Morgunblaðið - 19.02.2002, Page 32

MINNINGAR
32 ÞRIÐJUDAGUR 19. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Heiður Aðal-steinsdóttir
fæddist á Æsustöð-
um á Akureyri 12.
desember 1920. Hún
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
11. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Aðalsteinn
Kristinsson, fram-
kvæmdastjóri, f. 4.
október 1885, d. 13.
janúar 1947, og
Lára Pálmadóttir,
húsmóðir, f. 8. ágúst
1892, d. 7. ágúst
1982. Systir Heiðar var Halla
Aðalsteinsdóttir, húsmóðir, f. 24.
janúar 1923, d. 23. ágúst 2000.
Maki Höllu er Guðmundur Árna-
son, stórkaupmaður, f. 17. ágúst
1921. Börn þeirra eru Árni
Árnason, viðskiptafræðingur, f.
26. apríl 1949. Aðalsteinn Árna-
son, forstjóri, f. 12. júní 1950.
Helga Lára Guðmundsdóttir,
ferðafræðingur, f. 30. október
1951. Margrét Guðmundsdóttir,
viðskiptafræðingur, f. 16. janúar
1954.
Hinn 27. desember 1945 giftist
Heiður Karli Stefánssyni, skrif-
stofumanni, f. 9. nóvember 1919,
d. 16. maí 1971. Foreldrar hans
voru Sesselja Jóhannesdóttir,
húsmóðir, f. 9. ágúst 1889, d. 11.
apríl 1973, og Stefán Guðmunds-
son, íshússtjóri í Neskaupstað, f.
14. desember 1881, d. 26. ágúst
1955. Heiður giftist aftur árið
1975 Sigurði Jónssyni prentara,
f. 19. júní 1917, d. 30. október
1997. Heiður og
Karl eignuðust einn
son, Aðalstein
Karlsson, forstjóra,
f. 12. nóvember
1946. Aðalsteinn er
kvæntur Steinunni
Margréti Tómas-
dóttur, ferðafræð-
ingi, f. 29. maí 1946.
Börn þeirra eru
Heiða Lára Aðal-
steinsdóttir, stjórn-
málafræðingur, f.
29. janúar 1971, gift
Styrmi Þór Braga-
syni, viðskiptafræð-
ingi, f. 22. september 1970, dótt-
ir þeirra er Steinunn Margrét, f.
3. janúar 1999. Hildur Sesselja
Aðalsteinsdóttir, nemi í HÍ, f. 10.
mars 1977, í sambúð með Birni
Hjaltested Gunnarssyni, við-
skiptafræðingi, f. 1. desember
1971, dóttir þeirra er Gretha
María, f. 13. nóvember 2000.
Tómas Karl Aðalsteinsson, nemi,
f. 12. nóvember 1982.
Heiður fluttist ung til Reykja-
víkur og bjó þar alla ævi en síð-
ustu árin dvaldi hún á Dvalar-
heimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi.
Heiður útskrifaðist frá Verzl-
unarskóla Íslands árið 1938.
Starfaði hún utan heimilis og
vann við ritarastörf í þrjátíu ár,
fyrst hjá Sambandi íslenskra
samvinnufélaga og síðast hjá
Heildverslun Páls Þorgeirsson-
ar.
Útför Heiðar fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elskuleg amma okkar Heiða er
látin. Við áttum margar góðar
stundir með þér, elsku amma, og
fyrir þær viljum við þakka. Við eig-
um eftir að sakna þess að koma
ekki til þín í fallega herbergið þitt í
Sunnuhlíð sem þú varst búin að
gera svo heimilislegt. Alls staðar
mátti sjá myndir af fólkinu þínu og
þeim sem þér þótti svo vænt um.
Ekki síst varstu hrifin af litlu lang-
ömmustelpunum þínum, þeim
Steinu Möggu og Grethe Maríu.
Alltaf varstu að hugsa til þeirra og
varla leið sú vika að þær fengju
ekki gjafir frá ömmu sinni Heiðu,
margar snilldarlega vel gerðar af
þér sjálfri og munum við geyma
þær vel til minningar um góða
ömmu sem hugsaði vel um sína.
Elsku amma, minningarnar eru
margar og þín er sárt saknað af
okkur öllum en eins og kom svo
skýrt fram í draumnum þínum
fyrir stuttu þá vitum við að það er
vel tekið á móti þér. Okkur líður
vel að vita af þér aftur í faðmi ást-
vina.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson.)
Við viljum þakka starfsfólki
Sunnuhlíðar fyrir góða umönnun og
velvild í garð ömmu okkar.
Hvíl í friði.
Þín barnabörn
Heiða Lára, Hildur
Sesselja, Tómas Karl.
Hugurinn leitar tæpa hálfa öld
aftur í tímann. Við litlar systur,
sem áttum eina frænku sem okkur
þótti undur vænt um. Hún var
eina frænkan sem við áttum og við
vorum einu frænkur hennar.
Heiða móðursystir okkar átti
heima í sama húsi og við fyrstu ár
ævi okkar. Sambýlið á Fjölnisvegi
11, þar sem Heiða bjó með manni
sínum Karli og syni Aðalsteini og
við systkinin fjögur ásamt foreldr-
um okkar og ekki má gleyma Láru
ömmu okkar barnanna sem var ið-
in að fylgjast með leik okkar og
starfi. Gætur þurfti að hafa á leik
drengjanna en við systurnar sem
vorum yngstar höfðum ákveðna
sérstöðu. Alli og strákarnir gættu
okkar og Heiða frænka lét allt eft-
ir okkur. Við fengum að máta öll
fötin hennar að vild og fyrstu
sporin í háum hælum voru tekin í
kjallaranum á Fjölnisveginum.
Mikið vorum við fínar í kjólunum
hennar, í pinnaháum hælum og
með eldrauðan varalit. Heiða var
engin hefðbundin húsmóðir, hún
vann á skrifstofu við vélritun og
nýtti sér þar með þá menntun sem
hún hafði fengið í Verzlunarskóla
Íslands. Fyrir okkur systurnar
var ákveðin spenna sem tengdist
því. Heiða var líka eina konan sem
við þekktum sem reykti og ótal
ferðir voru farnar fyrir hana út í
verslunina Víði og keyptur pakki
af Viceroy og poki af Bismarck-
brjóstsykri og fengum við mola
fyrir viðvikið. Aðrar konur í kring-
um okkur voru allar heimavinn-
andi húsmæður og gættu bús og
barna, bjuggu til saft og sultu og
tóku slátur á haustin. Mikið líf og
fjör var hins vegar alltaf í kring-
um systurnar Heiðu og Höllu
móður okkar og Láru ömmu. Við
krakkarnir elskuðum að vera ná-
lægt þeim og hlusta á samræður
þeirra. Voru þær mjög lagnar við
að losna við okkur þegar við áttum
ekki að heyra hvað sagt var og þá
vorum við send til að athuga hvort
pósturinn væri kominn. Árin liðu
og Heiða og Karl skildu og húsið á
Fjölnisveginum var selt. Heiða,
Lára amma og Alli fluttu í Stóra-
gerðið og við fjölskyldan í næstu
götu við. Ekki leið sá dagur að
samgangur væri ekki á milli heim-
ilanna. Heiða hélt áfram að starfa
á skrifstofu og var afar fær í sínu
starfi. Á þessum árum átti hún við
ákveðin veikindi að stríða, en
stuðningur fjölskyldu og vina var
ómetanlegur enda var Heiða hvers
manns hugljúfi. Tengdafólk henn-
ar og þá sérstaklega Sveinbjörg
Stefánsdóttir reyndist henni afar
vel alla ævi. Saumaklúbburinn frá
Verslunarskólaárunum hélt enn
hópinn, en það voru og eru allt
stórmerkar konur, sem við sem
ungar stúlkur höfðum mikla
ánægju af að hlusta á enda lá leið-
in oft í Stóragerðið til að fá köku-
sneið og hlusta á „stelpurnar“ eins
og Lára amma kallaði þær, þegar
það var saumaklúbbur hjá Heiðu.
Síðustu árin dvaldi Heiða í Sunnu-
hlíð í Kópavogi og leið vel þar.
Hún var stolt af Aðalsteini syni
sínum, Steinunni Margréti tengda-
dóttur sinni og börnum þeirra,
enda hafa þau reynst henni mjög
vel. Síðast þegar við systurnar
