Morgunblaðið - 04.07.2002, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JÚLÍ 2002 31
taks hf. samkvæmt beiðni sem meðákærði
Tómas gaf út til sölufyrirtækisins. Ístak hf.
krafði fjárhæð reiknings Víddar hf., dag-
setts 14. febrúar 2001, kr. 290.693, hjá
byggingarnefnd Þjóðleikhússins með reikn-
ingi dagsettum 28. febrúar 2001 að við-
bættu 15% álagi. Ákærði Árni endurgreiddi
fjárhæðina 13. ágúst 2001 án álagsins.
25. hurðir, karma, glugga og innréttingar
sem hann tók út hjá Trésmiðju Sigurjóns
Jónssonar, Stokkseyri, í viðskiptareikning
Ístaks hf. samkvæmt beiðni sem með-
ákærði Tómas gaf út til trésmiðjunnar dag-
settri 3. maí 2001. Ístak hf. krafði fjárhæð
reiknings Trésmiðju Sigurjóns Jónssonar,
dagsetts 8. maí 2001, kr. 418.000, hjá bygg-
ingarnefnd Þjóðleikhússins með reikningi
dagsettum 14. júní 2001 að viðbættu 15%
álagi. Ákærði Árni endurgreiddi fjárhæðina
13. ágúst 2001 án álagsins.
26. hurðir, karma, gerefti, þröskulda og
hurðarhúna sem hann tók út hjá Húsa-
smiðjunni hf., Reykjavík, í viðskiptareikn-
ing Ístaks hf. samkvæmt beiðni sem með-
ákærði Tómas gaf út til Húsasmiðjunnar
hf. 3. maí 2001. Ístak hf. krafði fjárhæð
reiknings Húsasmiðjunnar hf., dagsetts 16.
maí 2001, kr. 104.981, hjá byggingarnefnd
Þjóðleikhússins með reikningi dagsettum
14. júní 2001 að viðbættu 15% álagi.
27. baðherbergistæki sem hann tók út hjá
Tengi ehf., Kópavogi, í viðskiptareikning
Ístaks hf. samkvæmt beiðni sem með-
ákærði Tómas gaf út til Tengis ehf. dag-
settri 3. maí 2001. Ístak hf. krafði fjárhæð
reiknings Tengis ehf., dagsetts 16. maí
2001, kr. 184.624, hjá byggingarnefnd Þjóð-
leikhússins með reikningi dagsettum 14.
júní 2001 að viðbættu 15% álagi.
Brot ákærða Árna samkvæmt 22. og 23.
tölulið þykja varða við 249. gr., sbr. 138. gr.
almennra hegningarlaga, en brot ákærða
Tómasar samkvæmt sömu liðum við 249.
gr. almennra hegningarlaga.
Brot ákærða Árna samkvæmt 24. til 27.
tölulið þykja varða við 247. gr. en brot
ákærða Tómasar samkvæmt sömu tölulið-
um við 247. gr., sbr. 22. gr. almennra hegn-
ingarlaga, en til vara við 249. gr. almennra
hegningarlaga.
V
Ákærðu Birni Kristmanni og Gísla Hafliða
eru gefnar að sök mútur með því að hafa;
28. sem fyrirsvarsmenn Þjóðleikhúskjall-
arans hf. lofað á árinu 2001 að greiða með-
ákærða Árna sem formanni byggingar-
nefndar Þjóðleikhússins kr. 650.000 þóknun
fyrir að samþykkja greiðslu á reikningi
Þjóðleikhúskjallarans hf. á hendur bygg-
ingarnefnd Þjóðleikhússins, vegna ýmissa
lagfæringa í Þjóðleikhúskjallaranum á
fimm ára tímabili, dagsettum 8. febrúar
2001, að fjárhæð kr. 3.154.419. Þóknunina
inntu þeir af hendi í marsmánuði 2001 þeg-
ar reikningsfjárhæðin hafði verið greidd
Þjóðleikhúskjallaranum hf. af fjárveiting-
um byggingarnefndar Þjóðleikhússins.
Brot ákærðu samkvæmt 28. tölulið þykir
varða við 109. gr. almennra hegningarlaga.
Þess er krafist að ákærðu verði dæmdir
til refsingar.“
Undir rekstri málsins óskaði ákæruvaldið
eftir því að leiðrétta ritvillu í ákærunni. Leið-
réttingin felst í heimfærslu brota samkvæmt
7. og 12. lið ákæru. Í stað tilvísunar til 1. mgr.
