Morgunblaðið - 04.07.2002, Qupperneq 50

MINNINGAR
50 FIMMTUDAGUR 4. JÚLÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Helgi Jónssonfæddist í Kal-
mannsvík á Akra-
nesi 23. janúar 1922.
Hann lést í Sunnu-
hlíð í Kópavogi 24.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Jón Diðriks-
son, f. í Grashúsum á
Álftanesi 5.7. 1875,
d. 30.12. 1954, og
Guðrún Guðnadótt-
ir, f. í Sarpi í Skorra-
dal 8.4. 1881, d. 25.2.
1959. Helgi var eitt
af 13 börnum þeirra
hjóna og komust 12 til fullorðins-
ára, af þeim eru nú sjö á lífi. Eig-
inkona Helga var Sigríður Hall-
dórsdóttir frá Sauðholti í
Ásahreppi í Rangárvallasýslu, d.
25.5. 1982.
Helgi flutti ásamt
foreldrum sínum og
systkinum að
Bjarnastöðum á
Álftanesi þegar
hann var á öðru ári
og þar ólst hann
upp en kringum
1950 flutti hann í
Melgerði 5 í Kópa-
vogi og bjó þar ætíð
síðan. Helgi vann í
fyrstu ýmis verka-
mannastörf, þ. á m.
að endurbyggingu
húsakosts á Bessa-
stöðum. Síðar var
hann fiskmatsmaður í Ísbirnin-
um en lengst af starfaði hann við
blikksmíði í Blikksmiðjunni Vogi.
Útför Helga fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund langar mig að minnast Helga í
nokkrum orðum.
Það var fyrir 36 árum að móðir
mín kynnti Helga fyrir mér sem
verðandi eiginmann sinn. Ég var þá
rúmlega tvítug og ekki get ég sagt
að það hafi vakið hrifningu mína,
bæði var ekki langt um liðið frá and-
láti föður míns og einnig var Helgi
talsvert yngri en móðir mín og það
fannst mér á þeim tíma ekki við
hæfi. En Helgi kom vel fyrir og
gætti þess í hvívetna að troða eng-
um um tær, þannig leið ekki á löngu
þar til ég gerði mér ljóst hversu
heppin móðir mín var að eiga Helga
að. Þeim auðnaðist að eiga saman 15
ár og tel ég það hafi verið þeim báð-
um góður tími. Þau ferðuðust mikið,
bæði innanlands og utan, og undr-
aðist ég stundum þrekið sem þau
höfðu til þess, eftir langan vinnudag.
Helgi byggði sumarbústað í Gríms-
nesi og vandaði vel til verks eins og
vænta mátti. Þar undu þau sér vel
hvenær sem færi gafst. Eftir að
börnin mín komu í heiminn reyndist
Helgi þeim hinn besti afi og ófá voru
þau skiptin sem þau fóru, annað
hvort eða bæði, með í bústaðinn.
Virtist Helgi þá aldrei þreytast á að
hafa þau á eftir sér daginn út og inn.
Þegar móðir mín missti heilsuna
annaðist Helgi hana af ástríki til síð-
asta dags og fæ ég það ekki full-
þakkað.
Helgi var vel gefinn maður, ekki
með langa skólagöngu að baki frek-
ar en margir aðrir af hans kynslóð,
en eðlisgreindur og fylgdist vel með
mönnum og málefnum líðandi stund-
ar allt þar til heilsan gaf sig. Hann
var ákaflega vinnusamur, verklag-
inn og snyrtimenni hið mesta og veit
ég að enginn var svikinn af verkum
hans. Hann starfaði lengst af við
blikksmíðar og fékk síðan réttindi
sem slíkur. Síðustu starfsárin
gegndi hann störfum húsvarðar í
húsi Íslenskra aðalverktaka við
Höfðabakka.
Eftir andlát móður minnar hélt
Helgi áfram heimili í Melgerði, þar
var allt með sömu ummerkjum og
meðan hún lifði, tandurhreint og
strokið, því Helgi gat allt eins sinnt
hinum svokölluðu kvennastörfum og
öðru. Fyrir u.þ.b. þremur árum fór
heilsu Helga að hraka. Hann stóð þó
meðan stætt var og lét engan bilbug
á sér finna þótt sannarlega hljóti
það að hafa verið erfitt. Þá var Lilja
systir hans betri en enginn að eiga
að og gerði hún allt sem í hennar
valdi stóð til að aðstoða hann. Svo
fór þó að Helgi gat ekki lengur dval-
ið heima og síðastliðin ár dvaldi
hann á heilsustofnunum, nú síðast á
Sunnuhlíð. Vil ég nota tækifærið og
þakka öllu því góða fólki sem ann-
aðist hann í veikindunum.
Systkinum hans öllum sendi ég
samúðarkveðjur og þakkir fyrir vel-
vild þeirra í garð fjölskyldu minnar.
Helga þakka ég samveruna sem
aldrei bar skugga á.
Þórdís Andrésdóttir.
HELGI
JÓNSSON
✝ AðalheiðurLoftsdóttir var
fædd á Eyjum í
Kaldrananeshreppi í
Strandasýslu 16.
maí 1910. Hún lést
25. júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Gróa Einars-
dóttir og Loftur
Bjarnason. Eigin-
maður Aðalheiðar
var Magnús Guð-
jónsson, f. 5. júlí
1894, d. í apríl 1975.
Börn þeirra eru:
Theodór, f. 1929,
Gróa, f. 1930, maki Halldór Jón
Vigfússon, Loftur, f. 1931, maki
Hlín Gunnarsdóttir, Guðjón, f.
1932, sambýliskona Jóna Þórð-
ardóttir, Þuríður, f. 1934, d.
1968, maki Sigurjón Jónsson,
Þórólfur, f. 1935,
maki Þorbjörg Júl-
íusdóttir, Ólafur, f.
1936, maki Ásdís
Ingimundardóttir,
Ingibjörg Magnea,
f. 1938, maki Birgir
Guðjónsson, Jón
Anton, f. 1939, maki
Auður Höskulds-
dóttir, Einar, f.
1939, sambýliskona
Jóhanna Jóakims-
dóttir, Anna Val-
gerður, f. 1946,
maki Ólafur Einars-
son, Ásbjörn, f.
1948, maki Valgerður Magnús-
