Morgunblaðið - 25.08.2002, Page 33

Morgunblaðið - 25.08.2002, Page 33
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. ÁGÚST 2002 33 Inger Steinsson, útfararstjóri, s. 691 0919 Ólafur Ö. Pétursson, útfararstjóri, s. 896 6544 Bárugötu 4, 101 Reykjavík. S. 551 7080 Vönduð og persónuleg þjónusta. Legsteinar Vönduð íslensk framleiðsla Fáið sendan myndalista Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík sími: 587 1960, fax: 587 1986 MOSAIK  Marmari Granít Blágrýti Gabbró Líparít Á kveðjustund vil ég þakka Sigga Ben fyrir allt sem hann gerði fyrir mig og börnin mín. Blessuð sé minning hans. Hildur Eggertsdóttir. Sigurður K. Benediktsson, eða Siggi Ben eins og hann var kallaður, verður alltaf í huga mínum lærifaðir minn og kennari. Þegar móðir mín vann myrkranna á milli til að sjá fyr- ir mér og systur minni bauðst hann til að líta eftir okkur svo hún gæti unnið lengur. Hann kenndi mér að lesa, skrifa, reikna. Hann sagði mér frá Rómverjum til forna og flaug með mig landshorna á milli í flugvél sem hann átti í félagi við aðra kunn- ingja sína. Endalaus þolinmæði og óeigingirni voru einkennandi fyrir hann og þau góðu áhrif sem hann hafði á mig og mitt uppeldi endast mér vonandi til míns síðasta dags. Þegar veikindi hans fóru að hafa meiri áhrif á hann hafði ég ekki öðl- ast þroska til að skilja hvað var að og fjarlægðumst við smátt og smátt. Í baráttu sinni við veikindi sín kynnt- ist hann Sigfríði sem hugsaði um hann til síðasta dags og vil ég koma á framfæri þökkum til hennar fyrir allt sem hún gerði. En ég sé eftir að hafa ekki átt fleiri stundir með hon- um og vil ég minna á að enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur. Að leiðarlokum þökkum við það sem varstu okkur hér. Nú góður maður genginn er, við grátum þegar vinur fer. Guðjón Benediktsson. Ég sakna Sigga Ben. Ég minnist hans sem góðs vinar. Mér þótti svo vænt um hann. Hann var sannur vin- ur, svo indæll og hlýr. Vonandi finn ég aftur svona góðan vin. Ég minnist hans frá jólunum okk- ar. Hann kom alltaf til okkar á að- fangadag til að borða og taka með okkur upp gjafirnar. Síðustu jól kom hann ekki og þá fannst mér ekki vera alvöru jól. Ég á engan afa, en ef ég ætti afa þá vildi ég að hann væri eins og Siggi Ben. Ég ætla að koma með blóm handa honum eins oft og ég get. Siggi Ben, vonandi hittir þú vini þína uppi hjá Guði. Elsku Siggi Ben, vonandi hittumst við í næsta lífi eða uppi hjá Guði. Hvíldu í friði, elsku Siggi Ben. Hulda Sigurðardóttir. Með örfáum orðum langar mig að minnast Sigurðar Benediktssonar, vinar míns og vinnufélaga til margra ára, þegar hann er genginn á vit feðra sinna. Sigurður var góður meðalmaður á hæð og nokkuð þrekinn, skörungur í framkomu, gráhærður á miðjum aldri en aldrei gamallegur, og góð- mennskan skein af andliti hans. Hugurinn frjór og röddin hljómmik- il. Reglumaður á tóbak en hófsmaður á vín. Og ráðdeildarsamur eins og sannur Þjóðverji – enda lærður í Þýskalandi. Við Sigurður vorum vel kunnugir. Kynni okkar hófust haustið 1970 þegar báðir hófu störf hjá Orku- stofnun. Sigurður