20. gr. almennra hegningarlaga að því er 7. lið
varðar komi 12. liður ákæru.
Leiðrétt hefur verið ritvilla í ákærunni þar
sem ákærði Björn Kristmann er sagður heita
Björn Kristmar.
Verjandi ákærða Árna krefst þess að
ákærði verði sýknaður af öðrum ákæruliðum
en þeim sem ákærði hefur játað og síðar verð-
ur vikið að. Þess er krafist að ákærða verði
ekki gerð sérstök refsing. Komi til þess að
refsing verði ákvörðuð þá er þess krafist að
hún verði skilorðsbundin að mestu eða öllu
leyti. Krafist er réttargæslu- og málsvarnar-
launa að mati dómsins og að þau verði að
mestu leyti greidd úr ríkissjóði.
Verjandi ákærða Björns Kristmanns krefst
þess að ákærði verði sýknaður af öllum kröf-
um ákæruvaldsins og að málsvarnarlaun verði
dæmd að mati dómsins úr ríkissjóði.
Verjandi ákærða Gísla Hafliða krefst sýknu
af öllum kröfum ákæruvaldsins og að sakar-
kostnaður verði greiddur úr ríkissjóði, þar
með talin málsvarnarlaun að mati dómsins.
Verjandi ákærða Stefáns Axels krefst
sýknu af öllum kröfum ákæruvaldsins og að
allur sakarkostnaður, þar með talin málsvarn-
arlaun að mati dómsins, verði greiddur úr rík-
issjóði.
Verjandi ákærða Tómasar krefst sýknu af
öllum kröfum ákæruvaldsins. Málsvarnar-
launa er krafist úr ríkissjóði að mati dómsins.
Verði ákærði Tómas ekki sýknaður af kröfum
ákæruvaldsins er ekki krafist málsvarnar-
launa.
Lögreglurannsókn máls þessa hófst er rík-
issaksóknari óskaði eftir henni með bréfi dags.
27. júlí 2001. Óskað var eftir rannsókninni eftir
að ríkisendurskoðun hóf athugun á fjármála-
og umsýslustörfum Árna Johnsen sem for-
manns byggingarnefndar Þjóðleikhússins.
Með bréfi 26. mars sl. var lögreglurannsóknin
send ríkissaksóknara. Ákæra og gögn málsins
voru send Héraðsdómi Reykjavíkur með bréfi
dags. 6. maí sl. og málið þingfest 17. s.m.
Samkvæmt framburði ákærða Árna fyrir
dómi og samkvæmt gögnum málsins var bygg-
ingarnefnd Þjóðleikhússins leyst frá störfum í
febrúar 1996. Hinn 13. febrúar 1996 skipaði
menntamálaráðherra nefnd sem fjalla skyldi
um ,,endurbætur og uppbyggingu Þjóðleik-
hússins. Hlutverk nefndarinnar verður meðal
annars að skipuleggja framhald þess upp-
byggingarstarfs sem staðið hefur um skeið,
gera áætlanir um kostnað og tillögur um leiðir
og verklag“, eins og segir í bréfinu, þar sem
ákærða Árna var falin formennska í nefndinni,
en í henni sátu auk ákærða Stefán Baldursson
þjóðleikhússtjóri og Steindór Guðmundsson,
forstöðumaður Framkvæmdasýslu ríkisins. Í
niðurlagi skipunarbréfsins segir: ,,Þóknun fyr-
ir nefndarstörfin verður greidd að fenginni
umsókn þóknananefndar ríkisins.“
Með bréfi ákærða Árna til menntamálaráð-
herra, dags. 2. ágúst 2001, sagði hann sig úr
nefndinni og veitti menntamálaráðherra hon-
um lausn með bréfi dags. 7. s.m.
