Morgunblaðið - 23.02.2002, Blaðsíða 62
FÓLK Í FRÉTTUM
62 LAUGARDAGUR 23. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
SÍMI 564 0000 - www.smarabio.is. i .i5 hágæða bíósalir
Miðasala opnar kl. 13
Sýnd kl. 2, 4, 6, 8 og 10. B. i. 14 ára.
Spennutryllir
ársins
Dóttur hans er rænt! Hvað er til ráða?
Spennutryllir ársins með Michael Douglas.
Sýnd kl. 4 og 8. B.i. 12. Sýnd í LÚXUS kl. 6.
DV
Mbl
ÓHT Rás 2
Kvikmyndir.com
l
i i .
Ath! síðustu sýningar á Lord of the Rings í Lúxussal.
tilnefningar til
Óskarsverðlauna13 il i ill
Sýnd kl. 8 og 10.30. B.i.16 ára.
Sýnd kl. 3, 5.30, 8 og 10.30. B.i. 16. Sýnd í LÚXUS kl. 10.30
Eina vopn hans er viljinn til að lifa.
Stanslaus spenna frá upphafi til enda.
Með stórleikaranum Gene Hackman
og hinum frábæra Owen Wilson.
Frumsýning
Glæný leysigeislasýning í sal-1 á undan myndinni
Fílaðir þú „Scary Movie“...Hverjum er ekki skítsama!
Fyndnasta mynd ársins og rúmlega það!
SV Mbl
DV
Sýnd kl. 2 og 5.40.
Gwyneth Paltrow Jack Black
Sýnd kl. 2.
MAÐUR neyðist eiginlega til að tala
fremur um Lambchop sem fé-
lagsskap en hljómsveit, samkvæmt
hefðbundinni merkingu orðsins –
eða réttara sagt saumaklúbb. Flokk-
inn skipa nefnilega, þegar allir eru
mættir, 15 manns, vinir sem njóta
þess að koma saman og spila tónlist
rétt eins og aðrir koma saman og
taka í spil. Síðan eru flestir þeirra
þess á milli að vasast í ýmsu öðru.
Tónleikaferðir eru ekki einu sinni
trygging fyrir því að allir séu með.
Reglan er nefnilega sú að þeir koma
með sem geta.
Höfuðpaurinn sem er svona yfir-
máta kammó heitir því tignarlega
tónlistarnafni Kurt Wagner. Þessi
svolítið kynlegi kvistur er í raun sá
eini sem telja má kótilettu heilt í
gegn enda er hann nær allt í öllu,
semur lögin og textana, heldur utan
um hópinn, boðar á æfingar og ræð-
ur hvort einhver fær inngöngu í fé-
lagsskapinn – nokkuð sem hann
virðist reyndar ekkert vera neitt
sérlega stífur á.
Wagner hefur verið talinn til
helstu framvarða tónlistarbylgju
sem ýmist hefur verið kennd við jað-
arsveitatónlist eða hugtakið Americ-
ana, sem hann sjálfur segir vera orð-
ið æði víðtækt og loðið.
Tónlistarlandslag Lambchop er
samt miklu víðfeðmara en það að
hægt sé að njörva það niður með
einu hugtaki. Það væri t.d. aldrei
hægt að skrifa undir að flokkurinn
léki hreinræktaða sveitatónlist en
uppruni hans og áhrifavaldar gera
það að verkum að tónlistarpressan
hefur eyrnamerkt þá sem hluta af
nýju sveitabylgjunni. Ef aðeins er
tekið eitt dæmi um meinta áhrifa-
valda þá er nærtækast að nefna hina
goðsagnarkenndu sveit The Flying
Burrito Brothers, sem stofnuð var
upp úr The Byrds, ekki vegna þess
að tónlistin er svo keimlík heldur
vegna viðhorfsins til hennar og
kannski enn frekar snilligáfu og
dirfsku beggja í að tvinna svo ólíkar
stefnur saman og sveita- og sálar-
tónlist.
Í upphafi var Lambchop-flokkur-
inn þó bara tríó. Þetta var árið 1986
og Posterchild var nafnið sem hann
notaði. Eftir að snældu- og smá-
skífuútgáfa hófst höfðaði óhljóða-
poppsveitin Poster Children mál
gegn þeim og krafðist þess að skipt
yrði um nafn. Sem og var gert og
þar með kom hið sérkennilega
Lambchop til skjalanna. Hægt og
bítandi fjölgaði í saumaklúbbnum og
fyrsta breiðskífan I Hope You’re
Sitting Down kom út við hógværar
viðtökur 1994. Svo urðu þær fleiri,
samfara því að félagsskapurinn
stækkaði, uns fimmta breiðskífan
kom út árið 2000. Hún hét Nixon og
átti að sögn Wagners að vera stúdía
á forsetatíð hins alræmda forseta.
Heima fyrir fór platan líkt og hinar
fyrri meira og minna fyrir ofan garð
og neðan á heimaslóðunum en ein-
hverra hluta vegna sperrti Evrópa
eyrun og platan var að margra mati
ein sú besta sem kom út það árið.
Væntingin eftir áframhaldinu er því
mikil, í það minnsta austan Atlants-
hafs, og nú er biðin á enda því Is a
Woman kom út á dögunum – lág-
stemmd rólegheitaplata frá lista-
mönnum sem náð hafa fullkomnu
valdi á formi sínu.
Hláturinn lengir lífið
Umræddur Wagner er í Berlín
þegar blaðamaður nær af honum
tali: „Hvað er ég að gera hér? Að-
allega að tala í símann,“ segir hann
djúpri en glaðlegri röddu og hlær
dátt. Það kemur og fljótlega á dag-
inn að viðmælandinn er með hlát-
urmildari mönnum, fremur fámáll
en kurteisin og hógværðin uppmál-
uð.
„Ég viðurkenni að þetta er ekki
alltaf auðvelt,“ segir hann og hlær
(hvað annað), spurður um hvernig
það sé að starfrækja 15 manna
„hljómsveit“. „En þetta er allt mjög
afslappað og laust í reipunum.
Stundum erum við 3, stundum 6 og
stundum 10. Fer einfaldlega eftir að-
stæðum og hvað skynsamlegt þykir.
Þetta er hópur fjölhæfra listamanna
sem leggja allir sitt af mörkum en
mismikið þó. Þeir sem við höfum
leitað til í gegnum tíðina hafa ein-
hverra hluta vegna, okkur hinum til
mikillar ánægju, viljað loða við
Lambchop. Fólk kemur og fer, en
kemur samt alltaf aftur – ennþá alla-
vega.“
– Það koma samt allir að plötu-
gerðinni – eða hvað?
„Jú það reyna allir að koma því við
að taka þátt í plötunum. Það er að-
eins auðveldara að smala mönnum í
hljóðver en að húrra þeim í hljóm-
leikaferð.“
– Markaðsmenn hafa vafalítið
bent ykkur á hversu óhagkvæmt það
er að reka svona ofvaxna hljómsveit?
„Jú, vissulega,“ segir Wagner og
hlær auðvitað. „Og við erum alveg
meðvituð um að þetta er ekki alltaf
mjög skynsamlegt. Í hreinskilni var
sú stefna tekin við gerð nýju plöt-
unnar að fáliðuð sveit gæti komið
henni til skila á hljómleikum. Það er
bæði hagkvæmara og skynsamlegra
og eykur líkurnar á því að við getum
spilað á stöðum eins og t.d. Íslandi.
Sem vel að merkja yrði frábært að
geta.“
– Nýja platan Is a Woman er mun
lágstemmdari en forverarnir. Það
hlýtur að hafa verið meðvituð
ákvörðun?
„Jú, alveg rétt. En reyndar hefur
spilamennska okkar alltaf verið
mjög lágvær inn á milli. Nú
ákváðum við hinsvegar að einbeita
okkur að rólegheitunum og einfald-
leikanum. Reyndum að fága þá hlið á
Lambchop betur.“
– Íburðurinn er og mun minni en á
Nixon t.d. þar sem kórar, strengir
og málmblásturshljóðfæri eru
óspart notuð til skrauts.
