Morgunblaðið - 05.03.2002, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. MARS 2002 41
✝ Sólveig Jóhanns-dóttir fæddist á
Norðfirði 25. febrúar
1921. Hún lést á
Landakotsspítala 21.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jóhanna Ólína
Þorsteinsdóttir hús-
freyja og Jóhann
Sigurðsson tollvörð-
ur. Þau eru bæði lát-
in. Systkini hennar
voru Steinunn Sigur-
björg, f. 15.5. 1916,
d. 21.5. 1990, Hinrik
sem dó í frum-
bernsku, og Sigmar Adam, f.
17.6. 1927, d. 25.12. 1995. Hún
giftist 26.10. 1940 Jóni Þ. Björns-
syni bakarameist-
ara, f. 10.2. 1914, d.
28.12. 1992. Þeim
varð ekki barna
auðið.
Sólveig fluttist til
Reykjavíkur á ung-
lingsárum með for-
eldrum sínum. Hún
vann við ýmis störf
framan af ævi en um
miðjan aldur lærði
hún til sjúkraliða og
vann við það þar til
þau hjónin keyptu
bakarí sem þau ráku
um árabil.
Útför Sólveigar fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Í dag kveð ég Sólveigu móðursyst-
ur mína, Dúllu frænku, eins og við
systkinabörn hennar kölluðum hana.
Hún var af austfirsku bergi brotin,
fædd á Norðfirði eins og móðir henn-
ar og móðurfaðir, en faðir hennar
var fæddur í Mjóafirði.
Hún sleit barnsskónum á Norð-
firði, en flutti síðan með foreldrum
sínum til Reykjavíkur. Þar fór hún
snemma að vinna fyrir sér en sótti
kvöldskóla jafnhliða vinnunni.
Nítján ára giftist hún Jóni Þ. Björns-
syni. Hann var matsveinn m.a. á
Esju, sem sigldi hér með ströndinni
kringum landið og svo á Fossunum
milli landa á stríðsárunum. Þau eign-
uðust fallegt heimili í Bólstaðarhlíð
3. Nonni kom með ýmsa fallega muni
heim frá útlandinu og Dúlla var mikil
hannyrðakona og prýddi heimilið
með útsaumuðum rókókóstólum og
kúnstbróderuðum myndum. Bæði
voru þau mikil snyrtimenni og nutu
þess að hafa fallegt í kringum sig.
Þau urðu ekki þeirrar gæfu að-
njótandi að eignast börn og fengum
við systkinabörn Dúllu því að njóta
hennar kærleika ríkulega. Ég var
langelst í þeim hópi, lengi vel eina
barnið og fékk því athyglina óskerta
fram á fullorðinsár. Þá komu hin
systkinabörnin til sögunnar um svip-
að leyti og börnin mín og aldrei
gleymdi Dúlla neinu okkar. Hún
hefði átt að fá að eiga fullt hús af
börnum.
Ég minnist þess þegar ég var
krakki hvað það var gaman þegar
Dúlla kom austur á Norðfjörð í sum-
arfrí, alltaf svo fín og flott, og þá fékk
ég að fara í betri fötin líka og fara að
heilsa upp á frændur og vini með
henni. Þegar hún svo fór aftur hafði
mér oftast tekist að lauma flíkum af
sjálfri mér í töskuna hennar í von um
að fá að fara með henni. Þá voru nú
Reykjavíkurferðirnar til hennar
ekki lítið ævintýri. Dúlla lét sig alltaf
varða um ef einhver sem hún þekkti
þarfnaðist aðstoðar, bæði félagslega
og fjárhagslega. Þá taldi hún sjálf-
sagt að bæta þar úr eftir bestu getu.
Hún hlutaðist til um að fá lítið notuð
föt sem börn kunningja hennar voru
vaxin upp úr og senda þangað sem
vissi að þörf væri fyrir þau og bætti
þá ýmsu við frá sjálfri sér.
Hún var afskaplega vinnusöm
manneskja og starfaði við hin ýmsu
störf, en upp úr 1960 fór hún í
sjúkraliðanám og var með þeim
fyrstu sem útskrifaðist í þeirri grein.
Hún starfaði síðan á Slysadeildinni
um árabil. Mér fannst alltaf þetta
starf eiga mjög vel við hana því hún
var dugleg en góð þeim sem þurftu á
aðstoð að halda. Mér finnst að á
þessum árum hafi hún notið sín hvað
best á lífsleiðinni.