Í bréfi forsætiráðuneytisins til ákærða
Árna, sem dags. er 8. mars 1999, segir meðal
annars, að norsk stjórnvöld hafi ákveðið í til-
efni af 1000 ára afmæli kristnitöku á Íslandi að
gefa hingað til lands stafkirkju sem valinn hafi
verið staður í Vestmannaeyjum. Í bréfi þessu
var ákærði Árni skipaður formaður nefndar-
innar sem annast skyldi þetta verkefni fyrir
hönd ríkisins, en nefndin skyldi hafa yfirum-
sjón með framkvæmdum og öðru því er lýtur
að móttöku gjafarinnar. Í niðurlagi skipunar-
bréfsins segir: ,,Leitað verður til þóknana-
nefndar um ákvörðun þóknunar til nefndar-
manna.“
Í ódagsettri skýrslu um Brattahlíðarverk-
efnið segir að ákærði Árni hafi verið skipaður
formaður byggingarnefndarinnar á ársfundi
Vestnorræna ráðsins sem haldinn var í Fær-
eyjum á árinu 1993. Tveir aðrir sátu í stjórn
með honum, þingmenn frá Færeyjum og frá
Grænlandi. Ekki liggja fyrir gögn um það hve-
nær og hvort þessi nefnd hefur verið leyst frá
störfum.
Fyrir dómi lýsti ákærði Árni margháttuðum
störfum sem hann vann sem formaður bygg-
ingarnefndar Þjóðleikhússins. Hann kvað að-
ferðir sínar ekki í öllum tilvikum hafa verið
hefðbundnar og skýrði hann það. Hann lýsti
einnig undirbúningi og vinnu við Brattahlíð-
arverkefnið. Ekki þykir ástæða til þess að
rekja framburð ákærða Árna um þetta, eða
lýsa málavöxtum á annan hátt en gert verður í
tengslum við einstaka ákæruliði hér á eftir.
Nú verður vikið að einstökum ákæruliðum.
Verður rakinn framburður ákærðu og vitna
fyrir dómi og hjá lögreglu eftir því sem ástæða
þykir.
Niðurstaða einstakra ákæruliða verður rak-
in á eftir viðkomandi ákærulið.
I
A. Meintur fjárdráttur ákærða
Árna í opinberu starfi sem
formaður byggingarnefndar
Þjóðleikhússins
Töluliðir 1–4, 6, 8 og 9
Ákærði Árni hefur játað fyrir dómnum sak-
arefni sem lýst er í töluliðum 1–4, 6, 8 og 9, 23–
27, eða í alls tólf töluliðum. Til stuðnings þess-
um ákæruliðum eru í öllum tilvikum ítarleg
gögn. Dómarinn ákvað við upphaf aðalmeð-
ferðar málsins í samráði við ákærandann og
verjanda ákærða Árna, að ekki væri þörf á
frekari sönnunarfærslu um þessa ákæruliði að
því er ákærða Árna varðar, sbr. 2. málslið 3.
mgr. 129. gr. laga nr. 19/1991 um meðferð op-
inberra mála, hér á eftir skammstafað oml.
Samkvæmt þessu og með vísan til 1. máls-
liðar 2. mgr. 135 gr. oml. er í stað málavaxta-
lýsingarinnar skírskotað til ákærunnar um
lýsingu málavaxta að því er þá ákæruliði varð-
ar, þar sem ákærði Árni er einn ákærður,
enda málið að því leyti dæmt samkvæmt ský-
lausri játningu hans fyrir dómi.
Niðurstaða töluliða 1–4, 6, 8 og 9
Þessir ákæruliðir eru allir dæmdir sam-
kvæmt skýlausri játningu ákærða fyrir dómi.
Játning hans er í samræmi við önnur gögn
málsins. Samkvæmt þessu er sannað með
játningu ákærða fyrir dómi og með öðrum
gögnum málsins að ákærði hafi gerst sekur
um þá háttsemi sem lýst er í þessum ákærulið-
um. Brot hans eru í öllum tilvikum rétt færð til
refsiákvæða í ákærunni.
5. töluliður
Ákærði Árni neitar sök. Ákærði kvað fán-
ana og veifurnar hafa verið pantaðar í þágu
Þjóðleikhússins, en að sendingin hefði glatast
af ástæðum sem raktar verða. Hann kvað hafa
verið vilja til þess að nota íslenska fánann
meira við leikhúsið og því hefði hann haft sam-
band við Fánastofuna á Hofsósi og pantað
fána. Hann kvað sig minna að hann hefði rætt
við húsvörð Þjóðleikhússins um þá hugmynd
sína að setja upp flaggstangir við inngang leik-
húskjallarans og að fánamálið hefði eitthvað
verið rætt við hann. Ákærði kvaðst hafa beðið
um að reikningur fyrir pöntunina yrði sendur
á heimili sitt svo að hann gæti skrifað upp á
reikninginn svo hann fengist greiddur.
