Morgunblaðið - 06.09.2002, Qupperneq 44

MINNINGAR
44 FÖSTUDAGUR 6. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
@ 

$
  

. 
( 

" ."
 
 
( !
D
;-
%-C3

%-<
3<

4%
= I))'I))  
'))  9  
'=$?=  *
 
. 2  !=,!))   <=

. 2   ,!)) 
 ,,!)) *
@ 
$
   

 
&

 
. 
( 
" ."



    


 
 





4%:
%5



%?+
%
 " K8
M ,
 *

 F    ,!))  )  '9 5 

 N )  '9,!))  % 

O) % 

4-!,!)) 
=='
 ,!))      *
✝ SvanhildurSteinsdóttir
fæddist í Neðra-Ási
í Hjaltadal 17. okt.
1918. Hún lést á
heimili sínu 26.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Steinn
Stefánsson, f. 30.
nóv. 1882 á Stóru-
Brekku í Fljótum, d.
9. maí 1954, og
Soffía Jónsdóttir. f.
10. sept. 1887 á
Bakka í Svarfaðar-
dal, d. 13. feb. 1969.
Systkini Svanhildar eru Berg-
þóra, f. 17. feb. 1912, d. 24. mars
1994; Soffía, f. 26. nóv. 1913, d. 4.
júlí 1996; Anna Sigríður, f. 26.
nóv. 1913, d. 29. nóv. 1989;
Helga, f. 13. feb. 1916, d. 12. nóv.
1996; Björn, f. 2. apríl 1921, d.
29. mars 1980; og Kári, f. 2. apríl
1921.
Svanhildur giftist árið 1948
Garðari Björnssyni frá Viðvík, f.
27. maí 1920, d. 9. feb. 1978. Börn
þeirra eru: 1) Sigurbjörn Jóhann,
Hildur, f. 2. okt. 1976, m. (óg.)
Gísli Pálsson, f. 16. mars 1975. 5)
Sigurbjörn Jóhann, f. 2. ágúst
1957, k. Guðrún Sigurðardóttir,
9. nóv. 1951. 6) Erlingur, f. 10.
feb. 1959, k. (skilin) Ragnheiður
Jónsdóttir, f. 25. sept. 1962. Dæt-
ur þeirra eru: Þórunn, f. 29. apríl
1981; Svanhildur Jóna, f. 10. maí
1984; og Katrín Erla, f. 23., jan.
1988. K. (óg.) Rannveig Ár-
mannsdóttir, f. 7. nóv. 1968. Son-
ur þeirra er: Erlingur Þórir, f. 2.
maí 2001. 7) Ásdís, f. 6. maí 1960,
m. Vilhjálmur Steingrímsson, f.
2. jan. 1953. Börn þeirra eru:
Anna Freyja, f. 13. maí 1982;
Dagný Ösp, f. 20. apríl 1984; og
Garðar Freyr, 17. feb. 1990. 8)
Fóstursonur Ásbjörn Arnar, f.
28. júní 1942, k. Guðlaug Har-
aldsdóttir, f. 2. júní 1937. Dætur
þeirra eru: Nína Margrét Tryi, f.
18. jan. 1964, fósturdóttir; og
Barbara Anhaa Hawaard, f. 7.
feb. 1968, fósturdóttir. Dóttir
hans er: Guðný, f. 4. júní 1964,
móðir Sara Laweller.
Svanhildur var kennari í Hóla-
hreppi frá 1940 fram til 1989
með litlum hléum, og lengst af
skólastjóri við Grunnskóla Hóla-
hrepps.
Útför Svanhildar verður gerð
frá Hóladómkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
f. 6. des. 1948, d. 6.
jan. 1951. 2) Svan-
björn Jón, f. 14. mars
1950, k. Sigurbjörg
Sigurlaug Magnús-
dóttir, f. 28. nóv.
1953. Börn þeirra
eru: Magnús Helgi, f.
25. nóv. 1976, m. (óg.)
Berglind Björk Stef-
ánsdóttir, f. 29. nóv.
1979; og Soffía, f. 5.
sept. 1981, kærasti
Egill Árni Pálsson, f.
12. feb. 1979. 3) Sig-
ríður Sigurbjörg, f. 1.
jan. 1952, m. Jón
Stefán Gíslason, f. 30. apríl 1950.
Börn þeirra eru: Garðar Páll, f.
25. maí 1970, m. (óg.) Guðný
Kristín Loftsdóttir, 1. feb. 1977;
Guðrún Helga, f. 12. ágúst 1975,
m. (óg.), Brynjar Sigurðsson, f. 6.
des. 1972; og Stefán Jökull, f. 21.
okt. 1978. 4) Soffía Steinunn, f. 4.
jan. 1954, m. Jón Pétur Jóhanns-
son, 17. apríl 1950. Dætur þeirra
eru: Svanhildur Pála, f. 31. maí
1973, dóttir hennar er Sara Katr-
ín D’Mello, f. 30. maí 1998; og
Elsku amma, það var mjög erfitt
fyrir okkur systkinin þegar
mamma sagði okkur að þú værir
dáin. Þrátt fyrir aldur fannst okk-
ur þú eiga mörg ár eftir, þú varst
alltaf svo hress og lést ekkert
aftra þér. Við kveðjum ömmu með