Hún var mikil félagsvera og hafði
gaman af að taka þátt í félagsstörf-
um, starfaði í Verkakvennafélaginu
Framsókn og í stjórn Sjúkraliða-
félagsins sem gjaldkeri og formaður
um tíma.
Um1970 hætti hún svo sjúkraliða-
störfum í bili og fór þá að vinna með
manni sínum við bakarí sem þau
höfðu keypt, Jónsbakarí við Skafta-
hlíð. Nonni maður hennar hafði farið
að læra bakaraiðn þegar hann hætti
á sjónum og hafði unnið sem bakari
um nokkurra ára skeið, og gekk
prýðisvel. Nonni var farinn að full-
orðnast og eftir um átta ára rekstur
seldu þau bakaríið og Dúlla fór aftur
að vinna sem sjúkraliði, nú í Hátúni
10. Þar kom að Dúlla hætti að vinna
utan heimilis svo þau gætu notið
„elliáranna“ saman en því miður fór
fljótlega að bera á því að hún gekk
ekki heil til skógar og greindist með
Alzheimer-sjúkdóm. Það hefur verið
grátlegt að horfa upp á þessa dug-
miklu konu verða algjörlega ósjálf-
bjarga af völdum þessa sjúkdóms
sem nú hefur lagt hana að velli eftir
um fimmtán ára baráttu. Ég kveð nú
Dúllu frænku mína og bið Guð að
geyma hana. Hafi hún þökk fyrir allt
og allt.
Jóh. Ólína Hlífarsdóttir.
Loksins kom kallið sem þú eflaust
varst farin að bíða eftir en gast ekk-
ert um það sagt enda Alzheimer-
sjúkdómurinn búinn að leika þig
grátt síðustu árin. Ég sit hér á af-
mælisdaginn þinn og minningarnar
hrannast að öll jólin, páskar og aðrir
hátíðisdagar sem þú varst hjá pabba
og mömmu auk allra hinna daganna
og við hjá ykkur Nonna. Þið að koma
með Gullfossi eða úr öðrum utan-
landsferðum með töskur fullar af föt-
um og nammi handa okkur. Á leið í
ferð út á land með fullan bíl af alls-
konar útilegudóti.
Árið 1970 keyptuð þið Jónsbakarí
sem þið unnuð bæði í þar til þið seld-
uð árið 1978. Unnum við öll systkinin
meira eða minna hjá ykkur í þann
tíma. Margir héldu að ég væri dóttir
ykkar enda lík þér bæði í útliti og
fasi. Eftir að þið selduð fórstu að
vinna aftur við sjúkraliðastörf sem
þú lærðir á Borgarspítalanum árið
1967 og unnum við saman á Heilsu-
verndarstöðinni einn vetur. Þú varst
í stjórn Sjúkraliðafélags Íslands og
formaður þess 1969–1970.
Það er ekki hægt að skrifa um þig
án þess að tala um Norðfjörð sem þú
hafðir sterkar taugar til og talaðir
mikið um hve gott var að alast upp
þar í tengslum við náttúruna sér-
staklega varð þér tíðrætt um fjöllin
sem voru þér kær.
Ég kveð þig hér Dúlla mín með
þeirri vissu að þú hefur það betra
núna.
Ég vil færa öllu því starfsfólki sem
hefur hugsað um þig í gegnum tíðina
bestu þakkir fyrir góða umönnun
þau 11 ár sem þú dvaldir fyrst á
Hvítabandinu og síðan á deild L4 á
Landakoti.
Ester Jóhanna Adamsdóttir.
SÓLVEIG
JÓHANNSDÓTTIR
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.

 '

 


2!2
*2B2


  



 3 4


 05 '
6

7



  
  /  
. 4


 , 
 88$
 

 4


 
) 




 3
 
 

2





   % - . 
A 74%  
! 4%  
/ -4%  
+  #  C# 
/ -(C# 4

 

 
   
 ')
  &

A2&
!!5
$((
: D
 7)"$
 

$
"+ 
* & # : 2 %  
% :2   %#  (
+ * 2 
 (2 2 
 & # + 4

 2
 


+2+!- .8  
   


 



 0 
 
  
  /

 92

 

 + 
  ,$$
/2
 

 

& 2 
!""! 4
% & 

 
  2
&@E+++
!- 1" 8<F
 7)"$


  


 %  . 
&/   4

 

 
 )
 
)


 









& EG2+!- .8
0($)
$ # ( 
8 /<;
   -
 . 
 
 
'
 

 8 
 1



( 
1%  
2 4- . % 
4%#  
*)01
/ /0   0((/0
    0((/0 4
% & )
 
 
)







+
H!

!- .8
 6! "$
   



 %
 





) 

 # 
 !$
' ! I  
8 
'  2 $ / &( 
 # 
' * "   
&( 
'  . # ! 
    / /0    0((/0 4