Skömmu síðar kvað ákærði hafa verið hringt í
sig úr menntamálaráðuneytinu og honum
greint frá því að í anddyri ráðuneytisins væri
kassi merktur ákærða. Hann kvaðst hafa sótt
kassnn skömmu síðar og sett í bíl sinn. Hann
kvaðst þennan dag hafa verið á leiðinni með
flugi til Vestmannaeyja og komið við á heimili
sínu áður og skilið kassann eftir þar utan dyra
í porti við heimili sitt, en gleymt að setja kass-
ann inn. Hann kvaðst síðan hafa komið aftur
nokkrum dögum síðar og kassinn hefði þá ver-
ið horfinn, en ákærði taldi líklegast að sorp-
hirðumenn hefðu hirt kassann þar sem hann
hefði verið ásamt fleiri kössum við tröppur í
porti við hús hans. Ákærði kvaðst hafa kannað
hvort hægt væri að finna nákvæmar út úr
þessu, en það hefði reynst ómögulegt. Hann
kvaðst þá hafa afskrifað sendinguna á frekar
leiðinlegan hátt. Hann kvað reikning vegna
þessarar sendingar hafa verið stílaðan á sig og
hann því endursent reikninginn og látið stíla
hann á Þjóðleikhúsið eins og til hefði staðið.
Hann kvaðst hafa reiknað með því að sendir
yrðu ríkisfánar, þar sem pöntunin hefði verið
gerð fyrir Þjóðleikhúsið. Hann taldi víst að ef
komið hefði í ljós að sendir hefðu verið þjóð-
fánar í stað ríkisfána þá hefði sendingin verið
endursend.
Guðrún Halldóra Þorvaldsdóttir rekur Ís-
lensku fánasaumastofuna á Hofsósi. Hún
kvaðst ekki hafa tekið niður pöntunina, sem
lýst er í þessum ákærulið. Yfirsaumakona
hefði gert það og skráð niður í sérstaka pönt-
unarbók. Hún kvað ákærða hafa pantað fána
1. júlí 1999 og beðið um að reikningurinn yrði
stílaður á Þjóðleikhúsið c/o Árni Johnsen.
Guðrún kvað sig hafa verið farna að lengja eft-
ir greiðslu og þá hringt í ákærða, sem hefði
beðið hana um að breyta reikningnum þannig
að nafn ákærða væri ekki getið á reikningnum.
Hún kvaðst hafa ógilt fyrri reikninginn og
útbúið nýjan í samræmi við óskir ákærða.
Reikninginn kvaðst hún hafa sent ákærða og
fékkst hann greiddur. Fánarnir hefðu verið
sendir Þjóðleikhúsinu.
Stefán Baldursson þjóðleikhússtjóri lýsti
skipun sinni í byggingarnefnd Þjóðleikhússins
á árinu 1996, þar sem ákærði Árni var formað-
ur. Hann lýsti starfsháttum nefndarinnar og
kvað ekki hafa verið mikla formfestu í störfum
hennar hvað varðaði fundarboð og fundar-
sköp. Hann lýsti framkvæmdum sem ráðist
var í á vegum nefndarinnar og hvernig staðið
var að ákvörðunum. Hann kvað ekki hafa verið
miklar framkvæmdir í gangi þann tíma sem
ákæran tekur til og því hefði ekki verið ráðinn
sérstakur verkefnisstjóri. Hann kvað ákærða
Árna hafa hrint hlutunum í framkvæmd og að
mætti kalla hann verkefnisstjóra eða fram-
kvæmdaaðila. Hann hefði samið við verktaka
og iðnaðarmenn.
Stefán kvaðst ekki muna til þess að ákærði
Árni hefði rætt við sig um kaupin á fánunum
og veifunum, sem lýst er í þessum ákærulið.
Hann kvað Þjóðleikhúsið eingöngu nota rík-
isfána.
Rafn Gestsson, umsjónarmaður Þjóðleik-
hússins, kvaðst hvorki vita um fánana sem hér
um ræðir né hvort til hefði staðið að kaupa þá.
Hann kvað eingöngu notaða ríkisfána við leik-
húsið. Rafn kvað hafa verið rætt um að fjölga
fánastöngum við leikhúsið á þeim tíma er þing
Norðurlandaráðs voru haldin þar. Það var
ekki gert.
