið með aðsetur á Höfða-
bakka í Reykjavík, í húsi sem gjarn-
an er kennt við Watergate vestan
hafs. Nasco í Bolungarvík hefði verið
hreint dótturfyrirtæki þessa Nasco í
Reykjavík og einungis annast rekst-
ur rækjuverksmiðju í Bolungarvík,
sem varð gjaldþrota í kjölfar gjald-
þrots móðurfyrirtækisins.
Ekki veit ég hvort hér er um að
ræða fáfræði þessa greinarhöfundar
í Fiskifréttum, sem var svo lítillátur
að láta ekki nafns síns getið, eða
hvort hér á ferðinni nýstárleg tilraun
til að eigna Bolvíkingum rekstrar-
mistök stjórnenda í Reykjavík. Þeg-
ar blað, sem eingöngu fjallar um
sjávarútvegsmál, er að segja frá
gjaldþrotum stórra fyrirtækja í
greininni, er lágmark að þeir viti um
aðsetur fyrirtækisins og stjórnenda
þess.
ÓLAFUR B. HALLDÓRSSON,
Góuholti 9,
Ísafirði
Að feðra börnin rétt
Frá Ólafi B. Halldórssyni: