Morgunblaðið - 04.11.2001, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 4. NÓVEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Helga Rán Sig-urðardóttir
fæddist 9. ágúst
1979. Hún lést af slys-
förum föstudaginn
26. október síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar eru Sigurður Frið-
riksson, f. 27. ágúst
1951, frá Keflavík, og
Sigríður María Pét-
ursdóttir, f. 1. feb.
1950, úr Reykjavík.
Systkini Helgu Ránar
eru Linda Björk, f. 1.
mars 1973, og Pétur,
f. 19. júní 1977. Hálf-
bróðir Helgu Ránar er Ragnar
Sigurðsson, f. 26. apríl 1972.
Helga Rán fæddist á Sjúkrahúsi
Patreksfjarðar og ólst upp á
Tálknafirði til 15 ára aldurs er
hún fluttist til Reykjavíkur með
foreldrum sínum.
Helga Rán lauk
stúdentsprófi frá
Verzlunarskóla Ís-
lands vorið 1999.
Hún stundaði ýmis
þjónustu- og versl-
unarstörf með námi,
m.a. á veitingastaðn-
um Laugaási og
starfaði í útibúi
Landsbankans við
Miklubraut. Sumarið
1999 vann hún í
veiðihúsi við Kjarrá
og eftir það á Verð-
bréfastofunni þar
sem hún vann í eitt
og hálft ár. Helga Rán hafði hafið
nám við Háskóla Íslands í við-
skiptafræði er hún lést.
Útför Helgu Ránar fer fram frá
Bústaðakirkju á morgun, mánu-
daginn 5. nóvember, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Kveðja frá móður, föður
og öðrum ástvinum:
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól,
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgr. Pét.)
Elsku Helga mín, þá er komið að
kveðjustund, okkur sem eftir lifum
finnst ekki tímabært að ung stúlka í
blóma lífsins sé kölluð burt. Vegir
guðs eru órannsakanlegir, og trú
okkar er sú að hann hafi ætlað þér
betra hlutverk á himnum og hafi nú
tekið þig í sinn móðurfaðm, þar sem
eilífur friður og fögnuður ríkir.
Þú varst fallegt barn, glæsileg ung
kona, hafðir menntað þig og lífið
brosti við þér. Þú varst yndisleg.
Amma þín þakkar þér fyrir allan
þann kærleika og ást, sem þú veittir
henni.
Alltaf gafstu þér tíma til að heim-
sækja hana á Grund, spjalla og lesa
fyrir hana og færa henni góðgæti.
Þið amma þín áttuð það sameiginlegt
að fæðast báðar á Patreksfirði og
alast upp í Tálknafirði. Amma var
borin tíu daga gömul yfir fjallið í
faðmi fóstra síns, lítil hnoðra um há-
vetur í desember, þar sem fóstran
beið með útbreiddan faðminn. En
tímar hafa breyst mikið síðan, pabbi
þinn sótti þig og móður þína á bílnum
sínum. Tálknafjörður er yndislegur,
báðar móðursystur þínar, Eygló og
Lóló, uxu þar úr grasi og móðir þín
dvaldi þar í mörg sumur ung stúlka,
allar vorum við hjá yndislegu fólki.
Enda er alltaf talað um að fara heim,
þegar þangað er haldið.
Þú ólst upp við mikinn kærleika og
ást ásamt systkinum þínum. Það var
ekkert sparað í þeim efnum.
Elsku Sirrý dóttir mín, og systir
okkar, Siggi minn, systkini og aðrir
aðstandendur. Missir ykkar er mik-
ill. Þið eigið góðar minningar um
yndislega dóttur og systur. Þær
munu verma hjarta ykkar um
ókomna tíð. Guð styðji ykkur og
styrki ogt haldi sinni almáttugu
verndarhendi yfir ykkur.
Þitt líf var guðleg geislarós
sem gaf oss ljós og frið.
Og þú varst okkar yndi og ljós
þótt ættir stutta bið.
Það vorar bak við hamra og hel
þótt haustið komi fljótt.
Í friði Drottins farðu vel,
við finnumst, góða nótt.
(Guðrún frá Melgerði.)
Vertu kært kvödd, Guð blessi þig.
Þín elskandi amma,
Þórunn Eggertsdóttir,
móðursystur og fjölskyldur
þeirra.
Elsku Helga mín. Hjartað í mér
brást þegar ég frétti að þú værir dá-
in. Þú sem varst svo ung og stór-
glæsileg og áttir alla framtíðina fyrir
þér.
Ég kynntist þér fyrir fjórum árum
þegar ég kom inn í fjölskylduna þína
og þó að fjögur ár séu ekki langur
tími á ég þó ótal góðar minningar um
þig. Þú varst alltaf að segja mér sög-
ur af Pétri bróður þínum þegar hann
var lítill og þér fannst þær alltaf jafn
fyndnar. Alltaf varstu líka tilbúin að
skutla okkur Pétri hvert sem var og
skipti þá engu máli hvað klukkan
var.
Ég man þegar ég, þú og Pétur fór-
um á skíði saman í Skálafell. Einu
áhyggjurnar sem þú hafðir voru
hvort flíspeysan passaði ekki örugg-
lega við DKNY-buxurnar því það
skipti þig miklu máli að líta vel út og
vera glæsileg. Eftir á hlógum við svo
oft saman að þessu. Þú varst alltaf í
þínu fínasta pússi og alls staðar þar
sem þú komst tókst þér að heilla alla
með glæsileika þínum og skemmti-
legri framkomu. En núna bið ég Guð
um að varðveita þig og passa og ég
veit að þér líður vel núna.
Elsku Helga. Ég mun sakna þín
og ætíð geyma minningu um þig í
hjarta mínu.
Malena Birna Baldursdóttir.
Helga Rán kom inn í fjölskyldu
mína nú í vor þegar Benni sonur
minn kynnti hana stoltur fyrir okk-
ur. Hún var glæsileg, greind, hlý og
opin stúlka.
Óvænt tókst hún á við móðurhlut-
verkið í sumar þegar Arnar kom í
heimsókn til pabba síns og þrátt fyr-
ir ungan aldur stóð hún sig með
sóma og sýndi honum hlýju og skiln-
ing. Hann er þakklátur henni fyrir
það.
Helga Rán hafði háleit framtíðar-
áform sem örugglega hefðu ræst við
réttar aðstæður ef örlögin hefðu ekki
gripið svo harkalega í taumana og er
ég þakklát í dag fyrir að hafa fengið
að halda utan um hana og kysst dag-
inn fyrir slysið.
Einnig finn ég mig knúna fyrir
hönd Benna, sem ekki getur ennþá
tjáð sig, til að þakka henni fyrir þá
miklu ást sem hún gaf og ég veit að
var gagnkvæm.
Fjölskyldu Helgu Ránar, því góða
fólki, vil ég biðja góðan Guð að veita
huggun og styrk.
Birna Dís og fjölskylda.
Á sólbjörtum og fallegum haust-
degi þegar lauf trjánna falla og blóm-
in
leggjast í vetrardvala, þá er í einni
andrá nýútsprungin falleg rós felld á
vori lífs síns.Við sjóndeildarhringinn
er leið sem liðast upp til himins og
öllum er látin í té. Elsku Helga
frænka. Þér hefur verið fylgt á leið-
arenda í þessu jarðlífi. Já, heim, það-
an sem þú komst í þennan heim okk-
ar og þangað sem þú varst aftur
leidd, á móti hlýjum náðarfaðmi
þeirra sem bíða þín við enda þess-
arar leiðar. Það sem við geymum í
hjarta okkar eru allar ljúfu og fal-
legu minningarnar um þig. Minning-
arnar bæði gamlar og nýjar. Þær
stundir þegar við heimsóttum öll
Pétur afa. Við frændsystkinin, ung
að árum, ærsluðumst í heyinu sem
var í þurrki úti á túni og gamli mað-
urinn ekki alltaf ánægður með allan
fyrirganginn. Einnig þær stundir
sem við öll áttum saman þegar við
heimsóttum ykkur fjölskylduna
vestur í Tálknafjörðinn og þið okkur
hér fyrir sunnan. Þó við hefðum
kannski ekki hist eins mikið og við
hefðum óskað okkur voru alltaf fastir
punktar hjá okkur.Við hittumst hver
jól, aðra hátíðisdaga og þegar önnur
efni stóðu til. Þegar við bræðurnir
fórum út að skemmta okkur áttum
við það til að rekast á þig og voru þá
ætíð fagnaðarfundir og þú alltaf
sama flotta stjarnan, geislandi af lífs-
gleði. Það var ekki fyrir svo ýkja
löngu að við hittumst, þá varstu á
leiðinni til Parísar daginn eftir. Þú
brostir þínu fallega brosi þegar við
sögðum þér hversu mikið við öfund-
uðum þig. Það bros munum við ávallt
muna. Síðan varstu farin. Vertu sæl,
Helga Rán, og megi ljósið þitt skína
skærast allra stjarna á himinfesting-
unni.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgr. Pét.)
Guð blessi og varðveiti minningu
þína.
Kæra Sirrý, Siggi, Linda, Pétur
og Malena. Við sendum ykkur og
öðrum ættingjum og vinum innileg-
ustu samúðarkveðjur okkar.
Guðleifur, Páll og
Kristján Svan Kristjánssynir.
Dauðinn er alltaf þungbær en
aldrei eins og þegar ung kona er fyr-
irvaralaust kölluð á brott. Í fyrstu
trúði ég ekki þegar Pétur vinur minn
hringdi í mig og sagði mér að Helga
systir sín væri látin. Ekki voru nema
nokkrir dagar frá því við Helga hitt-
umst síðar þegar ég var í heimsókn í
Blesugrófinni. Aldrei gat mig grunað
að leiðir okkar lægju ekki aftur sam-
an.
Ég kynntist Helgu í gegnum Pét-
ur bróður hennar þegar hann fluttist
til Reykjavíkur en við vorum saman í
skóla – báðir landsbyggðarmenn úr
rótgrónum sjávarplássum. Nokkr-
um árum síðar tók fjölskylda Péturs
sig upp og fluttist suður og bjó sér
heimili þar sem ég var alltaf aufúsu-
gestur, jafnvel í sunnudagslærið.
Þeir sem hafa gengið í gegnum
sorgina þekkja hve erfitt það er að
sætta sig við þegar fólk í blóma lífs-
ins fellur frá. Fólk tekur á sorginni á
mismunandi hátt og reynist hún
mörgum erfið. En eftir stendur
minningin um góða manneskju. Þeg-
ar sorgin er þungbærust skiptir
miklu að rifja upp allar góðu stund-
irnar sem við höfum átt. Ég veit að
það eru erfiðir tímar í Blesugrófinni
en minningarnar um Helgu gera öll-
um léttbærara að komast í gegnum
þetta.
Þeir sem þekktu Helgu minnast
hennar sem lífsglaðrar konu sem
vildi gáska og kátínu í kringum sig.
Lífsgleði var henni í blóð borin.
Lognmolla var ekki til í orðabók
Helgu. Ég hafði stundum mjög gam-
an af því að stríða henni þótt allt hafi
verið á léttum nótum. Sjaldan varð
henni svaravant og ég stóð orðlaus
eftir gagnsókn. Helga hafði einstak-
lega gott lag á að fá sitt fram enda
ákveðin og ef það dugði ekki setti
hún upp fallega brosið en það stóðst
enginn. Hún var afskaplega falleg
stúlka og geislaði af henni.
Nú er Helga farin og við munum
ekki sjá hana aftur. En þrátt fyrir að
Helga muni lifa í minningunni verður
sérkennilegt að fara í Blesugrófina
og heyra hvorki hláturinn né fá tæki-
færi til að skjóta eitthvað á hana í
þeirri von að hún verði ekki á undan.
Sigurði, Sigríði, Lindu og Pétri
votta ég mína dýpstu samúð. Megi
Guð lina sorg ykkar og þjáningar
þannig að það birti aftur yfir lífinu
um síðir.
Einar Sigurðsson.
Elsku Helga mín. Það haustar
hratt að í sálu minni. Ég hef ekki enn
gert mér grein fyrir því að þú sért
farin frá mér. Ég sit að vísu og rita
orð á blað en það er svo skelfilega
óraunverulegt. Ég býst við að þú
komir til mín og skammir mig fyrir
óreiðuna inni í stofu og gerir góðlát-
lega að gamni þínu, því þannig varst
þú, allt í röð og reglu – allt fínt og
pússað hjá þér. Ég reyni að líkja eftir
því en oft tekst mér verr en ég gjarn-
an vildi.
Hvernig er hægt að sættast við
þau grimmu örlög að missa æsku-
vinkonu sína? Vinkonu sem fór með
manni í gegnum æskuna – allt frá
fyrstu dögum okkar. Við vorum á
fæðingardeildinni á sama tíma, við
vorum skírðar saman, við fermd-
umst saman og við slitum barnsskón-
um saman. Við urðum pæjur saman
og puntuðum okkur fyrir framan
spegla – við áttum alger leyndó sam-
an, allt það fallega og saklausa, sem
stelpur einar geta skilið. Heima á
Tálknafirði var vettvangur margra
hamingjudaga, bæði í skólanum hjá
foreldrum þínum og í búðinni hjá
mömmu og pabba, margt planað og
pælt. Það var þá sem við byrjuðum
að kalla hvor aðra „frekustu ljónynj-
urnar“, geðsveiflurnar risu og hnigu
en alltaf var fljótt úr okkur og end-
uðum ætíð í fanginu á hvor annarri,
fullkomlega sáttar. Ég flutti til
Reykjavíkur tveimur árum á undan
þér og þá gengum við hvor í sinn
skólann. Þá minnkaði samveran eins
og gengur – þú með þínum vinum –
ég með mínum. Við kíktum þó auð-
vitað inn hvor hjá annarri svona
óreglulega, sérstaklega þegar okkur
vantaði „spes-tíma“. Eitt gerðum við
þó alltaf, þegar við „áttum afmæli“
þá fórum við út að borða, auðvitað
„grand“, eins og við einar getum. Þá
var spjallað um liðna daga og dúllað
hvor við aðra, bæði í mat og drykk,
ógleymanlegar stundir, dýrmætur
sjóður. Við munum auðvitað eignast
framtíð, þegar ég fer þær brautir
sem þú núna ferð. Þá vona ég að við
tökum upp þráðinn og gerum eitt-
hvað „alveg spes“. Þangað til mun ég
sakna þín, elsku besta Helga mín.
Þetta er svo óréttlátt fyrir mig –
hvað þá mömmu þína og pabba, syst-
ur þína og bróður.
Unun var augum mínum
ávallt að lítá á þig,
með ungdóms ástum þínum
ætíð þú gladdir mig
rétt yndis-elskulig,
auðsveip, af hjarta hlýðug,
í harðri sótt vel liðug,
sem jafnan sýndi sig.
Næm, skynsöm, ljúf í lyndi
lífs meðan varstu hér,
eftirlæti og yndi
ætíð hafðı́ eg af þér,
í minni muntu mér;
því mun eg þig með tárum
þreyja af huga sárum,
heim til þess héðan fer.
(Hallgr. Pét.)
Ég verð að reyna að sættast við
orðinn hlut og takast á við morgun-
daginn. Þakka þér fyrir allt sem við
áttum saman og ég bið Guð um að
búa þér stað í samræmi við sálu þína
– það mun dásamlegur staður, fagur
og ferskur. Elsku besta vinkona,
vertu sæl á þínum leiðum. Við hitt-
umst á ný, þá verður þú búin að búa
mér stað og starf, því eina skýringin
sem ég hef á þessu öllu saman, er að
Guð þurfti endilega á þér að halda
strax, til „spes“ starfa öðrum til
heilla.
Elsku Siggi, Sirrý, Linda, Pétur
og Hafsteinn litli, sorg ykkar er bít-
andi og sár. Verið þakklát fyrir þá
fegurð sem þið nutuð og syrgið með
hjartanu, án biturðar.
Þín syrgjandi vinkona,
Hrönn Karitas.
