Morgunblaðið - 12.10.2001, Side 48

MINNINGAR
48 FÖSTUDAGUR 12. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Ég minnist sem ung-
ur drengur tilhlökkun-
arinnar þegar til stóð
að skeppa í heimsókn
upp í Brekkugerði. Fyrst var að
stafla okkur systkinunum aftur í
Landroverinn og svo var haldið af
stað. Í þá daga var það dálítið ferða-
lag að fara upp í Fljótsdal en nú þyk-
ir það ekki tiltökumál og fara sumir
margar ferðir á dag. Ég sé ljóslifandi
fyrir mér hvernig allt var í Brekku-
gerði á þessum tíma, Addi afi situr
við endann á eldhúsborðinu, tekur
hlýlega á móti okkur og laumar
brjóstsykri í lófa okkar en alltaf átti
afi eitthvað gott. Amma stendur yfir
pottunum og eflaust er hún að sjóða
hangikjöt handa gestunum, en aldrei
hef ég smakkað betra hangikjöt en
það sem var til í Brekkugerði. Amma
snýr sér nú að gestunum glöð og
ánægð en fátt þótti henni skemmti-
legra en að fá gesti. Ef við krakk-
arnir vorum sérstaklega góð þá
máttum við fara inn í betri stofuna
og spilaði þá amma stundum fyrir
okkur á orgelið og söng.
Við systkinin dvöldum tíma og
tíma í Brekkugerði, var það bæði eft-
irminnileg og dýrmæt reynsla.
Amma var að mörgu leyti sérstök
kona, var hún hrókur alls fagnaðar á
mannamótum, gat blótað svo að
hörðustu karlmenn bliknuðu í sam-
anburði og er hún eina konan sem ég
veit um sem tók í nefið að staðaldri,
það er víst svo gott fyrir sjónina,
sagði hún.
Amma dvaldi á hjúkrunarheim-
ilinu á Egilsstöðum síðustu æviárin
og vil ég þakka starfsfólkinu þar fyr-
ir góða umönnun og vil ég sérstak-
lega þakka Sigríði tengdadóttur
ömmu fyrir hversu góð og hjálpsöm
hún var henni.
Nú ertu horfin til nýrra heim-
kynna, amma mín, svo að við sjáumst
nú ekki í bráð, þú ert efalaust búin að
hitta fólkið þitt og hafa það verið
fagnaðarfundir og vonandi færðu
annað slagið í nefið.Vertu nú bless-
uð, amma mín, og þakka þér fyrir ár-
in sem þú gafst mér. Kynni mín af
þér munu aldrei gleymast.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Fyrir hönd barnabarna og barna-
barna barna, þinn
Þorsteinn Óli.
Það er kyrrlátur útmánaðardagur
líklega veturinn 1952, stillt veður,
JÓHANNA J.
KJERÚLF
✝ Jóhanna Sigríð-ur J. Kjerúlf
fæddist í Brekku-
gerði í Fljótsdal 14.
september 1911. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu á Egils-
stöðum 31. ágúst síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá Val-
þjófsstaðakirkju 8.
september.
dálítill snjór á jörðu,
daginn tekið að lengja.
Ungur drengur er á
leið í skólann. Faðir
hans fylgir honum. Þeir
ferðast ríðandi og fara
hægt inn dalinn. Ferð-
inni er heitið að
Brekkugerði, þar sem
farskólinn skyldi hald-
inn næstu vikurnar.
Riðið er í hlað í
Brekkugerði, þar sem
húsfreyjan tekur á
móti gestunum opnum
örmum, lágvaxin kona,
röskleg og með spaugs-
yrði á vör. Boðið er upp á kaffi í eld-
húsinu við notalegan yl frá stóru
kokseldavélinni. Síðan heldur faðir-
inn aftur heimleiðis, en drengurinn
verður eftir. Hann á að vera í skól-
anum næstu vikur og halda til í
Brekkugerði.
Drengurinn, sem hér um ræðir, er
sá sem þessar línur ritar, en hús-
freyjan Jóhanna J. Kjerúlf, sem nú
er nýlátin tæplega níræð að aldri, og
fór útför hennar fram frá Valþjófs-
staðarkirkju 8. sept sl.
Ekki man ég nú sérlega mikið frá
þessari skóladvöl minni í Brekku-
gerði, enda stóð hún stutt, þá var
skólinn fluttur á annan bæ. Kennari
var Guttormur V. Þormar í Geita-
gerði.
Í Brekkugerði var gamalt hús,
sem enn stendur, með útveggjum úr
torfi, en timburstafni fram á hlað.
Eldhús niðri, en stofa og svefnher-
bergi uppi á lofti. Þar fór kennslan
fram og þar sváfum við krakkarnir.
Stundum svalt á nóttunni, þegar
frost var, því upphitun var af skorn-
um skammti.
Eitt man ég þó, að skólatíminn var
liðinn óðar en varði, enda viðfangs-
efni næg við nám og leik.
Og yfir velferð okkar vakti hús-
freyjan, Jóhanna, stjórnsöm og
ákveðin, en glaðlynd og gamansöm
og án þess að þurfa að beita neinum
járnaga. Það heyrðist til hennar,
þegar hún talaði eða hló, því henni lá
hátt rómur, en ekki minnist ég þess,
að hún legði náunganum misjafnt til.
Í Brekkugerði stóð heimili Jó-
hönnu. Þar bjó hún ásamt seinni
manni sínum, Andrési M. Kjerúlf frá
Hrafnkelsstöðum, góðum dreng,
sem lést fyrir aldur fram í janúar
1979.
Fyrri maður Jóhönnu, Stefán
Sveinsson frá Glúmsstöðum, lést af
slysförum árið 1943. Synir þeirra,
sem upp komust, voru Sveinn, Jörg-
en og Þorvarður. Einnig var á heim-
ilinu aldraður maður, Sveinn Jóns-
son, tengdafaðir Jóhönnu af fyrra
hjónabandi, greindur karl og orð-
heppinn.
Á Brekkugerðishúsum, næsta bæ,
bjuggu svo heiðurshjónin, Jón J.
Kjerúlf, bróðir Jóhönnu, ásamt konu
sinni Þorbjörgu Metúsalemsdóttur
Kjerúlf, systur Andrésar í Brekku-
gerði. Jón lifir enn í hárri elli, búsett-
ur í Holti undir Eyjafjöllum.
Við allt þetta góða fólk höfðum við
fjölskyldan á Droplaugarstöðum ým-
is samskipti, sem öll voru góð.
Ég á góðar minningar um Jó-
hönnu og fjölskylduna í Brekku-
gerði. Oft var komið við þar og þegn-
ar góðgerðir, sem alltaf voru fram
bornar af rausnarskap og gestrisni.
Svo vildi til, að við Þorvarður, yngsti
bróðirinn í Brekkugerði, vorum
fermingarbræður. Vikuna fyrir
ferminguna fórum við krakkarnir
þrjú af útbæjunum ríðandi til spurn-
inga upp í Valþjófsstað hjá sóknar-
prestinum, sr. Marinó Kristinssyni.
Þar sem ég átti um lengstan veg að
fara frá ysta bæ sveitarinnar var
alltaf stansað í Brekkugerði og ekki
við annað komandi en þiggja þar
mat, áður en lengra var haldið.
Þessir björtu júnídagar eru mér
minnisstæðir og svo auðvitað ferm-
ingardagurinn, þegar hann rann
upp.
Jóhanna var sönghneigð kona,
hafði góða söngrödd og söng um
nokkurt skeið í kirkjukór Valþjófs-
staðarsóknar undir stjórn sr. Mar-
inós, sem var annálaður söngmaður.
Það fylgdi henni ævinlega hress-
andi andblær, hvar sem hún fór.
Henni var lagið að koma fremur
auga á hinar björtu hliðar lífsins og
láta aðra njóta þess, kunni þá list að
gleðjast með glöðum og syrgja með
syrgjendum. Hún hafði stórt hjarta,
þess nutu ýmsir, sem orðið höfðu
fyrir áföllum í lífinu. Þeim var styrk-
ur í nærveru hennar.
