Morgunblaðið - 20.10.2001, Blaðsíða 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. OKTÓBER 2001 53
✝ Andrés H. Gísla-son var fæddur
á Hólum í Stokks-
eyrarheppi 10. nóv-
ember 1909. Hann
lést á Sólvangi í
Hafnarfirði 10.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðfinna Sig-
urðardóttir, f. 5.6.
1885, d, 28.10.
1944, og Gísli Jóns-
son, f. 26.10. 1883,
d. 26.12. 1962. Þau
eignuðust tíu börn,
átta náðu fullorð-
insaldri, en tvö dóu í æsku.
Systkini Andrésar sem náðu full-
eyri bjó hann til ársins 1942 er
hann fluttist að Suðurgötu 62 í
Hafnarfirði og bjó þar til ársins
1967. Eftir það bjó hann í
Smárahvammi 15 í Hafnarfirði.
Síðustu árin dvaldi hann á Sól-
vangi.
Andrés stundaði ýmis störf, en
aðallega starfaði hann við sjó-
mennsku og byggingarvinnu.
Hann byrjaði á línuveiðaranum
Andey árið 1931. Síðan var hann
nokkur ár á bv. Rán og á bv. Maí
frá 1939 og öll stríðsárin. Nokk-
ur ár var hann á bv. Júlí og á
bátum frá Hafnarfirði. Einnig
stundaði hann sjómennsku um
árabil á eigin trillu og með öðr-
um. Síðar stundaði hann aðal-
lega byggingarvinnu, fyrst hjá
Þorvarði Magnússyni og síðan
hjá Herði Þórarinssyni.
Útför Andrésar fór fram frá
Hafnarfjarðarkirkju 19. október.
orðinsaldri eru: Sig-
urður Guðni, f. 9.7.
1905, d. 20.11. 1976;
Þórður, f. 28.4. 1911,
d. 7.5. 1989; Margrét,
f. 19.8. 1912, d. 15.4.
1995; Ragnar, f. 21.3.
1917, Guðmundur
Óskar, f. 21.2. 1921,
d. 25.8. 1967, Guðný,
f. 20.8. 1923, Bergur
Hafsteinn, f. 13.7.
1926, d. 16.3. 1981.
Andrés fluttist frá
Stokkseyri að Ey-
vindarstöðum á
Álftanesi og þaðan
að Vesturkoti, á Hvaleyri við
Hafnarfjörð, árið 1915. Á Hval-
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál.)
Það er margs að minnast þegar
horft er yfir farinn veg. Andrés
frændi, eins og hann var jafnan
nefndur okkar á milli, var hugljúfi
hvers manns og vinur vina sinna.
Þær eru margar endurminningarnar
frá því að við vorum yngri og rerum
með honum á trillunni hans og spjöll-
uðum saman. Andrés var hjálpfús
með afbrigðum og taldi ekki eftir sér
að rétta öðrum hjálparhönd. Hann
var eftirsóttur til vinnu enda var
vinnusemi hans og dugnaður eftir-
tektarverður. Minni hans var við-
brugðið og kunni hann frá fjölmörg-
um sögum að segja frá því er hann
var til sjávar og sveita. Hann mundi
nöfn og ártöl vel og fylgdist af áhuga
með málefnum líðandi stundar alveg
fram í lokin. Íþróttir voru meðal
áhugamála hans og fram á síðustu ár
fylgdist hann með knattspyrnunni í
sjónvarpinu.
Frá 1942 til 1967 bjó hann í Suð-
urgötu 62, í húsi okkar, og kynntumst
við honum því vel. Oft var setið sam-
an og talað um allt milli himins og
jarðar. Það vakti jafnan aðdáun hjá
okkur að hlusta á frásagnir hans af
sjónum eða þegar hann var í Herdís-
arvík.
Andrés var annáluð aflakló og var
það oft svo þegar hann sást leggja á
haf út að aðrir trillukarlar töldu þá að
von væri á fiski og fylgdu í kjölfarið.
Það var gaman að fylgjast með
Andrési hvernig hann staðsetti bát-
inn áður en rennt var fyrir fisk. Hann
fylgdist með fugli, hafði föst mið í
landi, ef sást til lands, og jafnframt
einhverja innri eðlisávísun. Ef Andr-