„Það var einhverra hluta vegna sú
leið sem varð fyrir valinu á ferð okk-
ar. Það er vitavonlaust að staldra of
lengi við á sama staðnum því þá fer
manni að leiðast.“
Hægt og hljótt
Á fyrri plötunum hefur innblástur
Lambchop verið fremur auðgreinan-
legur, hvort sem um var að ræða
sveita-, sálar-, djass- eða framúr-
stefnutónlist. Það á ekki við um Is a
Woman. Þar er mun erfiðara að
henda reiður á hvers konar tónlist er
á ferðinni sem verður fyrst og
fremst að teljast vitnisburður um að
Lambchop sé búin að finna sinn eig-
in hljóm.
„Við áttum sérlega auðvelt með að
framkalla þennan hljóm. Hann kom
alveg af sjálfum sér, alveg áreynslu-
laust. Það er kannski merki um að
við séum komin á endastöð ákveðins
þróunarstigs í tónlistinni. Sem á
hinn bóginn getur hugsanlega þýtt
það að næsta plata muni hljóma allt
allt öðruvísi. En annars er það ykkar
blaðamanna að velta ykkur uppúr
tónlistinni og skilgreina hana. Ég
þarf blessunarlega ekki að gera
það,“ segir Wagner kíminn og slær á
lær sér (örugglega).
– Er eitthvert þema á nýju plöt-
unni líkt og á Nixon?
„Nei, ekki á sama hátt. Ef hægt er
að tala um einhverja hugmynda-
fræði á bak við plötuna, ætli hún
snúist þá ekki einna helst um kyrrð-
ina.“
– Er manni óhætt að álykta svo að
innblásturinn hafi verið evrópskari
en áður?
„Það getur meira en verið.“
– Og þá koma áhrifavaldar á borð
við Nick Drake, Tindersticks og
Nick Cave upp í hugann.
„Ó, já! Herra Nick Cave. Það
máttu bóka.“
– Þessir herramenn hringja þá
einhverjum bjöllum?
„Já vissulega. Líkt og svo margt,
margt annað sem veitir okkur inn-
blástur, listmálarar, rithöfundar og
lífið sjálft. Innblásturinn þarf ekki
alltaf að vera tónlist.“
Americana-söngkonan Björk
– Hjálpar það ykkur eða getur það
verið byrði að koma frá hinni miklu
sveitatónlistarborg Nashville?
„Við erum og verðum alltaf stolt
af því að koma frá Nashville. Það er
svo einfalt. Það er ekkert til þess að
skammast sín fyrir og ég lít fremur á
það sem áskorun að reyna að eyða
þeim hleypidómum sem koma upp í
huga manna er þeir heyra að við
séum þaðan.“
– Yfirstandandi Americana-æði –
bóla sem á eftir að springa eða kom-
ið til að vera?
„Þetta á vafalítið eftir að líða hjá
eins og allt annað. Það góða við þetta
hugtak Americana er hversu víð-
feðmt það er. Það kæmi mér ekki á
óvart ef einhver snillingurinn ætti
eftir að skilgreina tónlist Bjarkar
sem Americana,“ segir Wagner og
hlær prakkaralega. „Svo verður
hugtakið víðfeðmara og víðfeðmara
þannig að á endanum fara menn
bara að kalla þetta „tónlist“. Hlær
enn. „Manstu eftir því hugtaki?“
Hlátur. Hrossahlátur. Eða réttara
sagt kótilettuhlátur.
Bandaríska hljómsveitin Lambchop
Það getur verið glatt á hjalla í saumaklúbbnum hjá Kurt Wagner (með
kúrekahattinn) og félögum hans, kótilettukörlunum og -konunni.
Saumaklúbbur-
inn Kótilettur
Fáar hljómsveitir njóta viðlíka virðingar
meðal tónlistarspekúlanta um þessar
mundir og Nashville-saumaklúbburinn
Lambchop. Skarphéðinn Guðmundsson
sló á þráðinn til aðalkótilettunnar, hins
hláturmilda Kurts Wagners, þar sem
hann var staddur á þýskri grund við
kynningu á nýju plötunni Is A Woman.
skarpi@mbl.is
var að gefa út plötuna Is A Woman