Morgunblaðið - 07.04.2002, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 7. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ

 

  

 
    
   



    
 !
"#$ %&' & ()* 
'+ &' & ())& ,&*!& ' -.&&

. ' & ()*   &)-& ))&
&- ' & ()*  $  &))&

) && ' & ())&
&&
 . )* 
&&/
&*0 $ *  
1 &1+ &-1 &1 &1+ &
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
✝ Halla Sigurjónsfæddist í
Reykjavík 15.11.
1937. Hún lést á
heimili sínu, Víði-
grund 59, Kópavogi,
31. mars síðastlið-
inn.
Foreldrar hennar
voru Elín Þorláks-
dóttir ljósmóðir, f.
29.10. 1904, d. 10.7.
1997, og Sigurður
Jónsson rafvirkja-
meistari, f. 10.4.
1894, d. 4.6. 1938.
Stjúpfaðir Höllu var
Sigurður Grímsson verkstjóri, f.
10.5. 1888 d. 1.6. 1980. Hálfsystk-
ini Höllu, samfeðra: Sigurveig,
maki Hjalti Þorvarðarson, þau
eiga fjögur börn; Gísli Þór, maki
Sigrún Jónsdóttir, látin, þau eiga
þrjú börn; Jóhanna, maki Guð-
mundur Hansen, látinn, þau eign-
uðust fimm börn; Jón, maki I:
Guðfinna Erla Jörundsdóttir, þau
slitu samvistum, þau eiga fjögur
börn, maki II: Dagmar Guð-
mundsdóttir; Sigurður, maki Sig-
ríður Ása Guðmundsdóttir, þau
eiga tvo syni. Uppeldisbróðir
Höllu er Olgeir Skúli Sverrisson,
Dentistry 1982-1984. Hlaut sér-
fræðileyfi í tannfyllingu og tann-
sjúkdómafræðum 1987. Starfaði
sem aðstoðartannlæknir hjá Jón-
asi Thorarensen í Reykjavík
1964-1966 og 1972-1978. Gegndi
kandídatsstöðu í tannlækningum
við Memorial Hospital í Worcest-
er 1967-1968. Starfaði sem tann-
læknir á eigin stofu í Reykjavík
frá 1978-1982 og frá 1984 til
dauðadags. Halla var stunda-
kennari við tannlæknadeild HÍ
1976-1979, aðjúnkt 1979-1982,
lektor 1984-1997 og dósent frá
1997 til æviloka. Í stjórn tann-
læknafélags Íslands (TFÍ) frá
1978-1980 og gjaldkeri 1991-
1993. Í stjórn Nordisk Odontolog-
isk Forening (NOF) 1990-1996 og
International Association of
Dental Researchers (IADR) 1990-
1996. Í stjórn vísindasjóðs TFÍ frá
1993-2001. Kjörin félagi í Aca-
demy of Operative Dentistry og
American Goldfoil Operators.
Meðlimur í Félagi kvenna í
fræðslustörfum, Delta Kappa
Gamma. Hún stundaði rannsóknir
í samvinnu við erlendar rann-
sóknarstofnanir og ritaði fjölda
greina í vísinda- og fræðiritum,
innlendum sem erlendum í sér-
grein sinni, sem var tannfylling,
efnisfræði og tannsjúkdómafræði.
Útför Höllu fer fram frá Bú-
staðakirkju á morgun, mánudag-
inn 8. apríl, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
maki Sigurrós Her-
mannsdóttir, hann á
fimm börn og tvær
stjúpdætur. Hinn 7.
mars 1959 giftist
Halla Sigurgeiri
Kjartanssyni lækni, f.
7.3. 1938. Foreldrar
hans eru Þorgerður
Einarsdóttir, f. 28.3.
1901, og Kjartan Ein-
arsson bóndi í Þóris-
holti í Mýrdal, f. 27.8.
1893, d. 28.7. 1970.
Börn Höllu og Sig-
urgeirs eru: 1) Aðal-
steinn, forstöðumað-
ur Rannsóknarstöðvar skóg-
ræktar á Mógilsá, f. 12.6. 1962.
Maki Steinunn Geirsdóttir, f.
28.9. 1963, leiðsögumaður og
kennari. Börn þeirra: Hugrún,
Borghildur og Geir. 2) Elín tann-
læknir, f. 9.2. 1967. Maki Kristján
Hallvarðsson rafmagnsverkfræð-
ingur, f. 4.5. 1967. Börn þeirra:
Halla, Katla og Embla.
Halla varð stúdent frá Mennta-
skólanum á Laugarvatni 1958,
lauk tannlæknaprófi frá HÍ 1964
og framhaldsnámi í Bandaríkjun-
um, Memorial Hospital 1967-1968
og Indiana University School of
Ég sat við efans byrgðu bogadyr
og beið, ég vissi ei hvers, og tíminn leið
á þungum væng um þetta dapra svið
en þó of hratt því sífellt skyggði meir
af dimmri nótt með gráan geig í för,
glámeygan vom er sýndi mér og bauð
mér inn um hrímað hlið, en bak við það
var haustleg rökkurauðn.
Þá komu boð frá þér
og orð þitt strauk af himni húmsins ryk
og hliðið varð að grænna skóga sveig
þar suðrænn blær með söng og angan lék
um sorgarbörn að leik, um þig og mig;