söknuði, en í sorginni reynum við
hugga okkur með því að hugsa til
þess að þetta gerðist eins og hún
vildi, að hún fengi að deyja heima í
Neðra-Ási án langvarandi veik-
inda. Það eru margar minningar
sem koma upp þegar við hugsum
til þín, elsku amma. Okkur er efst í
huga þakklæti fyrir að búa svona
nálægt þér og geta leitað til þín
hvenær sem var. Þú varst mikil
dugnaðarkona og þú ert fyrirmynd
okkar allra.
Amma kom því inn hjá okkur
sem börnum að vera dugleg og
metnaðargjörn, og við trúum því
að þú gerðir okkur að betra fólki.
Hún var ákveðin kona og þoldi illa
að fólk væri að slóra við hlutina,
hún vildi að hlutirnir yrðu gerðir
strax. Amma var hafsjór af fróð-
leik, hún var víðlesin, og hafði allt-
af frá einhverju skemmtilegu að
segja. Gaman var að sitja inni í
herbergi hjá henni og hlusta á
hana segja frá einhverju sem gerð-
ist í gamla daga, og oftar en ekki
kom hún með einhverjar vísur í
samhengi við frásögnina, sem hún
hafði samið eða heyrt hjá öðrum.
Oft fengum við þá pönnukökur
hjá henni, en hún gerði bestu
pönnukökur í heimi. Hún átti mjög
mikið af bókum, og oft komum við
og fengum lánaðar bækur hjá
henni sem okkur vantaði varðandi
ritgerðir í skóla og var hún alltaf
tilbúin til að aðstoða okkur. Við
vorum svo heppin að hún kenndi
okkur í Grunnskólanum á Hólum,
og oft leituðum við til hennar með
heimanámið okkar. Amma var
mjög vel að sér í öllu sem var að
gerast, það var hægt að tala um
nánast hvað sem var við hana.
Það var aldrei neitt vesen í
kringum þig, þú bara lést hlutina
gerast. Þú varst ekki með bílpróf
svo þú keyptir þér þá bara fjórhjól
til að nota heima í sveitinni, og lit-
um við mikið upp til þín þegar þú
fórst að keyra um á bláa fjórhjól-
inu og öfunduðu krakkarnir í skól-
anum okkur af að eiga svona frá-
bæra ömmu. Þú varst mjög nýtin
og gott dæmi um það var þegar þú
límdir sólgleraugun með rauðu
teipi svo að það skyggði aðeins á
öðrum megin á glerinu. Svona
fórst þú í bæjarferðir á Sauðár-
krók og þér var alveg sama hvað
öðrum fannst um þetta, þú lagaðir
sólgleraugun, það var það sem
skipti máli.
Þú eyddir miklum tíma í að
vinna í skógræktinni heima, og
varst mikið náttúrubarn. Á þessum
tíma eyddir þú mestöllum þínum
tíma í berjamó og sendir ber út um
allt land til ættingja og vina.
Okkur finnst viðeigandi að ljúka
þessu með kvöldbæn, þú kenndir
okkur þær og lagðir mikið upp úr
því að allir kynnu kvöldbænirnar.
Við viljum þakka þér kærlega fyrir
samfylgdina, elsku amma, og
þökkum þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkur. Blessuð sé minn-
ing þín.
Legg ég bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Soffía og Magnús.
Elsku amma í Ási. Þegar
mamma hringdi og sagðist þurfa
að segja mér sorgarfréttir, þá datt
mér ekki í hug að elskulega amma
mín í Ási væri dáin. Hún sem var
ekki einu sinni orðin gráhærð,
þrátt fyrir 84 ára aldur.
Amma var mjög barngóð og
börn löðuðust mjög að henni. Hún
hjálpaði mér að læra að lesa og
skrifa, hún hafði mjög gaman af að
hjálpa okkur barnabörnunum við
lærdóminn, enda var hún kennari.
Amma bakaði heimsins bestu
pönnukökur, sem enginn getur
gleymt sem smakkað hefur. Þegar
ég var yngri var ég alltaf mjög
spennt að fara í heimsókn í Ás og
fá „sveitamjólk“ og pönnukökurnar
góðu.
Þegar ég hugsa til baka á ég
margar góðar minningar um