heimsóttum Heiðu vorum við með
kassa með okkur af gömlum
myndum sem við höfðum fundið
eftir lát móður okkar og við vorum
að fara í gegnum myndirnar og
mörgum þeirra fylgdu skemmti-
legar sögur. Við hlógum og
skemmtum okkur alveg eins og í
gamla daga og þó að nær hálf öld
væri liðin frá árunum á Fjöln-
isveginum vorum við ennþá stelp-
urnar hennar. Blessuð sé minning
móðursystur okkar, Heiðu Aðal-
steinsdóttur.
Helga Lára og
Margrét Guðmundsdætur.
Eitt sinn spurði ung stúlka aldr-
aðan föður sinn hvernig hann vildi
að hans yrði minnst þegar hann
væri allur. Hann svaraði með því
að segja: „Ég vil að sagt verði við
þig, dóttir mín góð: Ég þekkti hann
föður þinn, hann var góður maður.“
Við sem þekktum Heiðu munum
alltaf segja um hana: „Ég þekkti
hana Heiðu, hún var góð kona.“
Það fyrsta sem kemur upp í
huga minn við ritun þessarar grein-
ar um hana Heiðu er einmitt sú
hlýja og ástúð sem hún veitti öllum
sem á vegi hennar urðu. Hún var
svo sannarlega góð kona.
Vissulega eru það sameiginleg
örlög okkar allra að kveðja þetta
tilverustig sem við búum á og fara
til nýrra heimkynna. Þrátt fyrir þá
vissu erum við sem eftir sitjum
aldrei tilbúin að kveðja þegar ást-
vinur deyr, óháð aldri.
Brottför Heiðu var bæði óvænt
og ótímabær þó svo að góð heilsa
væri ekki alltaf bandamaður henn-
ar. Með ótrúlegu æðruleysi og já-
kvæðu hugarfari tókst Heiðu ávallt
að sjá allt það góða og jákvæða í
kringum sig sem er alls ekki öllum
gefið. Það er merki um mikla
mannkosti og góðar gáfur sem ekki
leyndu sér.
Þegar Aðalsteinn, sonur Heiðu,
kom inn í fjölskyldu mína fyrir
hartnær fjörutíu árum varð Heiða
strax óaðskiljanlegur hluti af henni.
Ekki hefur liðið sú stórhátíð öll
þessi ár að við höfum ekki deilt
henni á einhvern hátt saman svo
ekki sé minnst á hin ýmsu tímamót
sem fjölskyldur okkar hafa fagnað
saman í gegnum tíðina.
Heiða má vera hreykin af syni
sínum Aðalsteini sem hefur með
systur minni, Steinunni Margréti,
skapað fyrirtæki sem hefur notið
virðingar fyrir fagleg vinnubrögð
og forsjálni, eiginleikar sem Heiða
móðir hans og Lára amma hans
hafa örugglega kennt honum í
æsku. Heiðu verður svo sannarlega
saknað á Flókagötunni.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Þórunnar, Láru og Óskars, og for-
eldra okkar Tómasar og Karitasar
vil ég þakka Heiðu samfylgdina
gegnum árin. Hún hefur kennt
okkur að meta lífið, lífsgleðina og
það að lifa í sátt við okkur sjálf.
Við viljum með þessum orðum
senda Aðalsteini, Steinunni og
börnum þeirra okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Bryndís M. Tómasdóttir.
HEIÐUR
AÐALSTEINS-
DÓTTIR

 

  
 

 











 

 

   
  
  

 
 

    

!"
#$$"
%    
  
 &
   
 
 ' 
&( 

)

 
  
  

   ! 
 
 "  

#$%   &&
' () '

#   
*'  & &&

$%+  &&
&'+ (%!'

,  ,% ,  ,  , -


+ 

 

 ./0 *0

 
,
    -
 .

 

#
/, 
   

!0
#$$"
,$% /   &&

#'   &&

1$%   &&

2 '& 
  &&

 1$% /  ! &&

/ /  !

 /  !
,  ,% -
1
 

   
 


 



 1*3 0
+ !$ '& 

  45

#  + 

-
 .

2


#
3

,

+
1  0 '  &&

( '

#' &'  &&
" / 67& 

( 1  ( &&

(1  * 8
 )' *  &&

0 '  
  1$%  &&

#' "1  "  && -
1 
 




(90

  
&    

#"
'
   
 
  2
 ,

!!
#0""
4  



*, *  

 
&
5
&.
1' )   &&

 ': '2

 )' ( &&

 )' + &&
 -