var þá þegar ann- ars vegar kunnur af þekkingu og störfum sínum í nýtingu jarðhita, m.a. á Verkfræðistofunni Vermi í Reykjavík og fyrir hana hjá Kísiliðj- unni við Mývatn og hins vegar að vera góður flugmaður og flugvéla- verkfræðingur. Einnig var hann annálaður reikningshaus og þekktur fyrir listilegar vel gerðar vinnuteikn- ingar. Eitt af fyrstu meiri háttar verk- efnum Sigurðar og samstarfsmanna hans á jarðhitadeild Orkustofnunar 1973–1974 var að finna leið til þess að nýta gufuna og saltan jarðhitavökv- ann í Svartsengi til hitunar á köldu vatni í húshitunarvatn fyrir Suður- nesjamenn. Það verkefni var á þeim tíma nýjung á heimsvísu. Þegar því var lokið varð Sigurði að orði: „Það ólíklega varð það líklegasta og það líklegasta varð það ólíklegasta.“ Með tímanum og störfum á Orku- stofnun, Jarðborunum ríkisins, Jarð- borunum hf. og loks á eigin verk- fræðistofu varð Sigurður einn helsti sérfræðingur landsmanna í borunum eftir heitu vatni og gufu, sérstaklega í steypingu á fóðurrörum í gufuhol- um. Sigurður fór margar kynnis- og námsferðir vegna starfa sinna, oftast til Bandaríkjanna en einnig til Fil- ippseyja og Nýja-Sjálands en hann átti alla ævi auðvelt með að tileinka sér nýja þekkingu til viðbótar við menntun sína í Þýskalandi á sínum tíma. Þýsk menning og viðhorf höfðu hins vegar ævilöng áhrif á Sigurð. Sigurður kom m.a. við sögu við boranir eftir gufu í Svartsengi, Eld- vörpum, Reykjanesi, Námafjalli, Kröflu og á Nesjavöllum. Hann átti marga vini meðal bormanna gegnum árin og miðlaði óspart til þeirra þekkingu sinni. Sigurður sá málin í stóru sam- hengi, t.d. voru orku- og virkjunar- málin honum mjög hugleikin og ítrekaði hann oft við samferðamenn sína að öll virkjanleg orka á Íslandi dygði ekki til í aflið sem þyrfti á ljósastaurana í Evrópu einni! Flestir samstarfs- og samferða- menn Sigurðar náðu leiðbeiningum hans greiðlega nema þá helst þegar hann fór mikinn. Þegar einkatölvurnar komu til sögurnar var Sigurður fljótur að festa kaup á Macintosh-vél og sagði af því tilefni: „Þetta er teiknivélin sem mig hefur alltaf vantað.“ Sig- urður átti allt til starfsloka aðeins tölvur og tilheyrandi af bestu gerð. Í samræmi við margt annað í lífi Sigurðar átti hann lengst af aðeins góða þýska bíla en þeir náðu aldrei öllum áhuga hans. Það var flugið – svifflugið – og flugvélar sem áttu all- an hug hans svo ekki sé meira sagt. Sigurður átti lengi hlut í flugvélum og smíðaði líka flugvélar – enda mjög hagur. Annars vegar smíðaði hann svifflugu með Gunnari Arthurssyni flugstjóra og hins vegar framúr- stefnu flugvél af gerðinni VariEze frá Burt Rutan í Kaliforníu með Þor- birni heitnum Sigurgeirssyni pró- fessor. Einstaka sinnum kom það fyrir að Sigurður vann vandasöm verk ann- ars vegar fyrir litlu íslensku flug- félögin og hins vegar Arngrím Jó- hannsson flugstjóra og flugfélagið Atlanta ehf. Sigurður flaug mest á TF-TOG en einnig á tékkneskri listflugvél – „Slinninum“ – sem hann nefndi svo og í mörg sumur á vélsvifflugvélinni TF-SAA. Hann átti margar góðar stundir með félögum