Þó fór Jóhanna ekki varhluta af
mótlæti lífsins, varð að sjá á bak báð-
um eiginmönnum sínum og tveimur
sonum á fullorðinsaldri, auk tveggja
ungra barna sem hún missti. En fáir
heyrðu Jóhönnu æðrast, hún bar
harm sinn í hljóði og setti traust á
Drottin sinn og frelsara.
Síðari árin dvaldi hún á Egilsstöð-
um hjá syni sínum, Þorvarði, og
konu hans, Sigríði Bergþórsdóttur.
Þar átti hún gott og friðsælt ævi-
kvöld og hélt andlegum kröftum allt
fram undir hið síðasta. Ég mæli fyrir
munn móður minnar og systkina,
þegar ég votta Jóhönnu í Brekku-
gerði þökk að leiðarlokum. Minning-
in um mæta konu og þá liðnu daga í
Fljótsdalnum yljar.
Guð blessi minningu Jóhönnu í
Brekkugerði og samúðarkveðjur eru
fluttar öllu hennar fólki.
Ólafur Þ. Hallgrímsson.
Þegar einhver ná-
kominn fellur frá verða
kaflaskipti í lífi manns,
margt breytist en
minningarnar verða
eftir. Ég minnist föður míns sem
glaðsinna, heiðarlegs, vinnusams
manns sem mátti ekki vamm sitt
vita. Hann var spaugari og gat alltaf
séð björtu hliðarnar í erfiði dagsins.
Þau voru ófá skiptin sem hann sýndi
okkur krökkunum hvernig átti að
dansa charleston.
Þrátt fyrir það var hann svartsýnn
að eðlisfari, sérstaklega hvað viðkom
fjölskyldunni.
Ég minnist hans við skrifborðið á
kvöldin, vinnandi m.a. fyrir Búnað-
arfélagið. Það fór mikill tími í það
GUÐMUNDUR
EYJÓLFSSON
✝ Guðmundur Eyj-ólfsson, bóndi á
Húsatóftum á Skeið-
um, fæddist þar hinn
23. maí 1917. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Suðurlands 1. októ-
ber síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Skálholtskirkju
6. október.
enda rak hann félagið
með glæsibrag.
Hann var hrókur alls
fagnaðar í samkvæm-
um, fannst gaman að
dansa, enda kallaður
danskóngurinn er hann
var á Hvanneyri.
Stundum tók hann mig
með sér á kvöldvökur
sem haldnar voru í
sveitinni, fyrst var spil-
uð framsóknarvist og
síðan var dansað. Og
hann kenndi mér að
hægt er að skemmta
sér án þess að hafa vín
um hönd.
Hann hafði gaman af vísum og
kvæðum og á unglingsárum mínum
fór hann oft með kvæði og ég átti að
finna út höfundana. Varð oft af því
hin besta skemmtun.
Hann var einstaklega natinn við
móður mína eftir að hún varð sjúk-
lingur og eru ekki margir sem fara í
sporin hans í þeim efnum.
Ég þakka forsjóninni fyrir að hafa
átt góðan föður.
Hvíl þú í friði pabbi minn.
Guðrún.
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
) 
   / !   

 %  ( 
 %%
 ! &


 (
  
 
    
 


 ?*
6
246/8

 , 9

  

  &4 &  &% 

4!   '

)!8! &% 
4 
  '

4 &  
  '

,"!4& &% 

63  '
'!, ," 

 $

6
)121
//2

%,


&0!
!
"#

$%
 6 4 % ' 
1
/ 
    

 

01

8
 &  !, %


&
2
 ! 
 &
 !
  &

"3
",,#

  &1  &% 

$" 
  & '
*% +-  &% 

 !3 $ &% 
*% ? 
 '

!-  &$ &% 
) 
   /   
(
!%
!&

 
*
1
// 6!  " 
' 
 

  45

 $(!
% (%
$%
 *% $'  ' 
6
 
   
(
!%
!&

(
 

 

 

?
@/
=8

 & 5

 
  !?!3 &% 
$%   '

?!3 '

$'  &% 

$% ?!3 '
$',"!$'  &% 

2 ! ,"!?!3 &% 
6 !4! '

     ," '! !," 
6
 
   
( 
 %%
 ! &
 
 (
  )62?8  A'!B"  

)  & 9C&

 
" '

2 !% '

?  '

?!3  &% 

!  '

 '

 ! '

 ; &%