Oddur Magnússon, umsjónarmaður meðal
annars með byggingum menntamálaráðuneyt-
isins, kvaðst ekki annast móttöku sendinga
fyrir menntamálaráðuneytið og ekki vita um
sendingu þá sem hér um ræðir.
Niðurstaða 5. töluliðar
Reikningurinn sem lýst er í þessum ákæru-
lið ber stimpilinn 16. ágúst 1999, en hann er
hins vegar af hálfu saumastofunnar dags. 19.
júlí 1999 og staðfestur af ákærða 14. ágúst
sama ár. Samkvæmt þessu ber að miða við að
reikningurinn sé dags. 19. júlí, en ekki 16.
ágúst eins og lýst er í ákærunni. Þetta kemur
ekki að sök eins og hér stendur á.
Samkvæmt vitnisburði Stefáns Baldursson-
ar þjóðleikhússtjóra og Rafns Gestssonar, um-
sjónarmanns Þjóðleikhússins, eru einvörð-
ungu notaðir ríkisfánar við leikhúsið. Ákærði
taldi að ríkisfánar yrðu sendir, þar sem hann
kvaðst hafa gert pöntunina fyrir Þjóðleikhús-
ið. Samkvæmt ljósriti úr pöntunarbók Ís-
lensku fánasaumastofunnar á Hofsósi voru
hinn 1. júlí 1999 pantaðar 6 veifur af tiltekinni
stærð, 10 veifur af annarri stærð og ,,8 stk.
fánar, 270 x 375 á 14 m stöng“. Ekki verður
ráðið af pöntunarbókinni hvort ákærði pantaði
þjóðfána eða ríkisfána.
Samkvæmt vitnisburði Guðrúnar Halldóru
Þorvaldsdóttur, sem rekur Fánasaumastof-
una, tók yfirsaumakona á móti pöntuninni og
skráði í pöntunarbókina. Ákæruvaldið leiddi
þessa konu ekki fyrir dóminn og hún var ekki
heldur yfirheyrð hjá lögreglunni. Samkvæmt
öllu því sem nú hefur verið rakið er ekki hægt
að slá neinu föstu um það hvort pantaðir voru
þjóðfánar eða ríkisfánar, en í ákærunni er
ákærða gefið að sök að hafa dregið sér þjóð-
fána.
Samkvæmt gögnum málsins hefur ákærði
Árni pantað í nafni byggingarnefndar Þjóð-
leikhússins að minnsta kosti þrisvar sinnum á
árinu 1995 og 1996 íslenska þjóðfána, ríkisfána
og veifur hjá saumastofunni á Hofsósi. Kaup
og pöntun ákærða sem lýst er í þessum
ákærulið virðist ekki frábrugðin fyrri pönt-
unum ákærða fyrir byggingarnefndina og
verða því að mati dómsins ekki dregnar álykt-
anir út frá þessu.
Ákærði bar að kassinn með sendingunni frá
saumastofunni hefði verið horfinn er hann
kom á heimili sitt í Reykjavík eftir nokkurra
daga fjarveru. Hann samþykkti reikninginn
14. ágúst 1999, en gerði eftir það engar at-
hugasemdir eða nokkuð annað til að koma á
framfæri upplýsingum um það hvernig fán-
arnir fóru forgörðum eins og hann bar. Dóm-
urinn telur frásögn ákærða um það hvernig
sendingin fór forgörðum ótrúverðuga en ekk-
ert er fram komið í málinu sem stutt getur frá-
sögn hans, hvorki um þetta né að sendingin
hafi farið í menntamálaráðuneytið. Þá virðist
ekki hafa verið gerð önnur pöntun fyrir Þjóð-
leikhúsið í stað þeirrar sem glataðist. Þetta
bendir til þess, að mati dómsins, að ákærði
hafi gert pöntunina fyrir sjálfan sig. Þegar allt
þetta er virt í heild og einkum það að ákærði
gerði ekkert til að koma á framfæri upplýs-
ingum um það að pöntunin hafi farið forgörð-
um, heldur áritað reikninginn til greiðslu, tel-
ur dómurinn sannað gegn neitun ákærða að
hann hafi dregið sér þau verðmæti, sem hér er
ákært fyrir, og er brot ákærða rétt fært til
refsiákvæða í ákærunni.