sínum í svif- fluginu á flugvöllunum á Sandskeiði og á Geitamel í landi Gunnarsholts. Þegar Sigurður þurfti að fara frá Reykjavík til Nesjavalla vegna jarð- borana þar fór hann auðvitað eins oft og hann gat á TF-TOG og lenti á gamla bæjartúninu. Sigurður fór í árslok 1993 ásamt mörgum öðrum íslenskum flug- áhugamönnum á sýningu til Kitty Hawk í Norður-Karólínu í Banda- ríkjunum þar sem Wright-bræður tóku flugvél fyrst á loft 90 árum fyrr. Síðar fór Sigurður á stóra flugvéla- sýningu í Moskvu og hreifst mikið af. Hann var mikill fróðleiksbrunnur um flugvélategundir, kunna flugkappa úr seinni heimsstyrjöldinni og alla helstu flugvélasmiði flugsögunnar. Mörg önnur áhugamál hafði Sig- urður og vissulega ekki öll sömu gerðar. Sigurður var allt að því sér- fræðingur í rafmagnsverði hér á landi miðað við önnur lönd, einnig í „réttu“ verði á lambakjöti miðað við niðurgreiðslur og útflutningsbætur ríkissjóðs og allan tekjuskatt lands- manna og loks í göngum norsk-ís- lenska síldarstofnsins svo nokkur dæmi séu tekin. Og jafnvel átti hann það til að rifja upp fyrir þá sem heyra vildu allt um afrek korngjafastjórnmálamanna fyrri tíma í samhengi við samtímann. Sigurður var nefnilega einstaklega gagnorður um menn og málefni – og sum svör hans urðu landskunn. Mörgum nánustu ættingjum sín- um og vinum var hann alla tíð sann- kallaður haukur í horni. Síðustu árin var Sigurður ekki samur maður vegna þverrandi heilsu en var þá svo heppinn að halda heim- ili með vinkonu sinni, Sigfríði Georgsdóttur, sem studdi hann dyggilega. Einnig reyndist mágkona hans, Guðrún Árnadóttir, honum einkar vel. Ég kveð Sigurð vin minn með þakklæti fyrir langa og góða samleið um leið og ég og fjölskylda mín vott- um öllum aðstandendum Sigurðar innlega samúð okkar. Guð blessi minningu Sigurðar Benediktssonar. Þorgils Jónasson. Gráhærður meðalmaður með koll- vik og tungl, eilítið framsettur og áberandi í fjölda, fremur vegna sér- stakrar framkomu en sérstakrar glæsimennsku. Klæddist oft blárri úlpu eða ljósum upprenndum jakka, köflóttri skyrtu og flauelsbuxum. Þannig man ég eftir Sigga Ben eins og Sigurður var að jafnaði kallaður meðal þeirra er umgengust hann. Í huga mér varð til ímynd hins sanna verkfræðings. Stutt viðkoma með leiftrandi tjáningarlist gerði hann eftirminnilegan þeim sem á hann hlýddu. Mín kynni og margra félaga minna á Orkustofnun voru í tengslum við verkefni vegna jarð- hitaborana, þegar hann vann við verkfræðilegar úrlausnir á ýmsu sem betur mátti fara eða þegar hann áætlaði og undirbjó einstaka verk- þætti. Þau voru ekki fyrirferðarmikil blöðin sem Siggi notaði við gerð áætlana vegna steypinga fóðringa í borholur. Hann sýndi líka fullkom- inn skilning þegar hann útskýrði ferla og tölur fyrir frekar skilnings- vana samstarfsmönnum, en það var jafnan gert á áhrifaríkan hátt með sérstökum dæmisögum og tilvitnun- um í ríkjandi þjóðfélagsumræðu. Siggi var lærður flugvélaverkfræð- ingur en starfaði mest við jarðbor- anir. Hann sérhæfði síg í aðferðum við að steypa fóðringar og að þétta borholur þegar þess var