dóttir, og Gíslína Guðbjörg, f.
1953, maki Trausti Friðriksson.
Útför Aðalheiðar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Ekki verður héraðsbrestur þótt
gömul kona, sem lengi hefur verið
ósjálfbjarga og í umönnun annarra
vegna andlegrar og líkamlegrar van-
heilsu, kveðji þetta líf.
Tengdamóðir mín, Aðalheiður
Loftsdóttir, er látin 92 ára að aldri
og löngu södd lífdaga. Í mínum huga
var hún ein af hversdagshetjum
þessa lands. Hún eignaðist þrettán
börn sem öll komust upp og urðu
nýtir þjóðfélagsþegnar. Tólf af börn-
um hennar lifa móður sína. Afkom-
endur hennar eru 107. Tíu ára gömul
missti hún móður sína úr berklum
og var þá tekin í fóstur, fyrst hjá
nánum ættingum, en síðan fluttist
hún til Ingibjargar Þórólfsdóttur og
Guðjóns Sigurðssonar í Sunndal í
Bjarnarfirði. Hjá þeim dvaldist hún
áfram og fluttist með fjölskyldunni
af Ströndum að Innri-Fagradal í
Dalasýslu. Hægt er að ímynda sér
að þau bústaðaskipti hafi verið fjöl-
skyldunni mikið ævintýri. Í Sunndal
er frekar aðkreppt en í Fagradal er
eitt fegursta bæjarstæði á landinu.
Hafratindur, hæsta fjall Klofnings-
skagans, gnæfir yfir bænum í suðri
og einnig er þaðan útsýni vítt um all-
an Breiðafjörð. Nokkur ár liðu. Svo
fór að Heiða og Magnús, næstelsti
sonurinn á bænum, felldu hugi sam-
an. Þau byrjuðu sinn búskap í
Fagradal en fluttust síðan að Mikla-
garði í sömu sveit. 1940 höfðu þau
enn bústaðaskipti og fluttu nú út í
Hrappsey á Breiðafirði. Þá voru
börnin orðin tíu. Hrappseyjarárin
reyndust fjölskyldunni harðsóttari
en vonir stóðu til. Einangrunin var
mikil og eyjabúskapurinn var erfið-
ur. Afgjaldið, eða leigan fyrir jörð-
ina, var samkvæmt gamalli hefð,
tuttugu og fjögur kíló af hreinsuðum
dún. Það var fráleitt en því fékkst
ekki breytt. Þetta meðal annars varð
til þess að enn voru höfð bústaða-
skipti og nú flutt á fornar heimaslóð-
ir að Innra-Ósi við Steingrímsfjörð.
Þar bættust þrjú börn í hópinn. Þar
bjuggu þau síðan þangað til þau
brugðu búi og fluttust til Gróu elstu
dóttur sinnar í Reykjavík. Aðrir að-
standendur þeirra standa í mikilli
þakkarskuld við Gróu og hennar
fjölskyldu fyrir umönnun gömlu
hjónanna í mörg ár. Árið 1975 lést
Magnús. 1991 fluttist Heiða á
Sjúkrahúsið á Hólmavík þar sem
henni var vel hjúkrað og þar dvaldist
hún þangað til yfir lauk.
Undirrituð, sem er elsta tengda-
barn Heiðu, átti því láni að fagna að
kynnast þessari ljúfu, hljóðlátu konu
áður en hennar andlegu heilsu hrak-
aði að ráði. Líf hennar var aldrei
dans á rósum eins og geta má nærri
þar sem það varð hennar hlutskipti
að ala upp þrettán börn við kröpp
kjör. Þeir sem best til þekkja vita að
hún skilaði miklu og giftudrjúgu
ævistarfi meðan hún hafði heilsu til.
Með afkomendum sínum leggur hún
fram drjúgan skerf til þeirra kyn-
slóða Íslendinga sem í framtíðinni
munu byggja þetta land. Starfsfólki
Sjúkrahússins á Hólmavík er þökk-
uð sú góða aðhlynning sem hún
hlaut þar síðustu æviárin.
Við andlát hennar votta ég öllum
aðstandendum samúð mína. Blessuð
sé minning Aðalheiðar Loftsdóttur.
Hlín.
Ég er svo heppinn að hafa fengið
að vera svo mikið með ömmu minni í
æsku minni. Hún bjó hjá okkur í
kjallaranum, þess vegna fékk ég að
alast upp með hana mér við hlið. Mín
ástsælasta minning um ömmu er sú
að þegar ég kom úr skólanum tók
hún alltaf svo hlýlega á móti mér og
var glöð að sjá mig. Við áttum þá oft-
ast smátíma saman, út af fyrir okk-
ur, áður en aðrir úr fjölskyldunni
komu heim úr vinnu eða skóla og
flýttum okkur venjulega að byrja að
spila á spil. En það spil sem við vor-
um vön að spila heitir Rakki, við
spiluðum af miklu kappi og þótti
hvorugu gaman að því að tapa, en
það var alltaf bara hláturinn sem
varð ofan á enda skemmtum við okk-
ur ætíð vel. En það sem fylgdi með
spilamennskunni voru langar sam-
ræður um allt milli himins og jarðar.
Hún sagði mér margar sögur af sínu
lífi, ýmsar ýkjusögur, ævintýrasög-
ur og margt fleira. Ég gleymi heldur
ekki öllum þeim kleinum og pönnu-
kökum sem að hún bakaði ofan í
okkur systkinin og við hámuðum í
okkur með mikilli lyst.
Svo þegar hún fór til Hólmavíkur
vissi ég að ég ætti eftir að sakna
hennar mikið og ég mundi ekki sjá
hana eins oft og ég vildi. En eftir að
ég fór að heimsækja hana og ég sá
hve ánægð hún var þar, innan um
góða og gamla vini, þá leið mér strax
betur, ég vissi að þarna liði henni
best.
Amma, þú gafst mér svo marga
góða hluti sem munu fylgja mér alla
ævi, þú varst yndislega góð kona
sem hafði lifað viðburðaríku og góðu
lífi. Ég mun sakna þín en minnast
þín ávallt með brosi í mínu hjarta.
Þinn ömmustrákur
Hjalti Þór.
AÐALHEIÐUR
LOFTSDÓTTIR