og langþráð von mín, sál þín sæl og rík,
úr sólhyl augna þinna í breiddan faðm minn
steig.
(Snorri Hjartarson.)
Með sorg í hjarta kveð ég elsku-
lega tengdamóður mína, Höllu Sig-
urjóns, eftir 18 ára nána samfylgd, en
á þá samleið lít ég sem sérstök for-
réttindi. Hún tók mér opnum örmum
við okkar fyrstu kynni, opnari og ein-
lægari en ég átti að venjast. Hún vildi
svo vel og gaf svo ríkulega að stund-
um hafði ég ekki við að taka á móti.
Við vorum ólíkar í mörgu, en lærðum
fljótt að meta hvor aðra og virða án
skilyrða. Halla hafði persónueigin-
leika sem gerðu hana ósjálfrátt að
miðpunkti fjölskyldunnar. Það mun-
aði mikið um hana og engin samkoma
eða samverustund í fjölskyldunni var
fullskipuð nema að Halla væri mætt.
Hún var sterkur bakhjarl í tilveru
barna sinna og ekki síst barnabarna
og veitti þeim ómetanlegt veganesti
út í lífið með margvíslegum hætti.
Halla lét sér afskaplega annt um sitt
fólk og þrátt fyrir langa vinnudaga
hafði hún ætíð tíma fyrir fjölskyld-
una. Hún kom miklu í verk, gaf mikið
af sér og maður fylltist krafti við að
hafa hana nálæga. Hún geislaði líka
af lífskrafti allt til æviloka. Mér finnst
ég rík að hafa átt hana að og er ég
sérstaklega þakklát fyrir árin þrjú
sem við bjuggum öll undir sama þaki
á Langholtsvegi, en sú nána sambúð
reyndist okkur öllum vel, ekki síst
dætrum mínum sem sjá á eftir ömmu
sinni með ómældum söknuði barns-
sálarinnar.
En það var ekki bara fjölskyldan
sem naut umhyggju og áhuga Höllu.
Hún bar mikla hlýju til samferðafólks
síns og var vinamörg með eindæm-
um. Það var gaman að fylgjast með
henni á tannlæknastofunni, um-
hyggja og velvild í garð sjúklinganna
er mér minnisstæð. Hún hlúði vel að
öllu sem lifir og ræktaði fólk af kappi.
Hún gat töfrað fram veislur við öll
möguleg tækifæri og af litlu tilefni.
Minnisstætt er mér þegar dóttir mín
vildi endilega hafa barbíköku í fjög-
urra ára afmæli sínu og vafðist fyrir
mér að uppfylla þá ósk. Halla amma
frétti af þessum vandræðagangi okk-
ar mæðgna og að vörmu spori var
hún mætt til að útbúa óskakökuna.
Þarna sat hún við eldhúsborðið heima
hjá mér með ömmustelpurnar eins og
fjögurra ára gamlar uppi á borði og
töfraði fram bleika barbíköku með
bros á vör.
Núna þegar lífseldur Höllu er
slokknaður og söknuðurinn er sem
sárastur, þá veit ég að við sem sitjum
við næturglóðina af lífi hennar hér
munum finna vorið á ný og ylinn af
dýrmætum minningum.
Ég kveð Höllu tengdamóður mína
með djúpum söknuði, en fyrst og
fremst með þakklæti, hlýhug og virð-
ingu.
Blessuð sé minning hennar.
Steinunn Geirsdóttir.
Elsku besta Halla frænka mín, vin-
kona mín, móðir mín og amma barns-
ins míns. Nú er komið að erfiðustu
stund sem ég hef þurft að takast á við
– að kveðja þig. Aðeins þeir sem
þekktu þig vita hvað ég á við þegar ég
segi að það eru ekki til nógu falleg orð
til að lýsa þér. Þeir sem voru nógu
heppnir að fá að kynnast þér vissu að
þeir vildu aldrei sleppa þér. Heima
hjá þér var alltaf fullt hús af vinum og
vandamönnum, fólki sem leitaði til
þín – í þennan fallega og notalega
geisla sem var alltaf í kringum þig.
Þú hafðir einstaka hæfileika til að
láta mér líða eins og ég væri eina
manneskjan í öllum heiminum sem
skipti máli þegar ég var hjá þér.
Þannig varst þú bara.
Dauðinn kemur óumbeðinn þegar
um svona ungt fólk er að ræða en ég
veit að þú getur horft til baka á líf þitt
með stolti. Þú áttir eiginmann, börn,
barnabörn, fjölskyldu og vini sem
dýrkuðu þig af fullri virðingu og ást.
Því miður leitar Guð að besta fólkinu
þegar hann vantar engla. Hann hefur
haft mjög sérstakan engil í huga þeg-
ar hann leitaði að þér. Ég veit að ég á
að vera ánægð að þú sért farin í hend-
ur Guðs, það var bara svo gott að hafa
þig hjá okkur.
Þú kenndir mér og gafst mér svo
