Morgunblaðið - 07.04.2002, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 SUNNUDAGUR 7. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Kransar - krossar
Kistuskeytingar • Samúðarvendir
Heimsendingarþjónusta
Eldriborgara afsláttur
Opið sun.-mið. til kl. 21
fim.-lau. til kl. 22



 
   

    

  
      
      

     
 

 !
 

 "
!#
!   
 $% &&
'        ( 
 
)   
    



   !"# $%&


'# (!!
 
 ) * &&
&+

 
 
 
   
         



  
  

  

 



  

  
  
!""# 

$%" &" "%# 

$ " '( %"# 
)*  $%" %

"" '( %"# 
$( +,,

'( %-
!"" %
 &"%" ."# 

&" "%-
!"" %

/(
!""# 

0%1  
!"" %
1-"%"+%

 

  
 

  
      

 

 

  
  
    !" # $$

"  # $$ "%  $ %"
 #
"  # $$ &'  ! %"
()
"  # $$ "*+)"   %"
 
"  # $$  ' ()" %"
'+)" % " '+)"

 
  

  
  
  

  


       
 

 






    
!  


"

!  # $  %
 &

    
  !   " # $ !  
% &
 
!# 
  !&!!
'&( )

 #  )&*$  
(* +# , )
 )&*$ )  &!!  
 )&*$ ) +- ./ &  !  
) 


 

       





 




        
  
 !"  
    #  $  % &   '((
  
 !"  "#

!  $  #  

!%#& '#' (  
)! & *

%# '#' ( "#
'# !   