þörf. Það varð til þess að einn samstarfsmanna gerði um hann vísu þar sem hann var nefndur þotu- og steypustjóri. Það var ekki nóg heldur var hann hafinn í guðatölu og fékk nafnið „Steypuguð“ sem hélst við hann síðan. Það var oft eftirvænting þegar Siggi Ben mætti í kaffi eða mat í fjöl- setnum matsölum í Kröflu og á Nesjavöllum. Hann átti það til að liggja hátt rómur þegar honum var mikið niðri fyrir og það var ekki sjaldan. Vanalega þagnaði kliðurinn og menn misstu ekki af neinu, en það kom svo sem af sjálfu sér þegar hann átti í hlut, sérstaklega er myndrænu lýsingarnar fóru á flug. Tilvitnanir í spár Swedenborgs og Nostradamus- ar voru tíðar og alltaf möguleiki að flétta þeim inn í umræðu dagsins. Siggi ráðlagði einnig mönnum sér- staklega að lesa Andrés Önd því þar væri óendanleg uppspretta góðra hugmynda. Hann var mjög glöggur maður og fljótur að koma auga á veikleika og þá sérstaklega í ákvörð- unum hjá stjórnendum þjóðarbús- ins. Landbúnaðarstefnan með sitt „smér og két“ var lengi uppáhalds- umræðuefni. Í því sambandi kom oft klausan um að ákveðin þjóð norður í hafi væri sú jafnheimskasta þjóð sem til væri hér á jörðu og þó víðar væri leitað enda hefði hún lifað á sauðum frá örófi alda, auk þess að vera komin af Norðmönnum en ekki öpum. Í tilsvörum átti hann engan sinn líkan. Eitt sínn sem oftar sátum við á verkfundi sem ráðgjafar. Þar voru stífar yfirheyrslur af hálfu verk- kaupans og stóð ekki á svörunum hjá ráðgjöfunum. Að lokum leit verk- kaupi til samstarfsmanna sinna og spurði hvort þeir hefðu einhverjar frekari spurningar, en svo reyndist ekki vera. Þá gall í Sigga að bragði að þeir gætu verið búnir með allar sínar spurningar en við ættum eftir helling af svörum. Hræddur er ég um að of mikið af svörum hafi farið með Sigga Ben yfir móðuna miklu og margar spurningar sitji eftir ósvarað. Það var ómetan- legt að vera samstarfsmaður hans og vinur. Guð blessi hann og minningu hans. Ásgrímur Guðmundsson. Góðvinur minn og samstarfsmað- ur til margra ára, Sigurður K. L. Benediktsson verkfræðingur, hefur kvatt og lagt upp í ferðina sem fyrir okkur öllum liggur að fara fyrr eða síðar. Siggi Ben eins og hann var æv- inlega kallaður af okkur samstarfs- félögunum hjá Jarðborunum hóf störf hjá fyrirtækinu um 1975 og starfaði þar síðan meðan heilsa og starfskraftar leyfðu sem aðalverk- fræðingur þess fyrirtækis. Þótt sér- svið hans í verkfræðinni væri á sviði þeirra tækja er um loftin ferðast var hann jafnvígur á þá tækni er nota þarf til að afla orku úr iðrum jarðar. Siggi var trúr sínu áhugamáli sem var flugið og öllu sem því viðkom og margir voru þeir flug- og flugáhuga- menn sem sóttu sér tíðum góð ráð til hans þegar eigin þekkingu þraut. Siggi var meðeigandi í þó nokkrum flugvélum og svifflugum um dagana og tók þátt í smíði nokkurra þeirra, eina stórglæsilega litla mjög sér- stæða flugvél smíðaði hann, svo til að öllu leyti með eigin höndum en heils- an entist ekki til þess að hann kæm- ist sjálfur í reynsluflugið, stendur sá bláfugl nú fullbúinn og bíður kaf- teins, til þess að komast