7. töluliður
Ákærði neitar sök. Hann kvaðst um haustið
1999 hafa lagt til að sett yrði upp lýsing í and-
dyri Þjóðleikhússins með svokölluðum leiðara-
ljósum. Hann hefði rætt við þjóðleikhússtjóra,
tæknimenn og fleiri um þetta. Þetta hefði ver-
ið gert og líkað vel, að sögn ákærða. Hann
kvaðst síðan um haustið 2000 hafa haft hug-
mynd um að auka við skreytinguna og kvaðst
hann hafa hringt í þjóðleikhússtjóra vegna
þessa, en hann hefði þá verið staddur erlendis.
Er þjóðleikhússtjórinn kom til landsins kvaðst
ákærði hafa rætt þetta lítillega við hann, en
hann hefði þegar svarað ákærða á þann veg að
hann hefði ekki áhuga á þessu í bili. Ákærði
kvaðst þá hafa ákveðið að afpanta seríuna,
sem hann hafði áður pantað, en þá var þegar
búið að útbúa hana svo ákærði kvaðst hafa
tekið hana í sína vörslu með það fyrir augum
að koma henni upp í Þjóðleikhúsinu ári síðar.
Ákærði kvað það hafa dregist hjá sér að koma
seríunni í Þjóðleikhúsið, en hann kvaðst hafa
skilað seríunni til lögreglunnar er hann gaf
þar skýrslu 17. september sl., en þá hefði serí-
an verið í upphaflegum umbúðum.
Stefán Baldursson þjóðleikhússtjóri kvaðst
hafa verið með í vali á ljósaseríum, sem keypt-
ar voru hjá Dengsa ehf. á árinu 1999. Hann
kvað sér ekki hafa verið kunn kaupin sem lýst
er í þessum ákærulið. Þá kvaðst hann ekki
muna til þess að hafa rætt þessi kaup við
ákærða Árna símleiðis, en hann var staddur
erlendis eins og ákærði hefur borið.
Rafn Gestsson umsjónarmaður vissi um
kaupin á ljósaseríunni á árinu 1999, en ekkert
um kaupin sem lýst er í þessum ákærulið og
ákærði Árni hefði ekki rætt kaupin við hann.
Jóhannes Tryggvason framkvæmdastjóri
lýsti kaupum Þjóðleikhússins á ljósaseríum
hjá Dengsa ehf. á árinu 1999, en þá hefði
ákærði Árni komið í fyrirtækið auk þjóðleik-
hússtjóra og þriðja manns, sem Jóhannes taldi
rafvirkja eða ljósameistara. Jóhannes kvað
ákærða Árna hafa hringt á árinu 2000 og pant-
að nákvæmlega eins seríu og árið áður.
Niðurstaða 7. töluliðar
Ákærði neitar sök og kveðst hafa ætlað ljós-
in til uppsetningar í Þjóðleikhúsinu ári síðar,
eins og rakið var, eftir að í ljós kom að of seint
var að afpanta ljósin. Hann skilaði seríunni til
lögreglu er hann gaf skýrslu 17. september sl.
Í skýrslu lögreglunnar um afhendingu ljós-
anna segir meðal annars: ,,Vörurnar virðast
lítið sem ekkert notaðar.“
Jóhannes Tryggvason hjá Dengsa ehf. kvað
ákærða hafa pantað nákvæmlega eins seríu á
árinu 2000 og gert var árinu á undan. Þetta
bendir til þess að ljósin hafi verið ætluð Þjóð-
leikhúsinu. Þótt ákærði hafi geymt ljósin eins
og rakið var er að mati dómsins ekki lögfull
sönnum þess að ákærði hafi dregið sér verð-
mætin. Þegar allt ofanritað er virt telur dóm-
urinn ósannað, gegn eindreginni neitun
ákærða, að hann hafi dregið sér verðmætin
sem í þessum ákærulið greinir og ber því að
sýkna ákærða af þessum kafla ákærunnar.
10. og 12. töluliður
Ákærði neitar sök samkvæmt báðum þess-
um ákæruliðum. Hann kvað hafa verið í und-
irbúningi að minnsta kosti bráðabirgðastækk-
un austan við leikhúsið og að þetta hafi tengst
leikmunageymslu og aðalsviði hússins. Hann