és fiskaði ekki voru ekki miklar líkur
á að aðrir fiskuðu.
Það rifjast upp að eitt sinn er hann
sást sigla út úr Hafnarfjarðarhöfn, að
einn af trillukörlunum sá til hans og
fór á eftir honum. Ekki varð hann var
við Andrés allan daginn fyrr en hann
kom til baka, en þá sá hann trillu
Andrésar vera komna á þurrt land
suður í Hvaleyrartjörn, en þar ætlaði
Andrés að hreinsa botninn á trillunni
áður en haldið yrði í næsta róður.
Flestir muna eflaust eftir Andrési
á reiðhjóli. Hann fór allra sinna ferða
hjólandi hér fyrr á árum. Seinni árin
sem hann var á ferðinni leiddi hann
hjólið og notaði það sér til stuðnings.
Andrés heimsótti fjölskyldu okkar
daglega meðan heilsan leyfði. Hann
lét sér mjög annt um börn og hafði
mjög gaman af heimsóknum barna
okkar og ræddi mikið við þau.
Á Sólvangi leið honum vel og var
hrókur alls fagnaðar og hvers manns
hugljúfi. Þar er hans sárt saknað.
Starfsfólki Sólvangs viljum við þakka
fyrir góða umönnun.
Andrési þökkum við samfylgdina
og kveðjum kæran vin með söknuði.
Guð blessi minningu Andrésar
Gíslasonar.
Ingibjörg Bjarnadóttir,
Guðfinnur Gísli Þórðarson,
Bjarni Rúnar Þórðarson,
Hrafnhildur Þórðardóttir.
ANDRÉS H.
GÍSLASON
Sumarið líður. Sumarið
líður.
Það kólnar og kemur
haust.
Bylgjurnar byrja að ólga
og brotna við naust.
Af liminu fýkur laufið.
Börnin breyta um svip.
Fuglarnir kveðja. Í festar toga
hin friðlausu skip...
Ég lýt hinum mikla mætti.
Það leiðir mig hulin hönd,
og hafið, – og hafið kallar.
– Það halda mér engin bönd.
Ég er fuglinn sem flýgur,
skipið sem bylgjan ber.
Kvæði mín eru kveðjur.
Ég kem, og ég fer.
(Davíð Stefánsson.)
Látinn er bróðir minn og mágur
eftir erfið veikindi, sárt er hans
saknað. Við fráfall hans er stórt
skarð komið í fjölskyldu okkar.
Samleið okkar var alla tíð góð en
aðeins tvö ár voru á milli okkar og
strax í æsku urðum við samrýndir
þó að hin síðari ár höfum við haft
meiri tíma fyrir okkur eftir að árin
færðust yfir. Ungur þurfti Hörður
að sjá sér farborða og frá unga aldri
var hann á bænum Höfn í Melasveit
hjá frú Þórunni Sívertsen. Árin sem
fjölskylda okkar bjó í Innsta-Vogi
var góður tími fyrir okkur, þá vorum
við báðir innan við fermingu og vor-
um í skóla en flest sumur var hann á
bænum Höfn sem síðar varð hans
annað heimili. Ungur þurfti hann að
axla ábyrgð og snemma var farið að
vinna fyrir sér. Hörður kynntist
ungur konuefni sínu henni Lillý frá
Leirárgörðum í sömu sveit. Lillý
hefur staðið við hlið hans í gegnum
tíðina og verið honum góður lífs-
förunautur. Börnin komu eitt af
öðru og urðu sjö þrír drengir og
fjórar stúlkur sem öll bera foreldr-
um sínum gott vitni, myndarfólk.
Hörður var mikill og góður fjöl-
skyldufaðir og fjölskyldan var hon-
um allt.
Fljótlega festu þau kaup á jörð-
inni Lyngholti og hafa með þraut-
seigju og dugnaði byggt upp jörðina
sem í dag er eitt fallegasta býli
landsins og snyrtilegasta. Þau hafa
hlotið viðurkenningar fyrir góða
framleiðslu á mjólk. Kindurnar hans
Harðar voru honum hugleiknar en
hann átti aðallega mórautt fé.
Stundum fengum við bræðurnir að
heyra það að við værum ullarbræð-
ur og höfðum við gaman af því
skepnur hafa átt stóran hlut í okkur
alla tíð.
