Morgunblaðið - 23.02.2002, Page 47
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. FEBRÚAR 2002 47
✝ Guðrún Magnús-dóttir fæddist á
Grund í Svarfaðar-
dal 28. janúar 1914.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun
Siglufjarðar 15.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Magnús Páls-
son bóndi á Grund,
f. í Göngustaðakoti
26. ágúst 1883, d. á
Siglufirði 6. maí
1962, og kona hans
Þórunn Sigurðar-
dóttir, f. í Tjarnar-
garðshorni 6. maí 1888, d. á
Siglufirði 2. júní 1951. Guðrún
var fjórða í röð 13 systkina:
Olga, f. 6. júní 1908, d. 24. jan-
úar 1971; Sigurður, f. 8. janúar
1910, d. 7. febrúar 1979; Skúli,
f. 8. júní 1912, d. 5. október
1964; Guðrún, sem hér er
kvödd; Anna Friðrika, f. 2. apríl
1916, d. 26. júní 1948; Páll, f. 21.
mars 1918, d. 23. júlí 1974; Eld-
járn, f. 19. mars 1920; Björn, f.
27. september 1921, d. 29. sept-
ember 1986; Emma, f. 15. mars
1923; Þorbjörg, f.
10. júní 1924 d. 18.
nóvember 2000;
Erna Daníelína, f.
21. nóvember 1925,
d. 1. mars 1992;
Fjóla, f. 31. maí
1928; og Brynja, f.
26. mars 1930.
Guðrún var ógift
og barnlaus en ól
upp systurson sinn,
Guðjón Jóhannsson,
f. 2. júlí 1943, son
Önnu Friðriku sem
lést frá honum ung-
um. Guðjón er
kvæntur Valgerði Halldórsdótt-
ur, f. 6. mars 1947. Börn þeirra
eru Anna Friðrikka, f. 26. júlí
1965, hún á þrjú börn, Halldór
Jón, f. 27. febrúar 1970, hann á
þrú börn, Jóhann Þór, f. 20.
febrúar 1982, hann á eitt barn,
og Guðrún Ósk, f. 7. júní 1983.
Guðrún starfaði sem verka-
kona allan sinn starfsaldur við
ýmis störf.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Guðrún Magnúsdóttir eða amma
Guja eins og hún var alltaf kölluð
hefur kvatt okkur. Hún var einstök
kona hún amma, ákveðin og stóð
ávallt við orð sín og meiningar.
Amma vissi margt, var fróð þó
ekki hafi hún gengið menntaveginn
eða ferðast víða, heima er best var
hennar speki.
Þær voru ófáar stundirnar sem
lítil stúlka átti hjá ömmu sinni á
Hvanneyrarbrautinni, fékk að gista
yfir nótt og amma sagði sögur úr
sveitinni í Svarfaðardal. Sögur af
börnum að leik, fólki að störfum,
dýrunum, huldufólki og álfum.
Þetta var ævintýraheimur fyrir litla
ömmustelpu og ímyndunaraflið fór
á flug, þar sem hlaupið var á milli
bæja í svo svörtu myrkri að eitt ein-
asta hljóð gat breyst í draug eða
skrímsli. Þá var brugðið á það ráð
að hafa yfir faðirvorið og signa sig,
síðan haldið áfram, að sjálfsögðu,
erindinu varð að ljúka.
Unglingsstúlka kemur heim til
ömmu seint að kvöldi, skjálfandi af
hræðslu eftir magnað kvöld hjá vin-
konu, horfði á ljóta bíómynd. Amma
spyr „hvað er að?“ Stúlkan segir
frá, hikandi þó, erfitt að viðurkenna
myrkfælnina, orðin svona stór.
Amma segir; farðu nú vina mín með
bænirnar þínar, þá kemst ekkert
illt að þér, síðan geturðu kúrt hjá
mér; og það varð úr. Þær urðu
margar næturnar sem ég gisti hjá
ömmu Guju, í raun átti ég tvö heim-
ili, hjá foreldrum mínum og hjá
ömmu, fékk það besta á báðum
stöðum og bý að því alla tíð.
Það var ekki bara sálartetrið sem
amma gat lappað uppá, hún var
snillingur að græða sár og skurfur
sem stelpuskottið fékk á hné og
lófa. Á fallegum og sólríkum sum-
ardegi þegar æðibunugangurinn
var mikill og stokkar og steinar
urðu í vegi fyrir henni, tók amma
þá fram töfrasmyrslið og notaði það
óspart. Þerraði burt tárin og smellti
kossi á kinn, svona nú allt búið, aft-
ur út að leika.
Þegar ekki viðraði til útiveru var
gott að sitja inni hjá ömmu spila ol-
sen eða kasínu, lesa bækur eða bara
að spjalla um lífið og tilveruna.
Amma Guja átti líka alltaf eitthvað í
pokahorninu, gott í munninn, köku
eða kex, aur í lófann og holl og góð
ráð, allir fengu sitt, sama hve mörg
við vorum, enginn skyldi verða út-
undan, þannig var það bara.
Þegar ég varð eldri og flutti í
burtu voru það systkini mín sem
tóku við af mér, alltaf var einhver
sem vildi vera hjá ömmu, að sjálf-
sögðu. Ég eignaðist sjálf börn og
auðvitað heimsóttum við ömmu
þegar færi gafst, stelpurnar mínar
urðu strax elskar að langömmu.
Hún var best.
Þegar amma Guja varð áttræð
fluttist hún á Heilbrigðisstofnun
Siglufjarðar. Það var skrítið að fara
framhjá Hvanneyrarbraut 32 og
engin amma kom í gluggann að
fylgjast með mannlífinu fyrir utan,
en fyrst hún var sátt var ég það líka
og þangað heimsóttum við hana síð-
ustu árin. Minningarnar eru marg-
ar og dýrmætar og þær ætla ég að
geyma, deila þeim svo með dætrum
mínum.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Elsku amma, mín takk fyrir allt
sem þú gafst mér og kenndir mér,
þín verður saknað.
Anna Friðrikka (Rikka).
Hún Guja er dáin. Hún lést á
heilbrigðisstofnun Siglufjarðar 15.
febr. sl. Hún og mamma deildu þar
stofu um árabil. Fyrst á ellideild,
síðar á sjúkradeild. Ég vissi tæpast
hver Guja var fyrr en þeirra góða
og einstaka sambýli hófst. Tveggja
kvenna á níræðisaldri með svo ólík-
an bakgrunn. Það varði jú allan
tímann, og bar aldrei skugga á. Svo
nánar urðu þær að starfsfólk stofn-
unarinnar kallaði þær á góðri
stundu: „The twins“. Aðstandendur
eru þakklátir starfsfólki heilbrigð-
isstofnunarinnar fyrir að hafa valið
þær saman á stofu.
Þótt mjöðmin og „árans löppin“
hrjáðu hana stundum ákaflega var
hún ætíð hress og skemmtileg. Hún
var mjög fróð og hafði frá mörgu að
segja úr stórum systkinahóp á
stóru heimili úr sveitum Eyjafjarð-
ar og Skagafjarðar, og einnig héðan
úr Siglufirði. Guja var hin dæmi-
gerða íslenska verkakona. Eftirsótt
til vinnu, sjálfmenntuð að mestu, og
gekk alla tíð þögul til vinnu sinnar.
Stritaði og þrælaði frá unglingsaldri
við bústörf, sjóróðra, línubeitningar,
síldarsöltun, frystihúsavinnu o.þ.h.
Já, margar kasínurnar tóku þær
vinkonurnar á borðinu við gluggann
á ganginum, og stundum urðu
fimma og tvistur að áttu. Já ,eða
bara eitthvað annað. Og svo fóru
þær saman í kjallarann. Það stytti
stundirnar.
Barnabörn mín hændust mjög að
Guju. Hún þurfti ekkert nammi til.
Hún var einstaklega barngóð, en
eignaðist sjálf aldrei börn. Synd.
Hinsvegar ól hún upp systurson
sinn og augastein, Guðjón Jóhann-
esson. Gekk honum í móðurstað.
Systir hennar hafði látist frá honum
af barnsförum ásamt barni sínu, þá
5 ára gömlum.
Það lýsir Guju.
Útför hennar fer fram frá Siglu-
fjarðarkirkju í dag, á „konudaginn“.
Það er táknrænn útfarardagur
þessarar ljúfu og harðduglegu
konu, sem í svo mörgu gæti verið
kynsystrum sínum fyrirmynd.
Hennar er saknað.
Að leiðarlokum bið ég og fjöl-
skylda mín hinn hæsta höfuðsmið
himins og harðar að blessa og vaka
yfir minningu Guðrúnar Magnús-
dóttur.
Sigurður Fanndal.
GUÐRÚN
MAGNÚSDÓTTIR
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
- !
,
07 $ $7
8'!&
$ !&
8 ,!&
3
+
4"
#
3
../
5
+
'
'
$'2 "# 4 &'
4 .
#2#!&! 7' -&'
# 3!
#2#!&&' ! 9 .'! !
$
#2#!&!
$ 3!
#2#!&&'
#2#!&#
#!! !
$ &#
#2#!&!
# 8+, ) !&'
4 3!
#2#!&&' .'! 3! ) !!
#2#!&# $
#2#!&! % 0 ! $ !&'
0%!
#2#!&! $'2 "# (&'
$(!#
#2#!&! $ > "!
&'
0%
#2#!&!
# 8+, $, &'
8 ! 8, !
6
#
#
0
'0' +
1
+
.9
* .5
9
*' " @A
(-+ "-
# 3! $ ! 2#!& &'
> + ! B .'!&'
! ! .'!! $ #!& 0 !3&'
7 !" )' 7
!/ ! (!
> + ! .'!&' 9 # * !!8 !
0 !
3&' ! 2#!&# ;1# !
6
#
#
0 '0'
+
!
*
9
>
.9
$+ 8 # CC
$ !
' +%2&'
5 ! !& D
#8 !
. & (
0 1 !!
#8 &' .'! * ! &-!
1 : 2
#8 !
8 ! 8, ! 8 ! 8 ! 8 !
,
1
)
$+ EF
(-+ "-
71
+
+
/
)
81
+
9
$//
(1
#
#
+
'
G !#H) !!
)'
! !! G ! 0 I# !
(-! 8 ! 8, !
"
!
J > K
'
# +'!&' L
% $
* (
'
:&'
& ;"+
<=4
>
$ &"
# +'!&' .' !! &2 !
0 1
# +'!&'
* (!&#
# +'!&'
# 3!
# +'!&' !! !!!!
%
# +'!&' 7 M' $ &!
(-! 8, !
(1
!
>
.9
-' , #" N@
(-+ "-
+
/
?
0
+ > "! > +'!&'
$ &'
#2#!&&'
# 3! $ $ "!&'
> "! $ "!&'
/!&(-!