ömmu.
Fyrir nokkrum árum fórum við
nokkur saman í sumarbústað og
höfðum legið í heitum potti í svolít-
inn tíma, amma, Svana Jóna og ég.
Amma sagði okkur að það væri
ekki gott að liggja svona lengi í
pottinum, svo hún bað okkur um
að koma upp úr og gera nokkrar
liðkunaræfingar. Við þessar ungu
íþróttastelpur vorum stirðari en
hún.
Ég er mjög þakklát fyrir að hafa
átt þess kost að dvelja á heimili
hennar í janúar síðastliðnum, þeg-
ar ég var að passa lítinn frænda
minn þar síðasta mánuðinn áður
en ég fór úr landi. Þá átti ég mjög
dýrmætan tíma með ömmu. Hún
gaf mér heilræði og sagði mér sög-
ur af fólki og atburðum liðins tíma.
Naut sín þá vel frásagnargleði
hennar og skopskyn. Það er leitt
að geta ekki endurgoldið henni
með sögum af dvöl minni í fram-
andi landi, þegar ég kem heim í
vetur.
Þegar ég kvaddi ömmu, datt
mér ekki í hug að ég hefði verið að
tala við hana í síðasta skipti, hlæja
með henni í síðast skipti og faðma
hana í síðasta skipti.
Ég veit að ömmu líður betur
núna, ég bið Guð að varðveita hana
og styrkja þá er syrgja.
Ég sakna þín, amma mín.
Dagný Ösp Vilhjálmsdóttir,
Costa Rica.
Elsku amma. Þegar ég kom
heim á mánudaginn stóð pabbi í
dyrunum dapur á svip. Og ég sá að
bíllinn Jóns og Dísu var á hlaðinu.
Ég fékk sting í hjartað þegar
pabbi sagðist þurfa að tala við mig.
,,Amma er dáin,“ sagði hann, og
mér fannst eins og heimurinn hefði
hrunið. Þú varst alltaf svo hress og
kát, alltaf til í að hjálpa mér við
lærdóminn. Svo varstu alltaf til í
að hlusta þegar ég þurfti að tala
við einhvern. En núna ertu komin
þangað sem þú vildir, þú ert komin
til afa. Ég vil bara láta þig vita að
ég elska þig, amma, hef alltaf gert
það og mun alltaf gera það. Og ég
gleymi þér aldrei, sama hvað ger-
ist.
Elsku amma, nú ertu farin frá
mér og ég mun sakna þín sárt. En
þú verður ætíð hjá mér í hjarta
mínu. Ég elska þig, amma mín.
Þín ömmustelpa
Katrín Erla.
Sumri hallar og haustar senn. Á
þeim tímamótum kveður móður-
systir okkar þennan heim. Lífs-
hlaup hennar var sem gróskumikið
sumar. Eftir stendur hópur dug-
mikilla afkomenda, nemenda sem
hún kenndi og brautskráði, einnig
ungmenni í sumarvist eða lengri.
Hún kom þó að fleiru en mann-
rækt. Neðri-Ás var hennar heima-
vettvangur alla tíð að frátöldum
þeim árum sem aukin menntun var
sótt í framhaldsnám.
Þar óx og dafnaði ræktun og bú-
skapur, einnig trjárækt í seinni tíð.
Á síðari árum fékk hún notið lífs
með sínum, þar sem hún sá verk
sín og verkefni fjölmörg vel fram
gengin. Allt harla gott og áhuginn
um allt þetta leiftrandi til síðustu
stundar. Til að fylgja þessu öllu
fram þurfti mannkosti og mennt-
un. Hún átti dugnað og ósérhlífni,
stjórnsemi og þrek. Til afkomenda
var miðlað sýn á framsækni og
manndóm. Eftir stendur virðing og
þökk fyrir að hafa átt hana styrka
svo nærri. Svanhildur Steinsdóttir
átti stórt rými í dalnum sínum
fagra um langan aldur. Það ríkir
virðing um minningu hennar.
Hörður Gíslason,
Steinar Berg Björnsson.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku amma og langamma, það
er erfitt að trúa að þú sért líka far-
in, rúmum mánuði eftir ömmu
Hildi. Það fyrsta sem Sara Katrín
sagði þegar hún vissi að þú værir
líka orðinn engill var að nú gætuð
þið amma Hildur verið saman og
loksins fengir þú að hitta manninn
þinn.
Amma, það var alltaf gott að