+"  '#' ( "#
    

$  #  ,#!# "#
#
'#  

-!. !#  
/0' 1 $  # "#&
✝ Stefán Sigtrygg-ur Valdimarsson
fæddist í Reykjavík
29. júní 1934. Hann
lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi í
Fossvogi 28. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru hjónin
Stefanía Jónína Guð-
mundsdóttir, f. 1.7.
1908, d. 10.7. 1980,
og Valdimar Daníels-
son, f. 8.9. 1909, d.
20.12. 1992. Stefán
átti eina systur, Dýr-
finnu, f. 1.5. 1931, d.
23.6. 1992. Stefán kvæntist 15.9.
1956 Huldu Jakobsdóttur, f. 30.7.
1937. Börn þeirra eru: 1) Mar-
teinn Jakob, f. 25.7. 1956, maki
Ásgerður Helgadóttir, f. 15.2.
1961, börn þeirra eru Jóhanna
Helga, f. 7.1. 1981, Stefanía
Hulda, f. 14.11. 1984, og Daníel
Þór, f. 15.6. 1988. 2) Stefán Valdi-
mar, f. 24.7. 1957, maki Árný Þóra
Árnadóttir, f. 25.7. 1963, börn
þeirra eru Daníel Valgeir, f. 4.4.
1988, Brynjar Árni, f. 8.4. 1990, og
Þórunn Marta, f. 3.6. 1998, en fyr-
ir átti Stefán Eyrúnu Margréti, f.
20.7. 1979, og er dóttir hennar
Birta Líf Bjarkadóttir, f. 20.10.
1996. 3) Linda Björk, f. 15.12.
1958, maki Þórir Sigurbjörnsson,
f. 13.8. 1959, börn þeirra eru Arn-
dís Lilja, f. 17.1.
1995, og Bjarki Þór,
f. 4.12. 1998, fyrir
átti Linda synina
Benedikt Kristin
Ólafsson, f. 5.11.
1975, og Björn Kol-
bein Þorsteinsson, f.
7.12. 1978. 4) Daníel
Valgeir, f. 1.10.
1960, d. 10.2. 1984.
5) Arnar, f. 20.5.
1962, maki Kristín
Helga Þorsteinsdótt-
ir, f. 22.2. 1963, börn
þeirra eru Elín
Dögg, f. 29.11. 1983,
og Steinar Þór, f. 17.8. 1988. 6)
Hulda Bergrós, f. 13.1. 1968, maki
Hannes Kristjánsson. f. 6.1. 1968,
börn þeirra eru Kristján, f. 6.10.
1988, og Stefán Þór, f. 2.3. 1996. 7)
Hjalti Þór, f. 15.3. 1977.
Stefán fæddist í Reykjavík og
ólst þar upp. Hann vann ýmis
störf, vefari hjá Vefaranum í Mos-
fellssveit, í sandnámunum í Kolla-
firði og var kembimaður hjá Ála-
fossi. Hann vann einnig sem
vörubílstjóri hjá Mosfellshreppi,
ók skólabíl og margt fleira. Hann
var einn af stofnendum Litlu bíla-
stöðvarinnar í Mosfellssveit.
Útför Stefáns fer fram frá Há-
teigskirkju á morgun, mánudag-
inn 8. apríl, og hefst athöfnin
klukkan 15.
Nú loksins kom kallið, pabbi minn,
eftir alla þessa baráttu. Við vissum
hvert stefndi og að þrek þitt var á
þrotum. Á svona stundu leitar hugur
minn til baka og ég hugsa um allar
þær stundir sem eru mér svo dýr-
mætar.
Frá því árið 1998 þegar þú og
mamma fóruð í ferðina með húsbíla-
hópnum höfðum við systkinin það á
tilfinningunni að þú værir í þinni
hinstu för um landið að kveðja það og
vini. En þrjóskan var svo mikil að
það varð ekki svo. En í staðinn feng-
um við allan þennan tíma í viðbót
með þér. En svo kom að því og alltaf
er það jafnsárt.
Þó svo að þú værir bundinn heima
þá voru greiðarnir gerðir, sumir
dagar fóru í það að redda hinum og
þessum varahlutnum á besta verði í
bænum, því bíladellan fór ekki neitt.
Og ekki minnkaði stríðnin, þú hafðir
bara meiri tíma í að fylgjast með
okkar lífi og vandræðum. Og ef ekki
var fótbolti í sjónvarpinu hringdirðu.
Þú fylgdist svo vel með hvort sem
það voru jarðskjálftar í Hveragerði
eða snjókoman á Blönduósi, þá
varstu kominn í samband og oft á tíð-
um hafðir þú meiri vitneskju en við.
Þú hafðir það oft á mig að ég myndi
sofa þó að húsið hryndi á mig ein-
hverja nóttina í skjálftahrinum. En
margs er að minnast og margs er að
þakka þó standa alltaf gleðistundirn-
ar upp úr þegar maður lítur til baka.
Þú og mamma reistuð ykkur fallegt
heimili, Litlagerði. Litlagerði hefur
verið okkur systkinunum jafnöruggt
í lífinu og skatturinn. Þar stóðu og
standa allar dyr opnar á hvaða tíma
sólahringsins sem er, fyrir okkur,
vini okkar og ekki síst ykkar vini. Já,
oft var og er kátt í eldhúsinu í Litla-
gerði. Aldrei var spurt um stétt né
stöðu, dyrnar stóðu opnar fyrir
menn og málleysingja.
Ég hef alltaf verið svolítil pabba-
stelpa og grætt dálítið á því. Pabbi
reisti flottasta kofann í hverfinu
handa mér og varð þá dúfnakofi
strákanna að víkja (þó svo þeir hefðu
áhuga á öllu öðru en dúfum á þeim
tíma). En ég fékk flottasta kofann og
pabbi setti meira að segja alvörugler
í gluggana. Pabbi byggði líka sund-
laug í garðinum fyrir börnin sín og
barnabörnin sem voru byrjuð að líta
dagsins ljós. Hún varð vígð eftir-
minnilega á á fjörutíu og fimm ára
afmæli hans. Ferðir pabba á haug-
ana voru skemmtilegar, hann kom
iðulega með meira heim en hann
hafðí hent. Hann fann alltaf eitthvað
nýtilegt og eftir eina slíka töfraði
hann fram fjögur þríhjól fyrir afa-
strákana sem voru að vonum glaðir.