í loftið. Siggi var athugull, eldklár en jafnframt gætinn flugmaður og þær urðu þó nokkuð margar flugferðirnar sem ég og aðrir starfsmenn Jarðborana fengum með honum bæði á vélflug- um og svifflugum og voru þær ferðir hver annarri skemmtilegri. Margar þeirra enduðu líka sem rannsóknar- ferðir til að kanna eitthvað forvitni- legt sem sást í fjarska og urðu því að litlum ævintýrum sem hresstu skemmtilega upp á gráma hvers- dagsleikans. Samkvæmt stöðu sinni var Siggi verkefnisstjóri við flest stærri borverk sem Jarðboranir tóku að sér meðan starfskrafta hans naut við, má þar nefna stóran hlut allra borana á Kröflusvæðinu, í Svartsengi og víðar á háhitasvæðum landsins. Við þessi störf kom sér oft vel hversu úrræðagóður hann var er eitthvað óvænt bar að höndum sem ekki er óalgengt í þessum verkum. Við verkstjórarnir úti á mörkinni áttum ævinlega góðan bakhjarl þar sem Siggi var, þegar einhverjir erf- iðleikar steðjuðu að, en þá stóð hann óhagganlegur við bakið á okkur, æðrulaus á hverju sem gekk. Siggi var dagfarslega prúður og skemmti- legur karakter en hafði oft sérstæð- ar skoðanir á þjóðmálum sem og öðr- um málum og lá þá ekkert á þeim skoðunum, þar var oft skammt í glettnina en allt var það græskulaust gaman en mörg hnyttin tilsvör flugu við slík tækifæri. Ég vil þakka Sigga fyrir ánægjulegt og gott samstarf liðinna ára, ánægjustundirnar urðu margar í því samstarfi og gott er að minnast þeirra, en hér skilur leiðir í bili. Margir munu sakna góðs drengs en öruggt má telja að Siggi hefur náð góðri lendingu í nýjum heimkynnum eftir flugið yfir móðuna miklu og hlotið þar góðar móttökur. Guð styrki og styðji ástvini hans alla. Dagbjartur Sigursteinsson. Kveðja frá Svifflugfélaginu Nú kveðjum við einn af félögum okkar Sigurð Benediktsson. Siggi vissi allt um flug. Það fund- um við fljótt sem vorum með honum í sviffluginu. Siggi Ben, en það var hann alltaf kallaður, var skemmti- legur og alveg sérstakur félagi. Hann hafði skoðanir á öllu og oft mjög skemmtilegur í tilsvörum. Siggi lærði verkfræði í Þýskalandi og tók flugvélaverkfræðina svona aukalega. Hann hafði áhuga á öllu flugi og hafði mikið yndi af því að fljúga bæði svifflug, vélflug og einnig listflug. Mörgum kenndi hann svifflug, bæði það verklega og bóklega. Hann tók ástfóstri við einstaka flugvélar og flaug þeim þá nær gegndarlaust. Vasaman, Fálkinn, Zlininn og BirdDoginn voru vinsælar. Þá hafði hann einnig gaman af að smíða. Smíði sérstæðrar flugvélar úr trefjaplasti er nánast lokið og svif- fluga úr áli var komin nokkuð á veg. Ef hægt var að leysa vandamál með útreikningi þá gat Siggi það. Hann bjó til formúlur og gat reiknað út hina ótrúlegustu hluti. Nú kveðjum við góðan félaga. Við svifflugmenn vottum ættingj- um hans okkar dýpstu samúð. Kristján Sveinbjörnsson.  Fleiri minningargreinar um Sig- urð Benediktsson bíða birtingar og munu birtast í blaðinu næstu daga.                                        ! "!   #    $    "       %         !"   #  $  %   $ #&' & &' %$#% #(&' )

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.