Á mánudag verður borin til hinstu
hvíldar ung og glæsileg stúlka sem
lést í blóma lísins. Helga Rán var ein
af þessum manneskjum sem
skemmtilegt var að hafa í kringum
sig. Það var því mikill fengur fyrir
starfsfólk Verðbréfastofunnar þegar
hún hóf störf þar haustið 1999, þá ný-
útskrifuð úr Verslunarskólanum.
Það kom fljótt á daginn að hún var
fljót að tileinka sér góð vinnubrögð í
verðbréfaumhverfinu. Málin voru af-
greidd skjótt og af nákvæmni, eins
og vera ber í þessum rekstri. Ekki
spillti fyrir að Helga hafði mikinn
áhuga á öllu sem snerti verðbréf og
löngun til að læra meira í þeim fræð-
um.
Helga var hrífandi stúlka, ávallt
snyrtileg til fara, smekkvís og bauð
af sér góðan þokka. Hún var einstak-
lega jákvæð og í góðra vina hópi var
hún hrókur alls fagnaðar.
Framtakssemi hennar var við-
brugðið og fljótlega var hún farin að
hafa veg og vanda af samkomum
starfsfólks. Helga var formaður
nefndar sem sá um árshátíð Verð-
bréfastofunnar sem haldin var á Ak-
ureyri síðastliðið vor, með ratleik,
skíðaferð og ýmsu öðru fjölbreyttu
og skemmtilegu ívafi. Hún var pott-
urinn og pannan í því að fram-
kvæmdin tókst með miklum glæsi-
brag.
Helga hætti störfum í sumar hjá
Verðbréfastofunni og ákvað að fara í
Háskóla Reykjavíkur til að mennta
sig betur og ætlaði að koma tvíefld
aftur til starfa á verðbréfamarkaðn-
um. Hörmulegt slys batt enda á allar
framtíðarfyrirætlanir. Helga hélt
góðu sambandi við okkur og aðeins
tveimur dögum fyrir slysið kom hún í
heimsókn, hress og kát að vanda,
með ýmis plön á prjónunum eins og
venjulega. Það er þungbært að verða
að sjá á eftir svo efnilegri manneskju
í blóma lífsins; hæfileikaríkri konu
sem hafði ótal tækifæri til að gera
stóra hluti og ætíð stráði birtu og
gleði í kringum sig.
Helgu Ránar verður sárt saknað í
okkar litla hópi. Við þökkum fyrir
góðar og skemmtilegar samveru-
stundir og biðjum Guð að blessa
hana.
Fjölskyldu Helgu sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
F.h. starfsfólks Verðbréfastofunn-
ar hf.
Jafet S. Ólafsson.
Það var í haustbyrjun 1995 að við
stóðum nokkrar nýjar vinkonur fyrir
utan Verzlunarskóla Íslands og lét-
um okkur þá þegar dreyma um vorið
sem virtist svo óralangt í burtu. Það
var fyrsti skóladagur og mikil vinna
framundan. Ein af stúlkunum í hópn-
um var Helga Rán. Mín kynni af
þessari ungu stúlku með dökka síða
hárið bundið í fléttu og vel máluðu
augun bakvið gleraugun hófust þann
dag. Það var upphafið að vináttu
okkar. Helga var mjög skýr og klár
stelpa, það var alltaf svo gaman að
vera í kringum hana og hún hafði
skemmtilegar skoðanir á hlutunum.
Það var ekki laust við það að við vin-
konurnar veltum því oft fyrir okkur
hvernig Helga færi eiginlega að því
að sofna í þýskutímum sem og fleiri
tímum en fá alltaf fínar einkunnir.
Hún bara brosti og sagði ekki neitt,
eins og hún ætti eitthvert leyniráð
varðandi svefn og lærdóm. Á þeim
tíma var Helga mín alger sælkeri ...
elskaði að sitja á kaffihúsum og gæla
við bragðlaukana. Fljótlega varð ég
eins og hún og sátum við ófáar og
ógleymanlegar stundir á kaffihúsum
Kringlunnar. Við vorum mikið sam-
an eftir skóla og gátum spjallað um
heima og geima lengi, lengi. Eitt af
því sem mér fannst svo frábært við
hana Helgu var það að eftir skóla þá
þurfti hún alltaf að leggja sig. Hún
HELGA RÁN
SIGURÐARDÓTTIR
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.