Já, pabbi hélt mér undir skírn,
hann valdi meira að segja nafnið
mitt, þetta voru fallegustu nöfn sem
hann vissi um. Stóð við hlið mér á
fermingardaginn og átti þá ósk að
leiða mig upp að altarinu (sem ekki
verður af því miður). Hann kom að
undirbúningi ferðar til Svíþjóðar
sem ég fór með handboltanum og
mætti inn á Tungubakka þegar ég
keppti í fótbolta, hann sótti mig líka
á böllin þegar ég hafðí aldur til, já
hann passaði vel upp á litlu stelpuna
sína. Kaup á fyrsta bílnum, þá var
hann í essinu sínu. Bílar og tæki voru
aðaláhugamál pabba, þeysast í
ferðalag hvort sem var á vetri að sjá
Heklugos eða Þórsmörk að sumri.
Já, allar þessar ferðir voru farsælar
og ekki var hann í vandræðum að
redda hlutunum sem upp komu. Ef
von var á Færeyingum, var ekki að
spyrja, að pabbi útvegaði færeyska
fánann. Já, það var sama hvað var,
hann var ekki í vandræðum.
Það hefur ekki verið átakalaust að
koma 7 börnum til manns en það
gerðu þau svo sannarlega með allri
sinni hlýju og umhyggjusemi að þau
mega vera stolt af (þótt ég segi sjálf
frá). Fyrir rúmum 18 árum misstu
þau son og við mætan bróður af slys-
förum. Það reyndi verulega á og
pabbi stóð sem klettur og hélt utan
um mömmu og börnin sín. Það
þjappaði okkur öllum saman og hef-
ur orðið til þess að þær stundir sem
við höfum átt saman eru ómetanleg-
ar. Mamma og pabbi hafa lagt mikla
áherslu á að eiga sem flestar
ánægjulegar stundir með okkur í
veikindum pabba. Því enginn vissi
hvenær síðasti afmælisdagurinn eða
síðustu jólin hans pabba yrðu. Og sú
varð raunin að síðustu jól voru þau
síðustu hjá pabba. Mikið er ég þakk-
lát fyrir að þú hafir fengið að eyða
þeim í Litlagerði í faðmi fjölskyld-
unnar. Ég vil þakka þér að fá að vera
dóttir hans Didda í Litlagerði, ég vil
fá að þakka þér fyrir að hafa verið
góður afi og vinur vina þinna. Ég vil
líka þakka þeim sem gerðu það
mögulegt að þú gast verið heima svo
lengi sem þú varst, mamma, þú átt
heiður skilið fyrir alla þína þolin-
mæði. Við sáum það best þegar þú
veiktist að ekki var auðvelt starf að
sinna pabba ásamt fullri vinnu.
Pabbi, nú andar þú auðveldlega, sit-
ur og spilar á nikkuna þína og eflaust
hefur Dandi bróðir tekið á móti þér
opnum örmum, þú skilar kveðju og
megi góður guð gefa mömmu styrk.
Hún er hetja.
Ó, guð ef að lífið mig leikur grátt
þá lát mig ei verða bitra
gefðu mér kraft til að horfa hátt
og hugsa ekki mest um það liðna
en gefðu að ég skilji hve gott ég hef átt
og gerðu mig hugrakka og vitra.
(Arndís G. Jakobsdóttir.)
Þín dóttir,
Hulda Bergrós.
Sem elsta barnabarn afa naut ég
ýmissa forréttinda. Og eru þær
margar stundirnar sem ég átti með
afa. Afi var mikið fyrir vélknúin öku-
tæki, sér í lagi jeppa og vélsleða.
Hann hvatti mig stöðugt og hjálpaði
mér með þau tæki og tól. Mér er í
fersku minni þegar afi kom með
fyrsta sleðann minn í hlað, sem hann
og Addi frændi gerðu upp nýmálað-
an og flottan. En hann var ekki lengi
í svoleiðis ástandi. Því maður kunni
ekki að fara með slíka hluti. En afi
kunni það.
Um páskana fórum við bræður og
frændur oft með afa og ömmu í sum-
arbústað. Voru sleðarnir teknir með
svo hægt væri að þeysast þar í kring.
Eins þegar afi og amma eignuðust
fyrsta húsbílinn, fengum við bræður
að fljóta með í Þórsmörk og fleiri
staði.
Við systkinin höfum átt athvarf
hjá afa og ömmu í Litlagerði hvenær
sem var. Þar hefur stórfjölskyldan
hist á jólum og öðrum tyllidögum.
Eftir að afi hætti að geta ferðast
sjálfur, hlustaði hann á ferðasögurn-
ar okkar, sá þær jafnvel á mynd-
bandi. Afi var iðinn við að hringja í
okkur á þessum ferðalögum til þess
að spyrja hvar við værum eða hvern-
ig veðrið væri. Hann gerði líka at-
hugasemdir ef bílarnir litu ekki nógu
vel út hjá okkur. Við þyrftum að fara
og þvo og bóna. Yngri systkini okkar
þekktu ekki þennan afa sem lagaði
fyrir okkur og bætti. Arndís litla
fékk það hlutverk að sendast fyrir
afa, ná í vatn eða sækja eitthvað ann-
að hún gerði það með mikilli ábyrgð-
artilfinningu. En Bjarki hafði meiri
áhuga á kex-skúffunni hans afa, þar
geymdi hann afakex. Eins vöktu
hjálpartæki afa áhuga hans.
Elsku amma, þú stendur ekki ein í
sorginni, við stöndum með þér og
höldum áfram að koma í Litlagerði
sem hefur verið miðpunkturinn í
okkar lífi. Við gleymum ekki afa og
við trúum að honum líði betur og
haldi áfram að fylgjast með okkur
þar sem hann er nú.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín barnabörn,
Benedikt, Björn,
Arndís og Bjarki.
STEFÁN SIGTRYGG-
UR VALDIMARSSON