Laxveiði átti hug Harðar og var
farið á hverju sumri vestur í Dali til
veiða með sömu veiðifélögunum í
gegnum tíðina, þetta var hans
áhugamál. Ekkert vissi hann betra
en að standa út í á á góðum degi og
renna fyrir fisk. Hörður var í kirkju-
kór til fjölda ára og var söngur hans
líf og yndi og oft tók hann lagið á
góðri stundu og söng gamanvísur á
HÖRÐUR RAGNAR
ÓLAFSSON
✝ Hörður RagnarÓlafsson fæddist
á Akranesi 5. nóvem-
ber 1924. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness
21. september síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Akra-
neskirkju 28. sept-
ember.
mannamótum.
Fjölskyldu okkar
var hann alla tíð mjög
kær og börnum okkar
var hann góður frændi.
Alltaf sýndi hann
áhuga á öllu sem þau
tóku sér fyrir hendur
og hvatti þau áfram.
Það var sama hvenær
til hans var leitað, allt-
af var hann boðinn og
búinn að hjálpa. Sam-
gangur var góður við
þau hjónin og vel tekið
á móti okkur í Lyng-
holti. Alltaf vildi hann
vita hvernig gengi og vildi fylgjast
með þeim, hringdi og spurði frétta
og einnig eftir að hann veiktist þá
var hugurinn hjá okkur er við hitt-
um hann.
Á síðari árum höfum við bræðurn-
ir ferðast um landið ásamt konum
okkar og átt margar ánægjulegar
stundir saman á þeim ferðum sem
geymdar verða sem perlur í minn-
ingasjóði okkar. Árið 1990 byggðum
við hjónin okkur sumarbústað í Öl-
veri. Þegar þangað var farið var oft-
ast komið við í Lyngholti á leið okk-
ar. Vorum við drifin inn í mat þegar
þannig stóð á og oft komu þau til
okkar í Ölver. Þar áttum við góðar
stundir saman. Hin síðari ár hafði
Hörður tök á að ferðast og vera
lausari við búskapinn eftir að sonur
hans Hafþór tók að mestu við bú-
skapnum, en hin síðari ár bjuggu
þeir félagsbúi í Lyngholti og var
gaman að koma þangað þegar þeir
feðgar voru á fullu í heyskapnum.
Gaman var að sjá hvað hlutirnir
gengu vel fyrir sig og kraftinn og
dugnaðinn í þeim. Þegar litið er yfir
farinn veg er okkur efst í huga þakk-
læti fyrir alla tryggðina sem hann
sýndi okkur. Elsku Lillý, börnum,
tengdabörnum og afabörnunum sem
voru honum svo kær sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum guð að blessa ykkur.
Blessuð sé minning Harðar Ólafs-
sonar.
Og meðan blómin anga og sorgir okkar
sofa
er sælt að vera fátækur, elsku Dísa mín,
og byggja sér í lyngholti lítinn dalakofa
við lindina, sem minnir á bláu augun þín.
(Davíð Stefánsson.)
Ólafur og Lilja.
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
1 

 

 
 % 
 

 
%     
 %
 




@8

@

"   * A7
#"' "$
/  8)
 *( + B
$2%) 
+ B
 %)  /  @% "(
*'"#% $
$   
    
   %

 
 ;58
.4




%    ( &' (  (% 
" # 
    <  CA
#"' "
&  2   

  0 %
)3! !
4 
 

  


!
   ;*(   2'
 (%%) 
 1(
 %)  5 
 %) 
 # 4)(*(  0 ( %) 
*2 ( 2($
1 

   
%

 -
 
%     
  
 %
  

/4
+3
/0
0 .&-
--
/   77
#"' "$

  ( %*( & * & '(%) 
   2 ( 2(*2 ( 2 ( 2($
1 

        

 


  
%-
    
  

  
  %
     
-

@.
/
D<03
--
   E
#"' "$

(( $
(( *(
& (-*
(( %)  (#$-*
/'
(( %)     
$ 1*(
2 ( 2(*2 ( 2 ( 2($
1 
 
  

   %  


 
%   
 
 %
 




4

3+


 (  
#"' "$
"& 

 
   
 (
  
 !

) 
')(%) 
(( 4)(*(
/ % 
')(*(  (%(
   
')(*( & (
 %) 
        2(* (  2($