koma til þín, þú tókst svo vel á
móti okkar sem öðrum gestum.
Heimilið þitt var ætíð opið hverj-
um sem koma vildi á hvaða tíma
sólarhrings sem var. Þú varst
mjög gestrisin og félagslynd og
hafðir gaman af því að spjalla við
fólk. Þú varst meira en spjallfær
um flest sem fór fram í heiminum
alveg fram á síðasta dag enda
mjög víðlesin og fróð kona. Það
var alltaf svo gaman að hlusta á
þig, þú kunnir sögur héðan og það-
an svo ekki sé minnst á vísurnar
hvort sem þær voru eftir þig eða
aðra.
Þú varst mjög hvetjandi á alla
vegu og þá sérstaklega er viðkom
lestri og fróðleiksleit.
Amma, nú komið er að kveðju-
stund og þú átt þinn stað í okkar
hjarta. Við erum þakklátar fyrir
þær stundir sem við áttum með
þér og trúum að þér líði vel þar
sem ert núna. Gísli og Sara Katrín
senda þér ástar- og saknaðar-
kveðjur.
Megir þú hvíla í friði.
Svanhildur og Hildur.
„Það þýðir ekkert annað en
reyna að vera glöð og hress, svo
verður þetta búið allt í einu.“
Þannig lauk síðasta samtalinu okk-
ar Svönu í Ási.
Og sannarlega var þetta búið
allt í einu. Hún fékk þá ósk sína
uppfyllta að fá að sofna hinsta
blundinn í rúminu sínu heima í Ási.
Hversdagshetjan okkar hefur
kvatt, búin að skila sínu dagsverki.
Hún lætur eftir sig dýrmætar
minningar um sjálfstæða og sterka
konu.
Svana í Ási lifði tímana tvenna.
Hún var hafsjór af fróðleik, hafði
gott minni og í frásögn sinni gat
hún glætt atburðina lífi, svo að un-
un var á að hlýða. Sem betur fór
gat hún sett ögn á blað. Á liðnum
vetri sagði hún mér, í einu símtal-
inu okkar, ferðasögu, sem ég skrif-
aði upp eftir henni, er hún, sem
unglingur, gekk ein frá Sauðár-
króki yfir í Ás, um hávetur, og til-
viljun ein réð því að hún komst þá
ferð á enda.
Hún fékk það hlutverk á sínum
lífsferli að hlúa að ungviðinu og
koma því til nokkurs þroska.
Kennsla var hennar ævistarf. Á
því sviði sem öðru lifði hún mikla
breytingatíma. Henni voru skóla-
málin hugleikin og þegar Grunn-
skólinn á Hólum var vígður sá hún
langþráðan draum rætast. Sagðist
nú geta dáið róleg, hún hefði byrj-
að sem farkennari, en nú væri búið
að byggja skólahús. Einnig hlúði
Svana að öðru ungviði. Trjáræktin
var hennar áhugamál og með trjá-
lundinum sínum í Ási reisti hún
sér veglegan minnisvarða. Þar átti
hún mörg handtökin og naut
þeirra.
Svana átti létt með að setja sam-
an vísur, og á þeim árum er þau
Rósberg Snædal unnu saman við
kennslu, urðu margar vísurnar til.
Átti hún gott safn af þeirri vísna-
gerð og tilefni þeirra. Fleiri hag-
mæltir komu þar við sögu. Var það
góð skemmtan að heyra hana lesa
upp úr bókinni góðu.
Það voru forréttindi að eiga vin-
áttu þessarar konu. Þrátt fyrir
heilsuleysi um árabil bar hún ætíð
með sér birtu og gleði. Það var
gott að vera í nálægð hennar og
njóta hlýjunnar sem frá henni
streymdi. Nú gefst henni aftur
tóm til að hlúa að gróðrinum sín-
um. Ef til vill fer hún með vísubrot
frá liðnum dögum og bros leikur
um varir hennar. Ég þakka fyrir
þann gnægtabrunn sem ég fékk að
njóta af, hjá Svönu minni í Ási og
kveð hana með virðingu og þökk.
Blessuð sé minning hennar.
Aðstandendum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Helga Bjarnadóttir
frá Frostastöðum.
SVANHILDUR
STEINSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Svanhildi Steinsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.