 


 
 

 
 



 



1
/
 */

>&!  + 6 %
  ' )
/  
 

  9

8  

 !   "#$$
*+
 & + 
   ! "
; 3 ',
 
  3


 
1
+7 8" :! 3 * -- -
 

  )&  
 

 !   "#$$
.
   (






*+
 &




 

!  ! .
. 7 :'  , -6 "
; 3   
  ',
* *
2
 ;



  &


 
 

 $ 
  &
  
  7,8
 
 
   

 !   "!$$
:,  

 



5


 5
  


 &
  '  
 

;  ?! *& - .  3   + 3 2 &6! 
;  ?! ;  ."
; 3 ,
 
 
,







*
 1B *//
 + 6 ?! ,'+
   &
&


 <
&  /

  

 -   

 %,&


 



    "#$$
  ; 3!   E
 .
  2" ; 3!  !
- !.
2 &6 ; 3.
*  E 16 ; 3.   * - ! 
8  ; 3. F ,7 . >.

- ; 3!  3- 16 1 !.
1  @  ; 3!    ;  !.
26  ; 3. * -    ! 
:  :'  . :  :  :' "
2,
 
 
,
 



$ 4
/
 ,&   , - *.-: 
6  ! ,.- 9G
 7& 83
 

  ( 

   
 

 !   "!$$
  1  . 1  @  - ! 

- + 1  . *-  - ! 
? ' 1  . :&'  8 !
. :  :' "


 ;/
+7  , + 7&
3 * . 3 !
  &
&


  (  ( 






     &
    )



 1,




     "#$$
*+
 &

 

#    -8 #  .
#    -8 !."