margt sem aldrei er hægt að taka frá
mér. Þú átt svo ríkan þátt í mér og
allri minni tilveru. Takk fyrir það. Þú
komst alltaf upp í huga minn þegar
ég þurfti leiðbeiningar í lífinu. Svo oft
hafðirðu stappað í mig stálinu þegar
móti blés, staðið með mér og bent
mér á réttar leiðir þegar þær virtust
hvað fjarlægastar. Það var svo gott
að leita til þín. Þú áttir falleg svör við
öllu. Ég mun aldrei hætta að leita til
þín eða tala við þig. Ég þarf bara að
finna nýja leið til að heyra í þér. Þú
verður alltaf lifandi í hjarta mínu.
Takk fyrir að gefa mér svona góða
fyllingu í hjartað mitt.
Þú baðst mig um eina ósk. Þú
baðst mig um að passa upp á að hún
Elín þín hefði alltaf einhvern til þess
að tala við þegar þú værir farin. Ég
lofa þér því að við höfum alltaf hvor
aðra. Takk fyrir að gefa mér svona
góða systur.
Elsku besta Halla frænka mín,
takk fyrir allar góðu minningarnar og
fyrir að taka mig inn í þína fjölskyldu
sem dóttur. Í öðrum orðum, takk fyr-
ir að vera þú. Sofðu rótt, elsku fallegi
engillinn minn.
Þín
Sigríður (Sirrý).
Halla, elsku vinkona mín, er látin
eftir erfiða sjúkdómsbaráttu. Halla
var kjarkmikil, dugleg og greind
kona með lifandi hugsjónir. Í fáum
orðum sagt frábær manneskja.
Kynni okkar hófust í Hlíðunum
fyrir 50 árum og það var gæfa mín
hve sambandið hefur verið náið og
traust þrátt fyrir fjarlægðina okkar í
milli.
Heimili Sigurgeirs og Höllu er sér-
lega glæsilegt og hlýlegt. Gestrisni
þeirra var mér ómetanleg. Þau voru
ætíð höfðingjar heim að sækja.
Halla og Sigurgeir dvöldu nokkr-
um sinnum á heimili mínu í Kaliforn-
íu og við áttum frábærar samveru-
stundir með fjölskyldum okkar bæði
á Íslandi, í Evrópu og Kaliforníu og
þá minnist ég helst skíðaferðanna
okkar til Austurríkis og Sun Valley.
Við Halla áttum þess kost að hitt-
ast og eiga samverustundir í júlí í
fyrra og það var mér mjög dýrmætt.
Við röbbuðum um gamlar og góðar
stundir, um æskuvinkonu okkar Ást-
hildi sem lést 1993. Og við ræddum
líka hve lífið hefur verið okkur gjöf-
ult, um börnin okkar og barnabörnin.
Halla var ákaflega vongóð um að hún
mundi yfirstíga þennan alvarlega
sjúkdóm. Það lýsir kannski best
þreki hennar og viljastyrk.
Megi Guð blessa Höllu mína og
veita aðstandendum hennar stuðn-
ing. Ég og synir mínir Gunnar og
Leifur sendum Sigurgeiri, Aðalsteini,
Elínu og börnum þeirra hugheilar
samúðarkveðjur.
Bið ég Guð að geyma þig
góða vininn bjarta.
Ég mun alltaf muna þig
innst í mínu hjarta.
(Höf. ók.)
Dóra Hjartar,
Kaliforníu.
Það var sem ég fengi þungt högg
þegar ég frétti á páskadagsmorgun
að Halla frænka væri dáin. Jafnvel
hún, þessi sterka kona, varð að lúta í
lægra haldi fyrir þessari óvætti sem
krabbameinið er.
Í gamalli minningu var Halla sigld.
Hún fór í langskólanám til Ameríku
og fyrir sveitastrák á síðustu öld var
það harla merkilegt. Þau Halla og
Sigurgeir og börn þeirra komu oft í
sveitina austur fyrir fjall. Þau urðu
góðir vinir foreldra minna og okkar
systkina. Nærvera þeirra var jafnan
hlý og kímin, traust og blönduð virð-
ingu.
Halla minnti mig á móður sína El-
ínu, sem reyndist mér svo vel. Í þeim
báðum fann maður sterka konu sem
var hægt að treysta á. Glaðværa konu
sem gott var að vera nálægt.
Það er komið að því að kveðja
Höllu frænku. Konuna sem var
traust sem bjargið og hlý sem sand-
urinn. Við hjónin höfum mikla samúð
með Sigurgeiri og börnum hans, Að-
alsteini og Elínu, mökum þeirra og
börnum.
Megi sorgin reynast ykkur vel.
Þorlákur Karlsson,
Kristjana Skúladóttir.
Við vottum fjölskyldu Höllu samúð
okkar um leið og við þökkum Höllu
fyrir ánægjulegar stundir í skólan-
um.
Nemar við tannlæknadeild
Háskóla Íslands.
HALLA
SIGURJÓNS
 Fleiri minningargreinar
um Höllu Sigurjóns bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.